Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2006

Τέσπα που μπορεί να σημαίνει και καλημέρα


Εδώ και εννιά χρόνια περίπου σχεδόν μονάζω από επιλογή. Όλα ξεκίνησαν όταν έμεινα έγκυος στη πρώτη μου κόρη, αναγκαστικά στην αρχή (τζαναμπέτικο αυτό το παιδί από κουκίδα) και μετά όταν γεννήθηκε και μόνο η σκέψη ότι θα την αφήσω έστω και ένα λεπτό από τα μάτια μου ήταν εφιάλτης. Όταν έφτασε εφτά μηνών, Μεγάλη Τετάρτη θυμάμαι ήταν, την πήρε ο πατέρας της να πάνε μέχρι τη μαμά μου (ιστορία ένα τέταρτο) και ένιωσα ότι σκοτείνιασε ο τόπος γύρω μου. Εάν αυτό δεν είναι έρωτας τότε τι είναι έρωτας; Παρατηρήσεις του στυλ υστερική μάνα το λέμε αυτό και όχι έρωτα και να τις σκεφθείτε μην τολμήσετε να τις ξεστομίσετε και αυτό είναι το πιο δημοκρατικό που μπορώ να πω.

"Τέσπα", που μέχρι πριν έξη μήνες δεν ήξερα τι θα πει, δεν είναι οι κόρες μου το θέμα μου αυτή τη φορά. Για την ακρίβεια είναι αυτό το «τέσπα» που έγραψα πριν. Ζώντας λοιπόν σπίτι το pc έγινε η αυλή του σπιτιού μου στο κόσμο (δεν έχω αυλή, μένω στο τρίτο). Μέχρι τις αρχές καλοκαιριού η σχέση παρέμενε πλατωνική, δεν μου μίλαγε δεν του μίλαγα. Τον ανακάλυπτα και φαντάζομαι εάν πάρουμε υπόψη μας τις θεωρίες περί «Μεγάλου αδελφού» και αυτός το ίδιο έκανε. Ευτυχώς που δεν βγάζουνε ψυχολογικό προφίλ σε όλους, ξέρετε «αυτοί», αλλιώς τώρα φόραγα πουκάμισα κουμπωμένα ανάποδα. Εάν δείτε τα αγαπημένα του παλιού υπολογιστή μου θα καταλάβετε.
Στην αρχή φοβόμουν και μετά ντρεπόμουν να μπω στο περίεργο κόσμο των φόρουμ. Όλοι φαίνονταν να ξέρονται εκεί μέσα και ακόμα περισσότερο να ξέρουν γιατί μιλάνε. Εγώ δηλώνοντας από την αρχή και εδώ ότι δεν είμαι παρά ένας απλός χρήστης αφενός και με τα αγγλικά μου του γνωστού προαναφερθέντος σε άλλο post επιπέδου, δεν μπορούσα ούτε καν εγγραφή να κάνω. Όλα αυτά τα περίεργα γράμματα που προφανώς κάτι σήμαιναν, για μένα σε δίσκο της Φαιστού μου την φέρνανε την οθόνη παρά σε οθόνη.
Όμως η ζωή έχει γυρίσματα και από ότι φοβάται ο άνθρωπος δε γλυτώνει και βρέθηκα στο κόσμο του «τέσπα» πριν από έξη μήνες περίπου. Το πώς και το γιατί δεν έχει σημασία. Δε γράφεται για αυτό το λόγο αυτό το post. Τέσπα θα μου πείτε γιατί γράφεται;
Για να πω ένα ευχαριστώ σε μια σειρά άτομα που γνώρισα εκεί μέσα. Γιατί με δεχτήκανε, γιατί μοιράστηκαν μαζί μου εμπειρίες, γνώσεις, χαρές, προσωπικές τους ιστορίες, μικρά και μεγάλα τους δράματα μα πάνω από όλα τη καθημερινότητα τους.
Γιατί μου λέγανε καλημέρα το πρωί, έτσι όπως σου λέει κάποιος που σε ξέρει πολύ καιρό. Πότε με κέφι, πότε «ξύπνησα και μη μου μιλάτε τη βάψατε», πότε με συνάχι, πότε ξαγρυπνισμένες από παντός είδους σκασμένα, που πιστά στο ρόλο τους κόλλησαν ότι βρήκανε και απόμεινε η μάνα μα τελείως του δειλινού καμπάνα, το pc μου προέκταση του μπαλκονιού σε όλη τη χώρα και κάποιες φορές και εκτός.
Αυτούς και αυτές θέλω να ευχαριστήσω γιατί ότι και να λένε για το άθλημα εγώ δεν το βίωσα σαν άθλημα αλλά σαν παιχνίδι. Και ένας θεός ξέρει σε αυτή τη φάση πόσο ανάγκη είχα να παίξω ξανά. Γιατί τελικά είναι όμορφο να φτάνεις στα 45 σου και να ανακαλύπτεις ότι ανεξάρτητα με το μέσο και τον τρόπο μπορείς ακόμα να μιλάς με τους άλλους. Ευχαριστώ.

Υ.Γ. Το "τέσπα" πάντως το έκανα προσθήκη στο λεξικό του word.

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και κάποιοι από αυτούς που γνώρισες εκεί, στην "αυλή" σου, θέλουν κι αυτοί να σε ευχαριστήσουν (που μοιράστηκες πράγματα μαζί τους, που τους έφτιαχνες το κέφι με τις τρελές και απίθανες ατάκες σου, που έλεγες απλά μια καλημέρα, που αναλάμβανες και το σιδέρωμα καμια φορά :P...) και ελπίζουν ότι θα συνεχίσεις να τα κάνεις όλα αυτά για πολύ πολύ καιρό ακόμα!
Φιλάκια
Κατερίνα

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Δεν θα σας παρατήσω πως θα μπορούσα άλλωστε; Θα σας διαβάζω και θα σας απαντάω απο αυτό το σημείο της αυλής μου. Ήδη φύτεψα καστανιά και του χρόνου τέτοιο καιρό θα κερνάω και καστανάκια. Τώρα στα δικά μας δίνω σεντόνια και πετσέτες, δίνεις πουκάμισα και παντελόνια;(για να μην ξεχνιόμαστε)

ralou είπε...

