Σάββατο 24 Μαρτίου 2007

Είμαι μάνα εγώ;


Μπήκε τρέχοντας χωρίς να χαιρετήσει για να γυρίσει μετά από λίγο φορώντας τις πυτζάμες της και κρατώντας στο ένα χέρι το παντελόνι που φορούσε στο πάρτι και στο άλλο ένα χαρτί. Το παντελόνι ήταν σκισμένο, το χαρτί ήταν διπλωμένο. Το παντελόνι της σκίστηκε ενώ έπαιζε ξύλο με ένα σάκο μποξ στον παιδότοπο, ή τουλάχιστον έτσι είπε μετά από εξονυχιστική ανάκριση, όπου για να καταλήξουμε στην πιο πιθανή χρειάστηκε να εξαντλήσει όλη της τη φαντασία. Μεταξύ μας ακόμα δεν ξέρουμε τι ακριβώς έγινε, αλλά μαζί με τη φαντασία της εξαντλήθηκαν και οι αντοχές μας.

Είναι περίεργο αλλά μου στοίχισε που σκίστηκε αυτό το παντελόνι. Το είχαμε πάρει στη Νερίνα όταν ήταν 4 χρονών, τζίν κεντημένο με παράξενα λουλούδια. Η Νάσια είχε διαλέξει ένα ζευγάρι ροζ κεντημένες παντοφλίτσες, τις οποίες φρόντισε να τις δείξει σε όποιον βρήκε μπροστά της στην Ερμού. Κάτι σε εικαστικό δρώμενο είχαμε καταντήσει. Ακόμα και ο καλός άνθρωπος, που κάνει το αγαλματάκι που έλεγε η Νερίνα, για μια στιγμή έχασε την αυτοσυγκέντρωση του και θαύμασε το ποδαράκι με τη ροζ παντόφλα που αυθάδικα τεντώθηκε μπροστά του. Είναι περίεργο το πόσα πράγματα θυμάται κανείς και αφορούν σε γεγονότα που δεν σηματοδότησαν τίποτα. Το παθαίνω συχνά από όταν ήρθαν στη ζωή μου. Ξεχνώ σημαντικά πράγματα, αλλά ότι έχει σχέση μ' αυτές ανεξάρτητα έντασης ή σημασίας αρκεί μια τόση δα αφορμή για να τα θυμηθώ.

Και μετά μου έδωσε ένα απο τα γνωστά χαρτάκια της διπλωμένο με προσοχή. "Για σένα" μου είπε. "Εσύ να μην το δεις" είπε στον πατέρα της και ένοιωσα η χειρότερη στρίγγλα του κόσμου......


14 σχόλια:

ralou είπε...

Νασια μικρό μου,
είσαι σε καλό δρόμο με τις συγνώμες σου.
Και επειδή τα γραπτά μένουν, σίγουρα η μαμά θα δει με άλλο μάτι την μεταμέλεια σου.
Βέβαια θα υπάρχει πάντα το σχισμένο παντελόνι να της θυμίζει την αταξία σου.
Το κακό είναι ότι θα την θυμιζει και σε σένα.

Και μ αυτό πρέπει να ζήσεις.

Η να αποφασίσεις να το ξεχάσεις.

nyctolouloudo είπε...

ωραία η Νάσια..

αλλά ξέρω πως έσκισε το παντελόνι της!

Ζ στο τέλος της υπογραφής της, Ζ σαν τον Ζορρό!
ξιφομαχία έπαιζε το παιδί!

Mh Xeirotera είπε...

Eiste yperoxes...

Ανώνυμος είπε...

Νασια ειστε ολες σας καταπληκτικες.
Γιωτα

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Ραλλού σταμάτα να υποσκάπτεις το ρόλο μου ως κηδεμόνα. Έχω να διαπλάσω χαρακτήρα εγώ και εσύ μου τη χαλάς.
Μεθυσμένα χρώματα θεωρώ την εξήγηση περί "Ζ" απο τις πιο πιθανές. Δε θέλω να σκέπτομαι σε τι κατάσταση είναι ο άλλος.
Για μηχειρότερα: Μεταξύ μας και εγώ έτσι νομίζω. Εντάξει το παραδέχομαι είμαι ψωνάρα.
Όμορφη Κυριακή να μου περάσετε και μην ξεχάσετε να πάτε στη παρέλαση. Δηλαδή μόνο η Ραλλού, γιατί οι άλλοι δύο εκεί που είσαστε για να δείτε σήμερα παρέλαση μάλλον πρέπει να παρελάσετε εσείς και μετά να στείλετε το βίντεο ο ένας στον άλλο, εάν βέβαια βρείτε κάποιον να το τραβήξει. Τώρα βέβαια που το σκέπτομαι καλύτερα, όλοι θα το δούμε στο CNN, γιατί πόσο φυσιολογικός θα θεωρηθεί κάποιος στη Μαλαισία εάν βγεί στο δρόμο ντυμένος τσολιάς και κρατώντας μια ελληνική σημαία να ανεμίζει, για να μην μιλήσουμε για σένα μεθυσμένα χρώματα...

