Το κείμενο αυτή τη φορά κατατάσσεται στο «Σχολιασμός της πολιτικής σκηνής της χώρας» και αφορά κάτι που με απασχολεί τα τελευταία και τρία χρόνια.
Τι δουλειά κάνει ένας πρωθυπουργός;
Ξυπνά ας πούμε το πρωί όπως όλοι οι άνθρωποι και πάει στη δουλειά ή δεν ξυπνάει καθόλου;
Πέφτει για ύπνο ας πούμε το βράδυ των εκλογών και μετά την εκλογή του και παραμένει κοιμισμένος για όλη τη τετραετία έτσι για να κρατήσει το όνειρο;
Η δεύτερη εκδοχή μου φαίνεται και πιθανότερη.
Ο πρωθυπουργός μας κοιμάται, αυτό που βλέπουμε είναι ένα ολόγραμμα του για αυτό και δεν αλλάζει και η θεματολογία.
Ο κόσμος να καίγεται (στη κυριολεξία λέμε τώρα) και αυτός πατάσσει τη διαφθορά. Όχι μόνο κοιμάται βλέπει και όνειρα με κλέφτες και αστυνόμους.
Θα μου πεις και τι περίμενες. Εγώ δεν περίμενα τίποτα, αλλά πιστεύω ότι η περίπτωση του πλέον είναι κλινική.
Κάτι σαν να περνάει τη κρίση των σαράντα μου φαίνεται. Ξέρετε αυτό «εγώ για αλλού ξεκίνησα και αλλού η ζωή με πάει».
Ακόμα και στις φωτογραφίες του είναι σαν υδατογράφημα έτοιμο να εξαφανιστεί (κακό μελάνι εκτύπωσης).
Έχοντας περάσει αντίστοιχες κρίσεις τείνει να μου γίνει πλέον έως συμπαθής ("έως" είπαμε, μάνα μάνα αλλά έχω και τις αντοχές μου).
Εάν όμως συνεχίσει έτσι, δεν ξέρω τι θα κάνει για τις αναξιοπαθούσες κοινωνικά ομάδες του τόπου μας (για τους κατοίκους μιλάω καλέ, της χώρας μας), τον τίτλο όμως του πρωθυπουργού μας τον έχει επάξια.
Πως λένε οι παλιοί «οι λαοί έχουν τους ηγέτες που του ταιριάζουν», στη δική μας περίπτωση ισχύει το «οι βαρεμένοι από τη μοίρα έχουν τον πρωθυπουργό που τους ταιριάζει». Υδατογραφήματα είμαστε όλοι μας, που έχουμε αρχίσει να ξεθωριάζουμε επικίνδυνα.
* Ο τίτλος του κειμένου αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων τίτλων. Κάτι να έχει συνέχεια σε αυτό το blog.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου