Τρίτη 27 Μαρτίου 2007

Κινέζικο - καλαμάκια σημειώσατε: 2 (Μέρος δεύτερο)

(αυτό ξαναπές το)

(Συνέχεια από την προηγούμενη μέρα)

Υποκατηγορία: Τα κρεμμύδια

Την άλλη μέρα πρωί με την αυγούλα επιστρέψαμε στο χώρο του φεστιβάλ. Τον Ευθύμη και τον Διονύση τους είχαμε αφήσει εκεί, γιατί δεν κατέστη δυνατόν να βρεθεί τρόπος ή ανάλογο μεταφορικό μέτρο να μεταφέρει δύο, ως σιαμαίους ενωμένους με μια σκάλα στο σημείο ένωσης. Επίσης ο, έχων το γενικό πρόσταγμα του φεστιβάλ, τότε γραμματέας του Ρήγα, τους είχε χρήσει υπεύθυνους για την υλικοτεχνική υποδομή του φεστιβάλ. Μη φανταστείτε τη μισή την είχαν ενσωματώσει πάνω τους. Τους πλαγιάσαμε με προσοχή και φροντίδα, τους σκεπάσαμε με σλίπινγκ μπανγκ, αφού πρώτα τους ποτίσαμε και τους ταΐσαμε και υποσχεθήκαμε ότι πρωί πρωί θα είμαστε στη θέση μας. Πράγμα που έγινε. Διότι εκείνα τα χρόνια όλοι μας ήμασταν δέσμιοι του συνδρόμου των 3, 4 τεσσάρων, όλο τα μπερδεύω, σωματοφυλάκων. Δεν το συζητώ οι κινέζοι ήταν ήδη εκεί με το γνωστό βλέμμα «τώρα θα σας δείξουμε τσογλάνια τι θα πάθετε». Θυμάστε πως ήταν οι δικαστές στη ταινία με τον Ρίτσαρντ Γκιρ; έ αυτό το βλέμμα εννοώ. Νοιώσαμε να μας διαπερνά ένα ρίγος, αλλά πάλι όρκο δεν παίρνω. Όμως όλα έδειχναν ότι η μέρα θα ήταν δύσκολή. Οι κινέζοι φαινόντουσαν αποφασισμένοι να μας γονατίσουν, μέχρι να κλάψει ακόμα και ο πιο σκληρός από εμάς…………

Ο ελληνόφωνος κινέζος με σατανικό βλέμμα και ύφος είπε. «Σήμερα θα καθαρίσουμε και θα ψιλοκόψουμε κρεμμύδια»….’Έκανε παύση και περίμενε τις αντιδράσεις. Τότε ακούστηκε η γνωστή φωνή του «ο καλύτερος φίλος που απόκτησα ποτέ» «Εγώ, εγώ. Εγώ τα κρεμμύδια όλα τα κρεμμύδια!!!!!!!!». Ο ελληνόφωνος κινέζος είπε «δεν έχουμε χρόνο όλοι θα κόψουν κρεμμύδια». Ως άλλος Οβελίξ που εκλιπαρεί για Ρωμαίους «ο καλύτερος φίλος που απόκτησα ποτέ», είπε με τη γνωστή αποφασιστική φωνή του, «εγώ παίρνω τα κρεμμύδια και τέλος». Ο κινέζος με κοίταξε ως να ζητούσε βοήθεια, αλλά εγώ είπα με νυσταγμένη φωνή, γιατί το πρωινό δεν ήταν τότε και η ώρα μου, «αυτός θα καθαρίσει όσα κρεμμύδια θέλει. Εάν βαρεθεί συνεχίζουμε εμείς». Ευθύς «ο καλύτερος φίλος που απόκτησα ποτέ» θρονιάστηκε σε παρεπιδημούντα κορμό δέντρου, που εκτελούσε χρέη σκαμπό και τράβηξε μπροστά του το πρώτο σακούλι με κρεμμύδια (20-30 κιλά θα σας γελάσω). Σε εκείνη τη φάση εγώ έφυγα για καφέ. Επέστρεψα μετά από λίγη ώρα, Ρηγίτικη ώρα πάντα. Θα προσπαθήσω τώρα να σας μεταφέρω τη σκηνή.

Ξεκινάω:

Μουσική υπόκρουση: Μαντουβάλα

Τραγούδι: «ο καλύτερος φίλος που απόκτησα ποτέ»

Ηθοποιοί: Ο καλύτερος φίλος που απόκτησα ποτέ, τα κρεμμύδια και σε βουβό αλλά μεστό συναισθημάτων ρόλο ο ελληνόφωνος κινέζος, με ύφος ίδιο με εκείνο της χήρας του Μάο μπροστά στο στρατιωτικό δικαστήριο

Σκηνικό: Δέντρα που γελούσαν. Δηλαδή όχι ακριβώς τα δέντρα, αλλά οι υπόλοιποι κινέζοι και Ρηγάδες, Είχαν πιάσει από ένα δέντρο και γελούσαν ως έλληνες μετά τη μάχη στα Δερβενάκια.

«Ο καλύτερος φίλος που απόκτησα ποτέ» μόλις που ξεχώριζε μέσα από μια τεράστια στίβα κρεμμυδιών, που άλλα καθάριζε και άλλα έτρωγε πίνοντας μπύρες και τραγουδώντας Καζαντζίδη.

Είναι αυτές οι στιγμές που πείθουν ακόμα και τον πιο δύσπιστο για την υπεροχή του γένους μας έναντι όλων των άλλων.

Πήρα το σοβαρό μου ύφος και με στοργή απίθωσα τον αποσβολωμένο και φανερά με κρίση ταυτότητας ελληνόφωνα κινέζο σε έτερο παρεπηδημούντα κορμό, σκουπίζοντας του με στοργή τα δακρυσμένα του μάτια και αλλάζοντας του φανέλα του είπα ότι «δεν φταίει αυτός» και στο κάτω κάτω δεν του έδωσε δα και να πιεί ζουμί από κόλλυβα.

Τέλος πάντως το καθάρισμα των κρεμμυδιών τελείωσε, μείον μισό σακούλι φύρα. Όσα «ο καλύτερος φίλος που απόκτησα ποτέ» δεν έφαγε, τα πήρε για να του φτιάξω στιφάδο ένα κουνέλι, που μου είχε στείλει η θεία μου η Παναγούλα, καθώς και κρεμμυδόσουπα για το βράδυ της περιφρούρησης. Έτσι ήταν «ο καλύτερος φίλος που απόκτησα ποτέ». Ποτέ τα κρεμμύδια δεν ήταν αρκετά για να ικανοποιήσουν την αδηφάγο λατρεία του για αυτό το είδος βολβών. Βολβοί εάν δεν απατώμαι είναι τα κρεμμύδια.

Σιγά σιγά η ζωή επέτρεψε στο περίπτερο των κρεμμυδιών. Ένας ένας επέστρεψαν όλοι σκουπίζοντας με διακριτικότητα τα δακρυσμένα, τώρα από το γέλιο από τα κρεμμύδια θα σας γελάσω, μάτια τους.

Έτσι αγαπητοί μου αναγνώστες, μπορεί στο ερώτημα, εάν η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο να μην μπορώ να απαντήσω, μπορώ όμως σίγουρα να σας συστήσω να την συνδυάσετε με κρεμμύδια…

Συνεχίζεται (την επόμενη μέρα)

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ax! Και να βλεπα τον κινεζο να ακουει Καζαντζιδη απο το καλυτερο φιλο που ειχες ποτε!
Γιωτα

Mh Xeirotera είπε...

"Ystera hrthan oi volvoi"... perimenume thn synexeia.

ralou είπε...

Καλημέρα μικρό μου.
Καλημέρα μαμα νερίνα.

Περιμένω να τα διαβάσω όλα μαζί.
Για να διαβάσω πρώτα το τέλος οπως κάνω πάντα.

dodo είπε...

Δάκρυσα...

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι σκυλοβαρέθηκα!