Κυριακάτικο ξύπνημα

Χρόνος: Πρωί Κυριακής γύρω στις 11:οο

Γεγονός: Καυγάς Νερίνας Νάσιας.

Νερίνα: Ηλίθιο πλάσμα!

Νάσια: Μαμά είμαι πλάσμα;

Για την αντιγραφή η μάνα.

Για την ιστορία θεώρησα σκόπιμο να αφήσω αναπάντητη τη πρώτη υπαρξιακή ανησυχία της μικρής. Στο κάτω κάτω ποια είμαι εγώ που θα καθορίσω το πλαίσιο στις ανησυχίες του άλλου.

Πρωϊνό ξύπνημα

Καλημέρα.

Το άσμα

Τώρα που είναι άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν

οι μέρες που θα γράφουμε στο blog μας θα σπανίζουν!

Η laptopless*

*Copyrights by kerasia

Τη παγκοσμιοποίηση μου μέσα

Αυτό που άμα δεν φτιάξει ο καιρός στην Ευρώπη εγώ φορητό δε βλέπω, πως να το εκλάβω η α- φόρητος τύποις και ουσία κόρη (αυτό τύποις μόνο, το "κόρη" εννοώ, μην αρχίσουμε και δουλευόμαστε και μεταξύ μας τώρα); Φήμες ότι το φορητό μου συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των προς εκποίηση ή εκποιηθέντων οικοσκευών του τέως με τον παραπλανητικό (λέμε τώρα) χαρακτηρισμό "ασημένιο δοχείο νυκτός, κοινώς ασημένια πάπια, ελέγχονται από τις αρμόδιες αρχές. Κάτω Ρώσοι ευγενείς τα χέρια από την οικοσκευή μου!!!!!!

Το άσμα

Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα,
να μου κάνει πα, πα, πα.............

*Μόνο που στη προκειμένη περίπτωση το "πα, πα, πα" το κάνουν οι Γάλλοι.

Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις, υποφέρω, υποφέρεις;

Το τραγούδι

You know I cant smile without you

I cant smile without you

I cant laugh and I cant sing

Im finding it hard to do anything

You see I feel sad when youre sad

I feel glad when youre glad

If you only knew what Im going through

I just cant smile without you

You came along just like a song

And brighten my day

Who would of believed that you where part of a dream

Now it all seems light years away

And now you know I cant smile without you

I cant smile without you

I cant laugh and I cant sing

Im finding it hard to do anything

You see I feel sad when your sad

I feel glad when youre glad

If you only knew what Im going through

I just cant smile

Now some people say happiness takes so very long to find

Well, Im finding it hard leaving your love behind me

And you see

I cant smile without you

I cant smile without youI cant laugh and

I cant singIm finding it hard to do anything

You see I feel glad when youre glad

I feel sad when youre sad

If you only knew what Im going through

I just cant smile without you

ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ: ΠΟΛΕΜΟΣ

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του φορητού

Καλημέρα, χωρίς μουσική. Το blog συνεχίζει να τελεί υπό καθεστώς δουλείας εις δόξα του Packard και του Bell μαζί.

Σας είπα ήδη ότι δεν ήμουν ο εαυτός μου, με είχε καταλάβει η απόφαση

Επ' ευκαιρία της διακοπής λειτουργίας του monitor

(Μερικές σκέψεις, δανεικές)

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Κ. ΖΟΖΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ αργότερα. Σε γενικές γραμμές δεν λέμε ότι μια απόφαση μας παρουσιάζεται, οι άνθρωποι παίρνουν τόσο σοβαρά την ταυτότητα τους, όσο αφηρημένη κι αν είναι αυτή, και την εξουσία τους, όσο λίγη κι αν έχουν, που προτιμούν ν' αφήνουν να εννοηθεί ότι συλλογίζονται πριν κάνουν το τελευταίο βήμα, ότι συνυπολογίζουν τα υπέρ και τα κατά, ότι ζυγίζουν τις δυνατότητες και τις εναλλακτικές λύσεις και ότι, στο τέλος μιας εντατικής διανοητικής εργασίας, παίρνουν επιτέλους την απόφαση. Θα πρέπει όμως να πούμε ότι τα πράγματα δεν συμβαίνουν ποτέ έτσι. Σίγουρα σε κανενός το κεφάλι δεν θα μπει η ιδέα να φάει αν δεν νιώσει την απαραίτητη όρεξη και η όρεξη δεν εξαρτάται από τη θέληση του καθενός, δημιουργείται από μόνη της, προκύπτει από αντικειμενικές ανάγκες του σώματος, είναι ένα πρόβλημα φυσικής και χημείας του οποίου η λύση, κατά τρόπο λίγο ως πολύ ικανοποιητικό, βρίσκεται στο περιεχόμενο ενός πιάτου. Ακόμα και μια απλή πράξη, όπως το να κατέβει κανείς στο δρόμο για ν' αγοράσει εφημερίδα, προϋποθέτει όχι μόνο την αναγκαία επιθυμία να λάβει κανείς πληροφορίες, η οποία, για να το ξεκαθαρίσουμε, ως επιθυμία είναι αναγκαστικά και όρεξη, αποτέλεσμα συγκεκριμένων φυσικοχημικών δραστηριοτήτων του σώματος, έστω και διαφορετικής φύσης, αλλά προϋποθέτει επίσης, αυτή η πράξη ρουτίνας, τη βεβαιότητα, λόγου χάρη, ή την πε­ποίθηση, ή την ελπίδα, ασυνείδητα, ότι το φορτηγό της διανο­μής δεν έχει καθυστερήσει, ή ότι το περίπτερο δεν έχει κλείσει λόγω ασθένειας ή εκούσιας απουσίας του ιδιοκτήτη. Εξάλλου, αν επιμέναμε να δηλώνουμε ότι τις αποφάσεις μας τις παίρνουμε εμείς οι ίδιοι, τότε θα έπρεπε να διαλευκάνουμε, να δια­χωρίσουμε, να διακρίνουμε ποιος μέσα μας είναι αυτός που πήρε την απόφαση και ποιος κατόπιν θα την εκτελέσει, λει­τουργίες ασυμβίβαστες, όπου υπάρχουν. Αν θέλουμε να είμα­στε ακριβείς, δεν παίρνουμε εμείς αποφάσεις, αυτές παίρνουν εμάς, μας καταλαμβάνουν. Και του λόγου το αληθές θα το συ­ναντήσουμε στο γεγονός ότι, παρόλο που περνούμε όλη μας τη ζωή εκτελώντας διαδοχικά τις πιο διαφορετικές πράξεις, δεν διαθέτουμε προηγουμένως κάποιο διάστημα σκέψης, εκτίμη­σης, υπολογισμού, στο τέλος του οποίου και μόνο θα μπορού­σαμε να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας σε θέση να αποφασί­σουμε αν θα πάμε να φάμε, ν' αγοράσουμε εφημερίδα ή να ψάξουμε μια άγνωστη γυναίκα.

Γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους και ο κ. Ζοζέ, ακόμα κι αν τον υπέβαλλαν στην πιο πιεστική ανάκριση, δεν θα ήξερε να πει πώς και γιατί τον κατέλαβε αυτή η απόφαση, ας ακούσου­με τι εξήγηση θα έδινε, Ξέρω μονάχα πως ήταν την Τετάρτη το βράδυ, ήμουν στο σπίτι, τόσο κουρασμένος που δεν θέλησα ούτε να δειπνήσω, το κεφάλι μου γύριζε ακόμη από τις τόσες ώρες που πέρασα πάνω στη σκάλα, ο διευθυντής έπρεπε να εί­χε καταλάβει ότι δεν είναι για την ηλικία μου αυτές οι ακρο­βασίες, δεν είμαι κανένα παλικαράκι, κι ύστερα είναι κι η πά­θηση μου, Ποια πάθηση, Υποφέρω από ίλιγγους, ζαλάδες, σκοτοδίνες, ή όπως στο καλό τις λένε, Δεν παραπονεθήκατε ποτέ, Δεν μ' αρέσει να παραπονιέμαι, Πολύ καλό αυτό από μέ ρους σας, συνεχίστε, Σκεφτόμουν λοιπόν να πέσω για ύπνο, ψέματα, είχα βγάλει τα παπούτσια μόνο, όταν ξαφνικά πήρα αυτή την απόφαση, Αφού πήρατε μια απόφαση, θα πρέπει να ξέρετε και γιατί την πήρατε, Νομίζω πως δεν την πήρα εγώ, αυτή ήρθε και με πήρε, Τα φυσιολογικά άτομα λαμβάνουν α­ποφάσεις, δεν λαμβάνονται απ' αυτές, Μέχρι την Τετάρτη το βράδυ έτσι νόμιζα κι εγώ, Τι συνέβη λοιπόν την Τετάρτη το βράδυ, Αυτό ακριβώς που σας διηγούμαι, είχα την καρτέλα της άγνωστης γυναίκας πάνω στο κομοδίνο και βάλθηκα να την κοιτάζω σαν να 'ταν η πρώτη φορά. Την είχατε ξαναδεί ό­μως, Από τη Δευτέρα δεν έκανα τίποτε άλλο όσο ήμουν στο σπίτι, Επομένως ωρίμαζε μέσα σας η απόφαση, Ή εγώ ωρί­μαζα μέσα της, Παρακάτω, παρακάτω, μην αρχίζετε πάλι τα ίδια, Φόρεσα ξανά τα παπούτσια μου, έβαλα το σακάκι και την γκαμπαρντίνα και βγήκα, δεν θυμάμαι να έδεσα γραβάτα. Τι ώρα ήταν, Κάπου δέκα και μισή, Και πού πήγατε μετά, Στο δρόμο όπου γεννήθηκε η άγνωστη γυναίκα, Με τι πρόθεση. Ήθελα να δω το μέρος, το κτήριο, το σπίτι, Επιτέλους ανα­γνωρίζετε πως υπήρξε απόφαση και πως, όπως όφειλε, πάρ­θηκε από εσάς, Όχι, κύριε, απλώς απέκτησα συνείδηση ότι υ­πάρχει, Για γραφέας δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ξέρετε να ε­πιχειρηματολογείτε, Συνήθως κανείς δεν δίνει σημασία στους γραφείς και πολύ τους αδικεί, Συνεχίστε, Το κτήριο ήταν εκεί, τα παράθυρα ήταν φωτισμένα, Αναφέρεστε στο σπίτι της γυ­ναίκας, Μάλιστα, Και μετά τι κάνατε, Έμεινα έτσι για μερικά λεπτά, Κοιτάζοντας, Μάλιστα, κύριε, κοιτάζοντας, Μόνο κοι­τάζατε, Μάλιστα, κύριε, μόνο κοίταζα, Κι ύστερα, Ύστερα τί­ποτε άλλο, Δεν χτυπήσατε την πόρτα, δεν ανεβήκατε, δεν κά­νατε ερωτήσεις, Πώς σας ήρθε, εμένα ούτε που μου πέρασε απ' το νου, τέτοια ώρα μέσα στη νύχτα, Τι ώρα ήταν, Πρέπει να ήταν πια κάπου έντεκα και μισή, Πήγατε με τα πόδια, Μάλίστα, κύριε, Και πώς γυρίσατε, Πάλι με τα πόδια, Θέλετε να πείτε ότι δεν έχετε μάρτυρες, Τι μάρτυρες, Τον άνθρωπο που σας άνοιξε την πόρτα, αν είχατε ανέβει, τον οδηγό του τραμ ή του λεωφορείου, λόγου χάρη, Κι αυτοί θα μαρτυρούσαν τι πράγμα, Ότι όντως πήγατε στην οδό της άγνωστης γυναίκας, Και σε τι θα χρησίμευαν αυτές οι μαρτυρίες, Για ν' αποδείξουν ότι όλα αυτά δεν ήταν όνειρο, Είπα την αλήθεια, όλη την αλή­θεια και μόνο την αλήθεια, έχω ορκιστεί, ο λόγος μου θα 'πρεπε να είναι αρκετός, Θα μπορούσε να είναι, ίσως, αν δεν υ­πήρχε στην αναφορά σας μια λεπτομέρεια ανακόλουθη που σας προδίδει κατάφωρα, Ποια λεπτομέρεια, Η γραβάτα, Τι σχέση έχει η γραβάτα με το θέμα μας, Ένας υπάλληλος του Γε­νικού Ληξιαρχικού Μητρώου του Κράτους δεν πάει πουθενά χωρίς να δέσει τη γραβάτα του, είναι αδύνατο, θα ήταν παρά­λειψη ενάντια στη φύση του, Σας είπα ήδη ότι δεν ήμουν ο ε­αυτός μου, με είχε καταλάβει η απόφαση, Αυτό θα ήταν ακό­μα μία απόδειξη ότι επρόκειτο για όνειρο, Δεν καταλαβαίνω γιατί, Δύο τινά υπάρχουν, ή εσείς αναγνωρίζετε ότι πήρατε την απόφαση, όπως όλος ο κόσμος, και τότε εγώ είμαι διατε­θειμένος να πιστέψω ότι πήγατε χωρίς γραβάτα στην οδό της άγνωστης γυναίκας, κατακριτέα παρέκκλιση από τον κώδικα επαγγελματικής συμπεριφοράς που προς το παρόν δεν προτίθεμαι να εξετάσω, ή επιμένετε να λέτε ότι σας κατέλαβε η α­πόφαση, κι αυτό μαζί με το ανεπίλυτο ζήτημα της γραβάτας μόνο σε ονειρική κατάσταση θα ήταν αποδεκτό, Επαναλαμ­βάνω ότι δεν πήρα την απόφαση, κοίταξα την καρτέλα, φόρε­σα τα παπούτσια και βγήκα, Τότε ονειρευτήκατε, Δεν ονει­ρεύτηκα, Ξαπλώσατε, αποκοιμηθήκατε και ονειρευτήκατε πως πήγατε στην οδό της άγνωστης γυναίκας, Μπορώ να σας περιγράψω το δρόμο, Θα πρέπει τότε να μου αποδείξετε πως δεν έχετε ξαναπεράσει προηγουμένως από κει, Μπορώ να σας
πω πώς είναι το κτήριο, Καλά τώρα, τη νύχτα όλα τα κτήρια είναι ίδια, Για τους γάτους λένε ότι είναι όλοι ίδιοι τη νύχτα, Και τα κτήρια το ίδιο, Επομένως δεν με πιστεύετε, Όχι, Γιατί, αν επιτρέπετε, Γιατί αυτό που δηλώνετε ότι κάνατε δεν χωρά στη δική μου πραγματικότητα, κι ό,τι δεν χωρά στη δική μου πραγματικότητα δεν υπάρχει, Το σώμα που ονειρεύεται είναι πραγματικό, επομένως, αν δεν υπάρχει άλλη αναγνωρισμένη άποψη, θα πρέπει εξίσου πραγματικό να είναι και το όνειρο που ονειρεύτηκε, Το όνειρο είναι πραγματικό μόνο ως όνειρο, Θέλετε να πείτε ότι η δική μου πραγματικότητα ήταν αυτή, Ναι, αυτή ήταν η μοναδική πραγματικότητα που βιώσατε, Μπορώ να επιστρέψω στην εργασία μου, Μπορείτε, αλλά προσέξτε, ακόμα δεν κλείσαμε το θέμα της γραβάτας.

Μετά την ευτυχή έκβαση και την απαλλαγή του από την υ­πηρεσιακή ανάκριση για τα εξαφανισμένα έντυπα, ο κ. Ζοζέ, για να μη χάσει τα ρητορικά κέρδη που είχε αποκομίσει, επι­νόησε μέσα στο κεφάλι του τη φαντασίωση αυτού του νέου διαλόγου, από τον οποίο, παρά το ειρωνικό και εκφοβιστικό ύ­φος του αντιπάλου, εύκολα βγήκε νικητής, όπως μπορεί να αποδείξει μια νέα, πιο προσεκτική ανάγνωση. Και το έκανε με τέτοια πεποίθηση που κατάφερε να πει ψέματα και στον ίδιο του τον εαυτό και κατόπιν να υποστηρίξει το ψέμα χωρίς καμία τύψη συνείδησης, σαν να μη γνώριζε αυτός πρώτος πρώτος ότι μπήκε στο κτήριο και ανέβηκε τη σκάλα, ότι έστησε τ' αυτί του στην πόρτα του σπιτιού όπου, σύμφωνα με την καρ­τέλα, γεννήθηκε η άγνωστη γυναίκα...................

ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ

¨Όλα τα ονόματα»

Εκδόσεις Καστανιώτη

Μετάφραση ΑΘΗΝΑ ΨΥΛΛΙΑ

Το ενδιαφέρον είναι γιατί ανέχομαι αυτή τη κατάσταση

Αυτό ήταν. Περίμενα, περίμενα, δύο βδομάδες τώρα και προκοπή δεν είδα. Περάσανε τα γενέθλια μου, πέρασε η γιορτή μου, ήρθε η γιορτή της Νάσιας (Κωνσταντίνα – Αθανασία γαρ, έχει τα ονόματα των χορηγών παππούδων της οικογένειας, αφού μετά από έξη κορίτσια απωλέσαμε όλες τι ελπίδες μας για το σερνικό που θα συνέχιζε την οικογενειακή παράδοση όσον αφορά τα ονόματα. Τώρα θα μου πείτε την αποθέσατε στο ξανθό κυριολεκτικά και μεταφορικά κεφαλάκι της Νάσιας; Ε τι να κάνουμε αυτή έλαχε να είναι η τελευταία μας ελπίδα για ένα σερνικό ΚωνσταντινοΘανάση στην οικογένεια, δεν μας έκατσε για αυτό και της φορτώσαμε τα ονόματα να κλείσουμε και τις υποχρεώσεις προς τους γεννήτορες μας, που εκτός από γεννήτορες εδώ που τα λέμε ποικιλοτρόπως συνέβαλαν και συμβάλλουν στο να εξασφαλίζει η οικογένεια, υπό την στενή αλλά και υπό την ευρεία της έννοια, το κάτι τις παραπάνω, εκτός από εκείνο το μονοπετράκι από του Καίσαρη που έχω υπαινικτικά αφήσει να εννοηθεί ότι αποτελεί ένα από τα σκοτεινά, όχι βέβαια, φωτεινά αντικείμενα, που ποθώ και θα συνεχίζω να ποθώ στο διηνεκές). Και εδώ έκλεισε η παρένθεση, που ως συνήθως δεν πολυκατάλαβα ούτε το πώς άνοιξε αλλά ούτε και το γιατί.

Α έγραφα ότι περίμενα, περίμενα και τίποτα. Τι περίμενα; Το φορητό μου. Εδώ και δυο βδομάδες ζει μακριά μου και είναι σαν να το βλέπω. Πεταμένο σε μια ανήλιαγη αποθήκη, ξεκοιλιασμένο, σκονισμένο, χωρίς το δίσκο του, για καλό και για κακό τον κράτησα εδώ, περιμένοντας ένα motherboard και ένα τροφοδοτικό που ίσως έρθει ίσως δεν έρθει, το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτή τη βδομάδα δεν πρόκειται να έρθει. Και έτσι και μετά από αυτό το «πιεσμένη» της Ραλλούς μου ορμώμενη, αποφάσισα να κάνω τη καρδιά μου πέτρα και να σας γράψω από το επιτραπέζιο της οικογένειας. Δεν ξέρω εάν είμαι καλά ή όχι, μπορώ όμως να σας βεβαιώσω ότι είμαι όπως ήμουνα και πριν και αυτό σε κάποιες φάσεις έχει αρχίσει να μου αρέσει κιόλας, αφού διατελώ φανατικός οπαδός του no news good news και το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς.....

Βέβαια με τον καιρό αυτή η ιστορία έχει αρχίσει να γίνεται γοητευτική και έτσι αποφάσισα να μη σας διαβάζω κιόλας , έτσι ώστε όταν με το καλό γυρίσει κοντά μου το φορητούλι μου να σας ξαναβρώ σαν μετά από ένα ταξίδι που το μόνο που σε ένοιαζε όταν το έκανες ήταν το να γυρίσεις πίσω στο σπίτι σου και στους δικούς σου. Έτσι συνειδητά απαγόρευσα στον εαυτό μου να μπαίνει στο internet και για να τον κάνω να νοσταλγήσει ακόμα περισσότερο τις παλιές καλές μέρες, πειθαναγκάστικα, αποφάσισα να τελειώσω ένα βιβλίο που αγόρασα πέρσι στις 21 του Γενάρη, παρασυρόμενη από το ότι έγραφε “Highsmith», όνομα που για μένα είναι κάτι σαν τη σοκολάτα αλλά στο χώρο των βιβλίων, μόλις 771 σελίδων, χωρίς να προσέξω το Wilson, καθώς επίσης και το ότι ανήκε στη σειρά «Βιογραφίες» της Νεφέλης» και το οποίο δεν έχω μπορέσει ακόμα να διαβάσω, εδώ και ένα χρόνο, αλλά που επειδή με το γραμμένο χαρτί έχω μια σχέση εξάρτησης, ότι πέφτει στα χέρια μου πρέπει να το τελειώνω, απλά με τα χρόνια έχω αναπτύξει αντανακλαστικά και τη καταλαβαίνω τη δουλειά πριν το αγοράσω, κάτι που όπως είναι προφανές αυτή τη φορά η λιχούδικη σχέση που έχω με το διάβασμα κάποιες φορές με παρέσυρε και δεν το έκανα και να ‘μαι τώρα να βιβλιοχτυπιέμαι η αναγνώστρια με κάτι που σαφέστατα υπερβαίνει τις αντοχές μου, για να μη πω τίποτα χειρότερο. Από τον «Οδυσσέα» του Τζόυς έχω να ζήσω τέτοια καταστροφή και εκείνου το βιβλίο μου άρεσε, αυτό με σαλτάρει, αλλά που θα μου πάει εάν συνεχιστεί και άλλο η ιστορία με το φορητό μου θα το τελειώσω, είμαι ήδη στη σελίδα 203 (και να ληφθεί υπόψη ότι ο Οδυσσέας μου έφαγε μια βδομάδα μόνο αφενός και ότι αφετέρου αυτό το ξεκίνησα από τη σελίδα 77 που το είχα παρατήσει μετά από τις αποτυχημένες προσπάθειες ενός χρόνου και αφού από βιβλίο είχε καταντήσει στοιχείο της διακόσμησης του σπιτιού έτσι που το συναντούσες στα πιο απίθανα σημεία του σπιτιού να επιτελεί τους πιο απίθανους ρόλους, πότε ως τραπεζάκι, πότε ως δίσκος φαγητού, πότε ως μαξιλάρι του γάτου, ο οποίος στη μεγάλη κούραση πάντα επάνω του την αράζει και αυτό για μένα λέει πολλά, γιατί εγώ το έχω αυτό, βιβλία που δεν τελειώνω περιφέρονται στο χώρο μέχρι να διαβαστεί η λέξη «τέλος» και τότε μόνο τοποθετούνται στο φυσικό τους χώρο, τη βιβλιοθήκη εννοώ), αλλά με τη κατάσταση στο χώρο του service υπολογιστών θα το τελειώσω σίγουρα και μετά, εάν συνεχιστεί η ιστορία με το φορητούλι μου, το αποφάσισα θα αρχίσω Προύστ, αρκεί να θυμηθώ σε ποιο τοίχο του σπιτιού έχω κτίσει τα βιβλία του ώστε να εμποδίσω την πρόσβαση μου σε αυτά.

Τώρα αυτό που άλλοι όταν περνάνε ζόρια τρώνε φαΐ και εγώ βιβλία που δεν επικοινωνώ μαζί τους, είναι φυσιολογικό ή να αρχίσω να ανησυχώ γιατρέ μου;

Υ.Γ. Ευχαριστώ για το νιάσιμο.

Ενημερωτικό

.

.

.

Ναι έχω γενέΦλια!!!!!!!!!!!!!

Παγωμένη στο χρόνο

Η kerasia έγραψε:
"Φοβάμαι πως υπάρχουν δύο τρόποι για να φροντίσεις κάποιον: Ο πρώτος είναι αυτός που εκείνος έχει ανάγκη να τον φροντίσουν και ο δεύτερος είναι ο τρόπος που εσύ θέλεις να τον φροντίσεις. Αυτή ακριβώς είναι και η ειδοποιός διαφορά της φροντίδας από το βασανιστήριο."

Εγώ σχολίασα: "Εγώ πάντως κάποιες φορές λαχταράω τις εποχές που με φροντίζαν καταπιεστικά και με το έτσι θέλω."

Σήμερα διάβασα εδώ: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=767402&lngDtrID=252 και φοβήθηκα πολύ την αγάπη που παγώνει στο χρόνο.

(Ο τίτλος ανήκει στο ίδιο άρθρο).

Kαι θα σας δώσουμε τα κεφάλια επάνω στο ταμπλό σας όταν είμαστε έτοιμοι για σας.

"Η νέα έκδοση Blogger εκρήγνυται μεταφορικά με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, από τα μεγάλα πυροβόλα όπλα όπως την έκδοση προτύπων έλξη-και-πτώσης και τις μετα ετικέτες (που είναι τέλεια, επ' ευκαιρία για την ευρετηρίαση των 131 ιστορικών αριθμών μπορεί να είχατε γράψει περίπου), σε λίγες στιλβωτικές ουσίες όπως ένα καλύτερος-σχεδιασμένο ταμπλό ή ότι δεν πρέπει πλέον να λύσετε μια επαλήθευση CAPTCHA λέξης για να ταχυδρομήσετε ένα σχόλιο στο blog σας. Είμαστε συγκινημένοι για τη νέα έκδοση Blogger, και τα δύο για ποιος μπορεί να κάνει τώρα (που περιλαμβάνει επίσης τον έλεγχο πρόσβασης για τα blogs και τους καλύτερους τομείς εισαγωγής για τις μετα ημερομηνίες) και τι θα προσθέσουμε σε την στο μέλλον, τώρα που έχουμε μια νέα, σταθερή, ισχυρή υποδομή για να εργαστούμε με. Γινόμαστε με «βήτα,» αλλά είμαστε μακριά από καμένος με το νέο Blogger. Θα πάρει ακόμα λίγο περισσότερο χρόνο μετάβασης να κινηθεί ο καθένας από την παλαιά έκδοση προς τη νέα, έτσι για τώρα ρωτάμε στην αρχική σελίδα μας που η έκδοση Blogger εσείς χρησιμοποιεί. Εάν έχετε χρησιμοποιήσει το βήτα, είτε επειδή μεταστρέψατε ή επειδή δημιουργήσατε τον απολογισμό σας μετά από τις 10 Νοεμβρίου 2006, χτυπήστε «νέο Blogger» και το σημάδι μέσα με τον απολογισμό Google σας. Εάν δεν έχετε μεταστρέψει ακόμα, χτυπήστε «παλαιό Blogger» και χρησιμοποιήστε τον ίδιο απολογισμό Blogger που έχετε χρησιμοποιήσει πάντα, ή - και αυτό είναι η καλύτερη επιλογή - χτυπήστε «το διακόπτη τώρα» button*. Αφότου υπογράφετε μέσα με ή σημάδι επάνω για έναν απολογισμό Google (ελεύθερο!), θα μεταπηδήσετε στο νέο Blogger, το οποίο είναι και reassuringly το ίδιο (τα blogs σας θα κρατήσουν το ίδιο URLs, και τα πρότυπα και το σχεδιάγραμμά σας θα είναι τα ίδια επίσης) και σημαντικά καλύτερα (δείτε επάνω από τη δειγματοληψία των νέων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων και των συγκρίσεων σε ένα δεσποτικό τηλεοπτικό πρόγραμμα επιστημονικής φαντασίας). Τέλος, κραυγές έξω σε όλους τους ανθρώπους και ομάδες που έχουν καταστήσει αυτό πιθανό το νέο Blogger είναι η κοινή προσπάθεια της εφαρμοσμένης μηχανικής, του QA, της υποστήριξης, της διαχείρισης, του προϊόντος, του μάρκετινγκ, των δημόσιων σχέσεων, της υποδομής, [η μουσική πρήζεται] του σχεδίου, των συνεργατών, των πελατών, των χρηστών, των χάκερ, Blog*Stars, των γατών, των σκυλιών, των κουναβιών, και το καθένα και όλων των άλλων που βοήθησε, βοηθημένος, ή επιτρεμμένος. Σας ευχαριστούμε! * = Ενημερώστε, 12/20: Εάν δεν βλέπετε το «διακόπτη τώρα» κουμπώστε στην αρχική σελίδα, είναι επειδή ένας τόνος των ανθρώπων μεταπηδά ήδη στο νέο Blogger, και αφήνουμε μόνο τόσο πολύ τρέξιμο προκειμένου να δώσουμε ταυτόχρονα σε το καθένα μια καλή εμπειρία. Ακριβώς σύνδεση σε παλαιό Blogger για τώρα, και θα σας δώσουμε τα κεφάλια επάνω στο ταμπλό σας όταν είμαστε έτοιμοι για σας".

πηγή: Blogger (μετάφραση κατά systran)

Μετά από αυτό το κείμενο, εγώ να αλλάξω το blog μου ή να περιμένω να αγοράσω κουνάβι; (γάτο έχω δικό μου και σκύλο πήρα δανεικό από τη κουνιάδα μου). Τώρα που το σκέφτομαι, μήπως έχει κρατήσει κανείς το κουνάβι του; Εννοώ από όσους προχώρησαν στην μετατροπή από το παλιό στον καινούργιο blogger; Όσο και να ‘ναι το κουνάβι δεν ήταν μέσα στα άμεσα σχέδια της οικογένειας και έχουμε και μια άποψη περί αιχμαλωσίας κάποιων ειδών, ενώ εάν κάποιος δεν το χρειάζεται πια μπορεί να μας το παραχωρήσει και εμείς υποσχόμεθα ότι θα κάνουμε το ίδιο με όποιον το ζητήσει και στο τέλος ως καλοί «πράσινοι» (όχι λόγω πολιτικών και οικολογικών πεποιθήσεων, αλλά από το κακό μας) θα το επιτρέψουμε εκεί που ανήκει, που εάν με ρωτήσετε δεν ξέρω ακριβώς και εάν ήταν να το κάνω τα παλιά τα χρόνια που ήμουνα λίγο……..θα έλεγα να το στείλουμε στα στούντιο του Ντίσνεϊ, γιατί μόνο σε κινούμενα του είχα δει κουνάβια, τα οποία τώρα που το καλοσκέφτομαι βρωμάνε κιόλας, για αυτό θα εκτιμούσα μαζί με το κουνάβι να υπάρξουν και οι απαραίτητες οδηγίες χρήσης του, που αφορούν στην όσο το δυνατότερο ανώδυνη παρουσία του στη ζωή μας, αλλά και τη δική μας στη δική του.

Με λίγα λόγια και για να μην μας δώσουν τα κεφάλια μας στο ταμπλό, για να μην πρήζεται η μουσική που εσείς θα ακούτε, για να μην χρειαστεί να γίνουμε σαν το μικρό Καϊλα στις ελληνικές ταινίες (αναφέρομαι στο σημείο του κειμένου σχετικά με στιλβωτικές ουσίες) , για να μην καούμε και σας κουφάνουν και οι κραυγές μας, καμιά καλύτερη ιδέα απο αυτήν του παραπάνω κειμένου έχει κανείς; Επειδή εγώ έχω και αυτό του να αλλάζω τη πίστη στα πάντα γύρω μου μεταφορικά και κυριολεκτικά για βοηθήστε να ξαναβρώ η γυναίκα τα ίσα μου.

Αλλιώς στείλτε το κουνάβι αμέσως!!!!!!