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Γιώτα πιάσε κόκκινο, μαζί γράψαμε.
Καλή σου μέρα

david santos είπε...

Thank,s for you work and have a good weekend

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μην ακούσω πωςτο Σ/Κ ήταν χάλια, γιατί εκτός και από φαιδρός, θα είναι και γκαντέμης ο...... να μη λέμε τώρα.

Νερίνα μου,
Αυτά τα πολύτιμα χαρτάκια, αν ήξερα να τα "ανεβάσω" και να φτιάξω ποστ, θα δακρύζανε ματάκια....
Αυτά, λοιπόν, με τα χρόνια θα είναι η σπουδαία σου κληρονομιά. ΄Οσο περνούν τα χρόνια, μεγαλώνει και η αξία τους!
Καλή σου μέρα

just me είπε...

Είδα αυτό το ποστ μετά το σημερινό (Δευτέρα,26), γιατί τελευταίως είσαι απρόβλεπτη σαν τον καιρό (με μικρό κ, όχι τον άλλο :) και ή θα απέχεις τρεις μέρες ή θα ανεβάζεις τρία τρία τα ποστ!

Πριν βουλιάξεις στις ενοχές σου για το τι μάνα είσαι εσύ, έχω να σου πω για τη διπλή ατάκα της τετράχρονης βαφτιστήρας μου στη μάνα της.

(Πρωί, ύστερα από κατσάδα για μια ζημιά): "Mαμά, νομίζω ότι δεν μ΄αγαπάς" (στη διευκρινιστική ερώτηση γιατί, απάντηση "Γιατί με μαλώνεις").

(Βράδυ της ίδιας μέρας): "Μαμά, νομίζω ότι δεν μ΄αγαπάς" (στη διευκρινιστική ερώτηση γιατί επιμένει να το νομίζει, απάντηση "Γιατί δεν με μάλωσες που έβαψα τη φούστα μου με τον μαρκαδόρο"!!!)

Πάνω που η μάνα της θα σταματούσε την ψυχανάλυση για να κερδίσει δύο παραπάνω ώρες την εβδομάδα μαζί της!

dodo είπε...

Ο κόσμος περπατιέται πολύ πιό εύκολα με ένα ζευγάρι ροζ κεντημένες παντουφλίτσες στα πόδια.

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχουν και πολλές ΜΑΝΕΣ σήμερα. Μόνο ψωνάρες!
Απόδειξη το πώς κατάντησε ο κόσμος (που αυτές μεγαλώνουν) και πόσο ακόμα θα χειροτερέψει...

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Αγαπητή, αγαπητέ μου Loulou (γιατί τα πράγματα είναι γίνει κάπως στο μπλογκοχωριό). Μπορείς να μπαίνεις σε οποιοδήποτε ποστ μου γουστάρεις και να γράφεις ότι θες, εγώ δεν τραβάω κανένα ζόρι. Τα ποστ με ετικέττα: της Νάσιας ή της Νερίνας μην τολμήσεις να τα ξαναγγίξεις, γιατί οι ψωνάρες του είδους μου είναι επικίνδυνα πλάσματα όταν τους αγγίξεις τα πολύτιμα τους.

Ανώνυμος είπε...

Και τι, θα με κάνεις "ντα";
Άμα έχεις μύγες μυγιάσου όσο θες, πρόβλημά σου. Εγώ πάλι ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΑΝΤΑ Ο,ΤΙ ΘΕΛΩ!

Ανώνυμος είπε...

Ενώ όταν εσύ "αγγίζεις" τα πολύτιμα άλλων είναι καλά ε; Σαν δεν ντρέπεσαι! Με όλα όσα έχεις κάνει στη ζωή σου, το "είμαι μάνα εγώ;" σε μάρανε! Όχι, δεν είσαι, δε θα'πρεπε να είσαι. Τα καημένα τα παιδάκια...