Πρωϊνό (;) ξύπνημα

Η μέρα σήμερα δε ξεκίνησε ιντερνετικώς καλά. Και εξηγούμαι.

Πρώτα απενεργοποιημένο ιντερνέτ. Δοκίμασα με τις ταπεινές μου γνώσεις να το ενεργοποιήσω, σιγά μη τα κατάφερνα. Πήρα τηλέφωνο σε κολλητό που έχει σχέση με τη Hol και μου απάντησε αυτό που περίμενα ¨μια χαρά είναι η hol, κάτι θα έχει κάνει ο άλλος». Όπου «άλλος» ο χορηγός, άντρας της ζωής μου και πατέρας των παιδιών μου. Λες και δεν το ήξερα. Εδώ απλά το κυττάει το φορητό μου και γίνονται όλα μαύρα, στην οθόνη του φορητού εννοώ. Παλιά, πριν πατήσω πόδι και όχι μόνο, για να αποκτήσω φορητό, δούλευα σε υπολογιστή να τον πω επιτραπέζιο, ο οποίος κάθε πρωί αρνιόταν να ανοίξει. Έλεγα «γιατί γαμότι μου βάζεις χέρι στον υπολογιστή μου; Πόση κακοποίηση να αντέξει μια γυναίκα πια;» μου απαντούσε «όχι αγάπη μου εγώ δεν πείραξα τον υπολογιστή σου» και ταυτόχρονα έπαιρνε το κατσαβίδι, που εγώ προνοητικά κρατούσα, έπεφτε στα τέσσερα (όχι μπροστά μου ως όφειλε, αλλά κάτω από τον υπολογιστή), άνοιγε το κουτί κάτι έβαζε κάτι έβγαζε και «εγένετω Windows», ούτε ο Γκέιτς να ήτανε. Άσχετο εμένα μου αρέσει ο φαλακρός της Apple, εδώ που τα λέμε και οι υπολογιστές της μου αρέσουν (ειδικά σε χρώμα πράσινο μήλο, γιατί μου αρέσουν και τα πράσινα μήλα), αλλά ο καλός μου λέει κάτι περί λειτουργικού συστήματος που δεν είναι συμβατό με κάτι που δεν θυμάμαι τι, κ.λ.π. και που δεν καταλαβαίνω, αλλά κάτι τέτοιες ώρες καμαρώνω όσο να 'ναι για το μεταπτυχιακό το δικό του και επίσης κάνω την αυτοκριτική μου που δε πήρα το πτυχίο μου, για να μπορώ να πέφτω μόνη μου στα τέσσερα με το κατσαβίδι στο χέρι και να μην τον έχω ανάγκη. Γιατί από αυτά και από αυτά δομείται το πατριαρχικό μοντέλο, αλλά τέλος πάντως βάζει αυτός πλυντήριο πιάτων και ισοφαρίζουμε. Συνεχίζω από εκεί που είχα σταματήσει πριν ανοίξω αυτή τη μικρή παρένθεση. Ιντερνέτ νεκρό. «Δεν έχω σου λέει κυρία μου ασύρματα δίκτυα, τι να κάνω;». «Δεν ψάχνετε λίγο καλύτερα» του απαντώ «κάπου εδώ γύρω θα είναι». Γιατί εγώ το έχω αυτό. Συνομιλώ με το φορητό μου, όπως επίσης και με όλες τις συσκευές ηλεκτρικές, ηλεκτρονικές, χειροκίνητες κ.λ.π. Ενίοτε πιάνω τη κουβέντα και με τη βρύση, αλλά μου τη σπάει, νεράκι πάει η γλώσσα της και χρεώνομαι και εγώ. Έλα να συγκεντρωνόμαστε. Αφού άκρη δε βγήκε από τον εποικοδομητικό διάλογο με το φορητό μου, είπα ας πάρω τηλέφωνο τον καλό μου. Ήξερα τι θα μου απαντήσει και έτσι πήρα τη κατάλληλη θέση. Μπροστά σε ένα κουτί που μου έβαλε στο τοίχο, μετά από μελέτη ώστε να φαίνεται όμορφο και λειτουργικό (αυτός ανέλαβε και τη μελέτη για την ηλεκτρική εγκατάσταση του σπιτιού, 280 πρίζες και άντε μην πω που τις έβαλε, αλλά το αντιπαρέρχομαι), το οποίο δε χωράει ότι τέλος πάντων έπρεπε να χωράει και έτσι τα μισά κρέμονται απέξω και όχι τίποτα άλλο μου σαλτάρει και το γάτο που θέλει να παίξει μαζί τους δεν τα φτάνει και όλο στουκάρει στο τοίχο. Ακολούθησε το κλασσικό, «βγάλε το μαύρο καλώδιο και ξαναβάλτο, κάποια ψιλοδιακοπή ρεύματος θα έγινε», το επίσης κλασσικό κλείσιμο του τηλεφώνου, διότι και μη με ρωτήσετε γιατί, κάθε φορά που γίνεται αυτό κλείνει και το ασύρματο και νάτο το Ιντερνέτ διαθέσιμο ξανά. «Ωραία» λέω, «ας βάλω τη καλημέρα μη με πουν και γαϊδούρι», έχω τρόπους εγώ, όποιος τους βρει να τους κρατήσει και να φέρει πίσω το περιτύλιγμα, το φιόγκο σε χρώμα πράσινου μήλου εννοώ και ξεκινάω ότι πρέπει να ξεκινήσω. Αμ, δε! Δεν συνδεότανε, δεν συνδεότανε. Ιντερνέτ είχαμε. Να συνδεθούμε δεν μπορούσαμε. Και επιτέλους ήρθε. Όχι που θα τη γλυτώνατε. Και έτσι σας λέω "καλημέρα", σήμερα Πέμπτη 9 του Νοέμβρη του 2006, μεσημέρι πια, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις η πρόθεση είναι που μετράει.

Ηθικό δίδαγμα (προς γυναίκες): Μην αφήσετε τον καλό σας να αναλάβει την ηλεκτρική εγκατάσταση του σπιτιού. Στην ανάγκη κάντε το μόνες σας. Στη χειρότερη περίπτωση το μπιστολάκι θα έχει τη σωστή πρίζα. (Άσχετο με το θέμα, αλλά χρήσιμο γενικά).

*

* Η λίγο προβληματική ποιότητα εγγραφής του κομματιού απλά αντικατοπτρίζει τις δυσκολίες της σημερινής μέρας (ιντερνετικά πάντα, γιατί κατά τα άλλα ο ήλιος είναι υπέροχος).