Ο μόνος φόβος με την αυλή του pc, νερίνα είναι, αν πραγματικά δώσεις ενα μέρος του μυαλού σου σ΄ αυτήν, να αποχτήσεις μια Ιντερνετική περσόνα που ξαφνικά θα ανεξαρτητοποιηθεί από σένα και θα τραβήξει το δικό της δρόμο.
Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή αλλά μου έχει τύχει να συνατάω φίλες μετά από καιρό και άπειρα e-mails μαζί τους και να μου φαίνονται ξένες στην μη virtual μορφή τους!

Τεσπα!
(καλή λέξη. δινει λύσεις!)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για αυτό για την ώρα έχω επιλέξει να μείνω μακριά απο τη μη virtual
μορφή τους. Άλλωστε ότι είναι όμορφο σε οποιαδήποτε μορφή αξίζει το κόπο να φυλαχθεί σαν πολύτιμο και εύθραυστο. Μερικές φορές τα πράγματα που μοιάζουν να μένουν στάσιμα έχουν όλη τη γλύκα του κόσμου μέσα τους. Είναι οι σταθερές που σε περιμένουν πάντα μετά απο κάθε "ταξίδι" και βάζουν και τα όρια ώστε η "περσόνα" που λες να μην ανεξαρτηκοποιηθεί απο σένα. Άλλωστε ποιος είπε ότι μόνο ότι πιάνεται είναι και "αληθινό"; (Άσε που ακριβώς επειδή δε σε "ξέρουν" μπορούν πιο εύκολα να στη πέσουν εαν τα κάνεις μαντάρα.)

Ανώνυμος είπε...

Kαι η δικη μου σχεση με τον υπολογιστη ηταν ακριβως το ιδιο με την δικια σου Αφου δεν επλυνε δεν σιδερωνε μου ηταν αδιαφορος.Οταν ανοιχτηκε το παραθυρο ηταν παραθυρο σε ολον τον κοσμο Και ετσι μεσα απο αυτο το παραθυρο χαρηκα που σε γνωρισα και μοιραστηκα τον πρωινο καφε μαζι σου και με αλλους Μεσα απο το δικο σου γραπτο λογο ομως ενοιωσα πολυ ομορφα και σε ευχαριστω και γω γι αυτο εγινε το παραθυρο η το μπαλκονι πιο οικειο .Γιωτα

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Σταμάτησα για λίγο και όταν ηρεμήσουν τα πράγματα πως λένε τα γνωστά άλλα ζωάκια που μας αρέσουν "I will be back", ακριβώς γιατί θέλω να τη κρατήσω αυτή τη σχέση. Πόσες πιθανότητες υπήρχαν άλλωστε να βρεθούμε όσες βρεθήκαμε, θα ήμουν ηλίθια άμα σας χάσω.

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί να μην έγραφα οσο συχνά θα ήθελα, αλλά διαβάζοντας τα μηνύματά σου ,και των άλλων, ένοιωθα τόσο οικεία! Ελπίζω το διάστημα της αποχή σου να μην είναι πολύ μεγάλο.
Αν αποκτήσεις το σκυλάκι που σκέφτεστε, είμαι στη διάθεσή σου για οτιδήποτε χρειαστής.
Υ.Γ. Κι εδώ για σίδερο μιλάτε; Η μητέρα μου αποφάσισε και εξωτερική ανακαίνηση....κλαψ, κλαψ
Ελένη

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί να μην έγραφα οσο συχνά θα ήθελα, αλλά διαβάζοντας τα μηνύματά σου ,και των άλλων, ένοιωθα τόσο οικεία! Ελπίζω το διάστημα της αποχή σου να μην είναι πολύ μεγάλο.
Αν αποκτήσεις το σκυλάκι που σκέφτεστε, είμαι στη διάθεσή σου για οτιδήποτε χρειαστής.
Υ.Γ. Κι εδώ για σίδερο μιλάτε; Η μητέρα μου αποφάσισε και εξωτερική ανακαίνηση....κλαψ, κλαψ
Ελένη

Ανώνυμος είπε...

Γιατί το έβγαλε 2 φορές;;;;
Ελένη

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Και εμένα μου το κάνει κάθε φορά και επειδή είμαι άσχετη νόμιζα ότι εγώ φταίω. 'Αυτό"φταίει ολέ. Τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου, κάνε κουράγιο, όσο η μανούλα δεν αποφασίζει να "σηκώσει" καινούργιο όροφο τα πράγματα είναι υπό έλεγχο. Μήπως κάνει κακές παρέες; Αν όχι δοκίμασε το ξεμάτιασμα μη σου πω εξορκισμό.
Τέσπα που μπορεί να σημαίνει και καλό βράδυ.
Υ.Γ. Μπορώ να σβήσω το 2ο μήνυμα, αλλά μ' αρέσει.

Ανώνυμος είπε...

τοτε περιμενω τον πρωινο καφε γλυκος παρακαλω

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Να υποθέσω ότι μιλάμε για ελληνικό;

Ανώνυμος είπε...

Ντε καφεινε ζεστο !χωρις γαλα μοωο ζαχαρη Γιωτα

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Κουλουράκια και καφές αύριο λοιπόν, καλό σου βράδυ.