Enough is Enough

Χώρος: σπίτι

Πρόσωπα: εγώ και η Νερίνα 

Και σε δεύτερους ρόλους: ο Ξενοφώντας, ο Ισοκράτης, ο Πλούταρχος, ο Πολύβιος και ο Λυσίας. Α και ένα βοήθημα αρχαίων του Ξιφαρά.

Περιγραφή κατάστασης: Η Νερίνα διαβάζει αρχαία και εγώ ακούω μουσική, για την ακρίβεια το"enough is enough" με Donna Summer και Barbra Streisand. Εγώ σε νοσταλγικό mood η Νερίνα πάλι σε mood αισχιτιρτηνπαιδείακαιτημοίραμου μέσα.

Eγώ: Άκου μωρό μου, αυτό το τραγούδι υπήρξε ο ύμνος των απανταχού παρατημένωνκαιαγανακτισμένων γυναικών της εποχής μου.

Νερίνα (φανερά του αλλούτελα): Τι λες ρε μαμά ἡ ναῦς, τῆς νεώς είναι όχι ἡ ναῦς, τῆς ναῦς !!!

"Ένα έργο για ένα έργο που δε παίχτηκε ποτέ"

H Nερίνα γράφει, θεατρικό, βασισμένο λίγο στην "Ελένη" του Ευριπίδη και κάτι λιγότερο στην Ιλιάδα. Το ονόμασε "Ένα έργο για ένα έργο που δε παίχτηκε ποτέ". Θα το παρουσιάσει μαζί με φίλους της τη Τετάρτη. Το θεατρικό της βασίστηκε σε μια ιδέα της Νάσιας πριν κάποιους μήνες την ώρα του μεσημεριανού φαγητού. Η Νερίνα σεβόμενη τη συνεισφορά της μικρής της έδωσε ένα ρόλο τύπου "θα πάρει καφέ ο κύριος;" και η μικρή νοιώθει πλήρως δικαιωμένη. Για σιγουριά βέβαια εξασφάλισε ότι στο πρόγραμμα θα αναφέρεται ότι το έργο βασίζεται σε μία ιδέα δική της. 

Η Νερίνα σκηνοθετεί και παίζει τον Ευριπίδη που βγάζει σπυριά και παθαίνει κρίσεις υστερίας μόλις αναφέρει κάποιος το όνομα "Αριστοφάνης" μπροστά του.

Επειδή δεν υπήρχε χρόνος ούτε για αρκετές πρόβες, ούτε και πολλοί πρόθυμοι να συμμετάσχουν, επέλεξε να δώσει το έργο της σαν κομμάτια από πρόβες και να χρησιμοποιήσει τρυκ τύπου ένα άτομο για χορό, αφού και καλά τσακώθηκε με το χορηγό που τόλμησε να υπαινιχθεί μπροστά της ότι ο Αριστοφάνης είναι καλύτερος από τον Ευριπίδη και έτσι δεν έχει χρήματα για ένα χορό της προκοπής. Στην αρχή είχε σκεφτεί να χρησιμοποιήσει άντρες για το χορό σε μια εκδοχή βλαχορόκ αλλά δε βρέθηκε κανένας τολμηρός να μοιραστεί το όραμά της.

Γενικά σκεπτόταν συνέχεια και έγραφε συνέχεια. Τι μου έκανε εντύπωση; Το ότι έγραφε στον υπολογιστή -όλα της τα κείμενα τα γράφει εκεί άλλωστε- και ότι δεν έκανε καμία διόρθωση σε ότι έγραφε. Εμένα απλά μου διάβαζε τα κείμενα και μου είχε απαγορεύσει να πειράξω τα κείμενά της. Όπως είπε και με ψιλοπλήγωσε "δε θέλω να πειράξεις τα κείμενά μου, θα μου τα χαλάσεις". Αργότερα μου εξήγησε ότι δε το εννοούσε όπως ακούστηκε, αλλά να ήθελε να γράψει κάτι δικό της.

Το μωρό μου μεγάλωσε και γράφει μόνο του τα θεατρικά του...

Καλοκαίρι σαν παλιά..

Καλοκαίρι

η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει

καλοκαίρι

καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι

μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει

καλοκαίρι

πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι

καλοκαίρι

με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει

την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι

την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι

καλοκαίρι

μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη

Καλοκαίρι

με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι

καλοκαίρι

καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει

στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι

καλοκαίρι

με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι

καλοκαίρι

στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι

με τη φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι

με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι

καλοκαίρι

λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι

Καλοκαίρι

του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη

καλοκαίρι

με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη

τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι

καλοκαίρι

όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι

καλοκαίρι

με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι

φαλακροί μέσ' τις σακούλες μας σαν γέροι

εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει

καλοκαίρι

μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι

Καλοκαίρι

στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη

αλλά εν τέλει

με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι

την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει

καλοκαίρι

στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει

καλοκαίρι

τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει

μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι

στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι

καλοκαίρι

μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει

Υ.Γ. "Λωλαντώνης" Πάρος, Καλοκαίρι 2006. "Οι γυναίκες μου".