Εγώ τώρα πρέπει να ανησυχώ;

Εγώ έχω ένα ταλαίπωρο λογαριασμό mail στο in.gr, που τον χρησιμοποιώ σπάνια, για να είμαι ακριβής τον χρησιμοποιώ τώρα πια εξαιτίας της ενασχόλησης μου με το blog.

Ο παραπάνω λογαριασμός έχει επιδείξει μιαν αξιοθαύμαστη τάση αυτονόμησης από τον χειριστή του, ναι εμένα εννοώ. Μηνύματα παίρνει παράπονο δεν έχω, αλλά για να στείλει έχει επιλέξει την part time απασχόληση. Γιατί; Μην με ρωτάτε. Δεν δοκίμασα να το ρωτήσω γιατί εγώ σέβομαι τον εργαζόμενο, άσε που πιστεύω ότι τα πάντα γίνονται για κάποιο λόγο σε αυτή τη ζωή. Και όπως θα δείτε παρακάτω, δεν έχω άδικο.

Έτσι λοιπόν για κάποια μηνύματα που έπρεπε οπωσδήποτε να στείλω και αφού η λύση των ταχυδρομικών περιστεριών αποσύρθηκε ως μη συνάδουσα με την φιλοζωική κατεύθυνση της οικογένειας, πλην του Μαντού που τα κυνήγαγε να τα φάει, διότι δεν μπορώ να ζητήσω από το ζωντανό να είναι φιλόζωο και μόνο που δέχεται να ζει μαζί μας αποδεικνύει τα φιλάνθρωπα ει μη τι άλλο συναισθήματα του, τι έλεγα; Α για να μπορέσω λοιπόν να στείλω τα μηνύματα μου ζήτησα από τον καλό μου να μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω τον δικό του λογαριασμό. Τώρα θα μου πείτε: «Γιατί κυρά μου δεν άνοιγες έναν άλλο λογαριασμό;» Ποιος σας είπε ότι δεν το έκανα, Το έκανα. Τρεις έχω ανοίξει μέχρι τώρα, μπορεί και τέσσερεις. Μόνο που δεν θυμάμαι με τι όνομα τους άνοιξα ή ποιο password χρησιμοποίησα. Και μην ξαναρωτήσετε «Γιατί καλή μου κυριούλα δεν τα γράφατε κάπου;». Όσο και να πονάει η απάντηση θα τη δώσω και αυτήν. Το έκανα και αυτό. Μόνο που όλα αυτά βρίσκονται μέσα στο σκληρό δίσκο του φορητού μου –τον θυμάστε τον φορητό μου που είχε πάει στην Αθήνα για σέρβις στις 7 Γενάρη, γύρισε στις 1 του Φλεβάρη και ξαναέφυγε στις 2 του Φλεβάρη όπως γύρισε και ακόμα τον περιμένω- ο οποίος, ο σκληρός δίσκος εννοώ- ακολούθησε αυτή τη φορά το φορητό μου σε αυτό το ταξίδι στην πρωτεύουσα. Και έτσι η μόνη λύση ήταν το mail του καλού. Αφού πέρασα με επιτυχία το βάσανο να θυμάμαι όλο το μακρινάρι που έχει βάλει για κωδικό, που μόνο το πότε πέφτει το Πάσχα δεν έχει βάλει μέσα, αλλά μην ανησυχείτε θα το βάλει τον άλλο μήνα, διότι αυτό το μήνα έχει την ημερομηνία γέννησης του Κολοκοτρώνη, μιας και το διεστραμμένο του μυαλό- όσον αφορά την σύνταξη κωδικών, γιατί κατά τα άλλα και μόνο το ότι παντρεύτηκε εμένα αποδεικνύει το συμπαγές και κατασταλαγμένο του χαρακτήρα του- μαζί με όλα τα άλλα προσθέτει και ημερομηνίες παρμένες από το εορταστικό ή επετειακό ημερολόγιο του μήνα. Επίσης επειδή έχει φτιάξει αναλυτικό κατάλογο κωδικών όλου του έτους, ξέρει κανείς εκτός από τη γέννηση της Jolie στις 4 Ιούνη τι άλλο έχει συμβεί εκείνη την ημέρα, γιατί αρνείται εντόνως ότι επί τούτου επέλεξε την συγκεκριμένη ημερομηνία για τον Ιούνη μήνα. Τέλος πάντως δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι κάθε φορά που κατεβάζω τα mail μου πια πέφτω σε διάφορα περίεργα του στυλ: "Make every woman to Love You!" Και ακολουθεί ένα κατεβατό. Σήμερα λοιπόν κατάλαβα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή και ο παραπάνω αναφερόμενος με συμπεριφορά ταλιμπάν λογαριασμός δεν είναι ένα τσογλάνι του κερατά αλλά ο καλός άγγελος ταγμένος στη σωτηρία του γάμου μου. Θα μου πεις «Καλά ρε παιδάκι μου από ένα μήνυμα το κατάλαβες;». Όχι είχα πάρει πολλά μηνύματα, αλλά όλα αφορούσαν καταλόγους φαρμακευτικών σκευασμάτων που από ότι μου είπε ο καλός μου όταν τον ρώτησα τα στέλνουν σε όλους. Αυτό ήταν ένα άλλο μήνυμα. Διαφορετικό και από μηνύματα του στυλ «Σε περιμένω. Η για πάντα δική σου Λίτσα» που κατά καιρούς διάβαζα στο mail του. Διότι το επιχείρημα του ήταν αποστομωτικό. Με ρώτησε «ξέρεις εσύ καμία Λίτσα;». «Από πού βγαίνει το Λίτσα;» ρώτησα εγώ.» «Από το Ελπινίκη» μου απάντησε. Εγώ Λίτσα από Ελπινίκη δεν ήξερα, μια από Εφταλία ήξερα, αλλά δεν ήταν αυτή. Τώρα όμως το πρόβλημα πήρε διαστάσεις. Ξέρετε πόσες every woman ξέρω εγώ.;