Πρωινή παράκρουση

Κηρύσσοντας τριήμερο εορτασμό για την «ημέρα της γυναίκας» (το ξέρω ότι είναι αύριο, αλλά εορτασμός άνευ τριημέρου δεν συνάδει στην νοοτροπία του Έλληνoς, ναι αυτού με το γνωστό τράχηλο λέω και κατ’ επέκταση της Ελληνίδας, για τον τράχηλο της οποίας δεν αναφέρει τίποτα κανείς ιστορικός, ενώ αντίθετα αναφέρονται διάφορα περί λευκότητας κ.λ.π. απο βουκολικούς συγγραφείς της εποχής), ξεκινάω επιτέλους το ΣΙΔΕΡΩΜΑ. Εάν δεν φτάσουν οι μέρες, ευτυχώς όπου να ‘ναι έρχεται η 25 Μαρτίου, η οποία αν μη τι άλλο έχει πληθώρα γυναικών στο δυναμικό της (η ιστορική περίοδος εννοώ, όχι η συγκεκριμένη μέρα). Εδώ που τα λέμε τις φαντάζεστε να προσπαθούν να κολλάρουν φουστανέλα με εκείνο το σίδερο με το κάρβουνο (ουπς έκαψα μια λέξη μου). Εδώ μια τσάκιση είναι να κάνεις και σου βγαίνει η πίστη. Τώρα ανακάλυψα γιατί στην αμφισβητούμενη από τους ιστορικούς τελετή ύψωσης του λαβάρου της επανάστασης δεν υπήρχαν γυναίκες. Με τόση φουστανέλα που είχαν να σιδερώσουν συν τα άμφια του Παλαιών κ.λ.π., συν το λάβαρο, μια χαρά τους ήρθε το παρτάκι των αντρών. Άσχετο καθαριστήρια υπήρχαν το 1821; Και πια τελικά ήταν η καλονοικοκυρά που σιδέρωσε το λάβαρο; Με ανάθεση ή μετά από δημοπρασία με διαφανείς διαδικασίες πήρε τη δουλειά;

Υ.Γ.1. Η μουσική επένδυση σκοπό έχει να συμβάλλει στην ανύψωση του ηθικού της εν εξάλλω διατελούσης νοικοκυράς και όποιας άλλης ή όποιου άλλου βιώνει το ίδιο δράμα, που τύφλα να έχουν μπροστά του όλα τα υπαρξιακά που έχω περάσει κατά καιρούς. Και να σκεφτείς κανείς ότι περνάω την τρίτη μου κατάθλιψη και αυτή τη φορά χωρίς φάρμακα. Ή θα ανέβει η σεροτονίνη μόνη της, ή δεν θα ανέβει. Τέλος!

Υ.Γ. 2. Δεν ξέρω εάν το καταλάβατε ή αν απο μένα πια όλα τα θεωρείτε αναμενόμενα, αλλά εγώ νόμιζα ότι ο μήνας έχει επτά (7). Χάθηκε να έχει εννιά (9)! Όταν λέμε παράκρουση εννοούμε παράκρουση και χωρίς τσάκιση!