Τη φτερούγα μου για ένα παγωτό

«Φτερούγα εγώ», φώναξε δυνατά για να ακουστεί μέσα στη φασαρία του μαγαζιού.

Θυμήθηκε τη γιαγιά της να εξηγεί πως γινόταν παλιά το μοίρασμα στο κοτόπουλο στo οικογενειακό τραπέζι. «Τη φτερούγα, έλεγε, την έδιναν πάντα στη κόρη για να πετάξει και να φύγει μακριά». Από τότε έτρωγε πάντα την φτερούγα και το βράδυ κρυφά στο δωμάτιο της προσπαθούσε να δει εάν στις πλάτες της είχαν φυτρώσει οι περιβόητες φτερούγες.

Μια μέρα δεν άντεξε και αποφάσισε να ρωτήσει τη γιαγιά της. Καθόντουσαν στην αυλή, όπως κάθε απόγευμα όσο ακόμα ο καιρός κρατούσε την ανάμνηση του καλοκαιριού μέσα του. «Γιαγιά, γιατί αφού πάντα τρώω τις φτερούγες δεν βγάζω φτερά να πετάξω;» Η γιαγιά της γέλασε και έσκυψε να τινάξει τα τρίμματα από το ψωμί που έτρωγε. «Ίσως πρέπει να φας πολλές φτερούγες για να φτιάξεις τα δικά σου μεγάλα φτερά για να φύγεις μια μέρα».

«Και ποια μέρα θα γίνει αυτό;», ρώτησε ανυπόμονα. «Βιάζεσαι να ξενιτευτείς;», τη ρώτησε η γιαγιά, στρώνοντας τη ποδιά της.

«Γιατί μόνο η ξενιτιά είναι μακριά από δω;» τη ρώτησε. «Έλα τώρα», άλλαξε κουβέντα η γιαγιά, «πήγαινε μέσα, στο πιατάκι έχω το παγωτό σου».

«Έχεις τα λαιμά σου», έλεγε η γιαγιά και πάντα της έδινε το παγωτό λιωμένο, σε ένα πιατελάκι, πάντα το ίδιο. Σήμερα για πρώτη μέρα πρόσεξε τα σχέδια στο πιατάκι. "Κινέζικο", το έλεγε η γιαγιά, από ένα παραμύθι το σχέδιο. Ο βασιλιάς και τ’ αηδόνι θυμήθηκε και χαμογέλασε. Κοίταξε τα φτερά του αηδονιού και για λίγο προσπάθησε να φανταστεί πως θα είναι τα δικά της. «Ξανθά σίγουρα σαν τα μαλλιά μου, θα είναι, να όπως και του αηδονιού έχουν το χρώμα που έχει το κάρβουνο. Υπάρχει άραγε η λέξη καρβουνί;» σκέφτηκε.

Ένας από τους λόγους που βιαζότανε να φυτρώσουν τα φτερά της ήταν για να φάει επιτέλους ένα παγωμένο παγωτό. Το καλοκαίρι στο εξοχικό κρυφά από όλους τρύπωνε στη κουζίνα άνοιγε στη κατάψυξη και έτρωγε κρυφά τα τρίμματα από τη παγοκολώνα. Και ποτέ μα ποτέ δεν την είχαν πιάσει τα λαιμά της, αλλά δεν μπορούσε να μοιραστεί με κανέναν αυτή της την ανακάλυψη.

«Σαν κρύο γάλα είναι», σκέφτηκε και το πέταξε απογοητευμένη. «Πλύνε το πιατάκι και έλα γρήγορα έξω, φώναξε η γιαγιά της, θέλω να πας στο χασάπικο να πάρεις κοτόπουλο για να μαγειρέψω αύριο». Έτρεξε γρήγορα έξω, νοιώθοντας ότι αργά μα σταθερά πλησίαζε η ώρα που θα πετάξει μακριά με τα ξανθά τεράστια φτερά της, ένα παγωτό στο χέρι και δίπλα της σαν σε αγώνα το αηδόνι από το πιατάκι.

Λίγα λόγια

1/ Το κείμενο γράφηκε μετά από πρόσκληση των μεθυσμένων χρωμάτων.

2/ Για μένα αποτέλεσε ένα άθλο και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα είμαι περήφανη για αυτό, γιατί μέχρι τώρα δεν είχα κατορθώσει να γράψω κείμενο κατά παραγγελία. Ακόμα και στο σχολείο το θέμα της έκθεσης το διαμόρφωνα κατά το δοκούν. Υπήρξε λοιπόν η πρώτη πράξη πειθαρχίας που υλοποίησα ποτέ. Και σαν τέτοιο το χαιρετίζω και το αποχαιρετώ. Με λίγα λόγια το είδατε δεν θα το ξαναδείτε.

3/ Έπαθα τενοντίτιδα και τα έφτυσε και ο αυχένας μου. Πονάει το χέρι μου, στρίβω τον αυχένα μου με δυσκολία, μουδιάζουν τα δάχτυλά μου κ.λ.π., επίσης το γρασίδι δεν ήταν καλό με αποτέλεσμα τα αγριογούρουνα να μην έχουν καλή γεύση. Και όχι δεν τελείωσα το σίδερο.

Δίνω τη θέση μου στους:

Αταλάντη,

giagiaduck,

Κερασιά,

μηχειρότερα και

άμμο

Οι λέξεις: εικόνα, υποτροπή, πόρτα, μυστήριο, τιάρα

Το ζητούμενο: Μια δικιά σας ιστορία με αυτές τις πέντε λέξεις και ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΛΕΞΕΙΣ. Και δεν θέλω αντιρρήσεις. Τι να πω εγώ που το έκανα σιδερώνοντας!