Ξεχνάμε το Μαντού τη Λόλα και το μήλο, ή μήπως να κρατήσουμε το μήλο; Στη περίπτωση μου ίσως φανεί και χρήσιμο.
Ξέρετε το γνωστό «ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα». Αλλά άντε και έκανε το γιατρό πέρα, την ίωση θα την κάνει πέρα;
Γιατί σαφέστατα το πρόβλημα δεν είναι κυκλοφοριακό. Γιατροί δεξιά, ασθενείς αριστερά και το μήλο στη μέση.
Άλλωστε τα μήλα και ειδικά τα κόκκινα μήλα είναι άτιμο πράγμα.
Και δεν μιλάω για το κλασσικό το προπατορικό, αυτό το αντιπαρήρθαμε ως είδος πια, τη κάναμε την ειρήνη μας με τον παντοκράτορα, αν και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα θηλυκά όλων των ειδών να το πληρώνουν. Τι φταίει ας πούμε η ιπποποταμίνα να υποφέρει μέχρι να γεννήσει το ιπποποταμάκι της επειδή η δική μου πρόγονος πίστευε σε ότι της λέγανε και έτρωγε ότι της δίνανε;
Καλά θα βάλω θερμόμετρο. Εγώ, οι δάσκαλοι (αυτοί υποφέρουν πια από καθυστερημένες παρενέργειες διαφορετικών ιώσεων), ο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη και οι γονείς που τους έφαγε τ’ αγιάζι μέσα στη μαύρη νύχτα να σπάνε λουκέτα και να ανακαταλαμβάνουν σχολεία.
Άσχετο αλλά αυτό της παιδείας λίγο σε αυτοάνοσο δεν φέρνει;
Εντάξει πυρετό δεν έχω, αλλά και να 'χα δικός μου θα 'ταν. Μάλλον θα το ξαναβάλω το θερμόμετρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου