Η ώρα της αλήθειας Νο 1.

H καλή μέρα για πλυντήριο από το πρωί φαίνεται και όχι μόνο. Η καλή μέρα είναι εκείνη, που από όλα τα ασιδέρωτα της λεκάνης το μόνο που σου μένει να φορεθεί, από όποιον το προλάβει, είναι η ίδια η λεκάνη, την οποία χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί αρνούνται όλοι μέσα στο σπίτι να την δοκιμάσουν, φτάνει για όλους, απλά πρέπει για μια μέρα να κινούνται όλοι μαζί και κολλητά, το οποίο είναι και οικονομικό και οικολογικό διότι δεν απαιτείται η κατανάλωση άλλης μορφής ενέργειας, αρκεί η θερμότητα του σώματος τους, κάτι που έχω δει να γίνεται επανειλημμένως σε ταινίες με σκηνές αποκλεισμού σε βουνά και χιόνια, όπου αυτό πολλάκις έχει αποβεί και σωτήριο για την επιβίωση των ηρώων. Επίσης το έχω δει και σε ντοκιμαντέρ με αναβάσεις σε Ιμαλάια και άλλα μεγάλα βουνά (ναι είμαι άσχετη στη γεωγραφία), όπου βέβαια κολλάνε ο ένας πάνω στον άλλον, αλλά δεν πρέπει να κοιμηθούν. Αλλά και για τη λύση που ανέφερα παραπάνω ο ύπνος δεν ενδείκνυται, γιατί φαντάσου να κοιμηθεί μόνο ο ένας από τους τρείς στη δική μου περίπτωση; Το επόμενο που θα δει μπροστά του είναι ο πρόεδρος στο αυτόφωρο, που θα τον έχουν προσαγάγει με το περί προσβολής δημοσίας αιδούς. Τέλος πάντως πρέπει να το πάρω απόφαση ότι ζω σε ένα περιβάλλον με άτομα με χωρίς οικολογική συνείδηση, ένα, που θα έχουν κακά στερνά από την άλλη (λόγω της γνωστής παροιμίας περί υπερκαταναλωτικών συμπεριφορών, δεν τη θυμάμαι ακριβώς, αλλά πιάσατε ελπίζω το νόημα) δύο και τρίτο χωρίς καμία διάθεση συνεργασίας και σαφέστατα χωρίς τάσεις πειραματισμού στη ζωή τους. Η νόρμα μας και ξερό ψωμί. Κάπως έτσι λοιπόν έρχεται η ώρα, όχι η δική μας, του πλυντηρίου και ενίοτε και του σίδερου. Άσε που με τόσο που συνήθως μαζεύεται το ότι δεν έρχεται η ώρα μας αποτελεί τη τρανή απόδειξη της σοφίας της Σαγκάν όταν έλεγε «όλα τα αντέχουμε». Το μυστικό είναι η ψυχραιμία, ο συγχρονισμός των κινήσεων, η εξοικονόμηση ενέργειας με την αποφυγή περιττών κινήσεων. Λύσεις όπως φτιάχνω βαλίτσα και φεύγω δεν αποδίδουν, γιατί τα ρούχα πάλι άπλυτα και ασιδέρωτα θα τα πάρεις και ένας θεός ξέρει τι έχεις κάνει για να τα αποκτήσεις, ώστε να μη σε νοιάξει να τα αφήσεις πίσω. Άσε που τα ρούχα μας συνήθως αποτελούν την καταγραφή της ζωής, μας την ιστορία μας ένα πράγμα. Για ποιο λόγο άλλωστε θα φυλάγαμε το τζιν που φοράγαμε στα 15 μας (ή σε όποια ηλικία βολεύει τη κάθε μια μας), εάν όχι για να το δείχνουμε σαν ζωντανή απόδειξη πως μας κατάντησαν, ανάλογα τη κάθε μια μας, οι εγκυμοσύνες ή οι προβληματικές σχέσεις που μας έριχναν με τη μούρη στο φαί ή στο ποτό. Επίσης απορρίπτεται η λύση αγοράζω καινούργια ως ανέφικτη, εκτός εάν είστε η Αλιμόνου, που αλίμονο παντρεύτηκε έναν Βαρδινογιάννη, εάν δεν απατώμαι. Το «αλίμονο» για μας που πήραμε απλώς τον Γιάννη, όχι τον Βαρδή, τον άλλον τον απλό χωρίς τετρακίνηση, στις πιστωτικές εννοώ. Το παν, το ξαναλέω, είναι ο συγχρονισμός. Φροντίζετε να είναι όλοι σπίτι, καλέστε και το κολλητό σας ζευγάρι, που αρκείται σε delivery όμως και ζητώντας συγνώμη κουβαλάτε όλο το μπόγο στο χώρο του καθιστικού για να τα ξεχωρίσετε. Σκύβετε να τα ακουμπήσετε κάτω και μένετε εκεί, όχι κάτω, σηκωθείτε αμέσως, εννοώ σκυμμένη, βογκάτε και φωνάζετε ¨γαμότι μου πάλι η μέση μου και δεν έχουμε και ρούχα να φορέσουμε» και τσεκάρετε αντιδράσεις, οι οποίες και θα σας φανούν και πολύτιμες για τη μετέπειτα ζωή σας. Εάν σηκωθούν όλοι και αρχίσουν να βάζουν πλυντήριο και να συμμαζεύουν, αφού σαν ακουμπήσουν με τη μούρη στη ράχη του καναπέ, είστε μια πετυχημένη γυναίκα, σύζυγος και φίλη και άμα έχετε φιλότιμο θα πεταχτείτε όρθια φωνάζοντας ¨το θαύμα της αγάπης με έσωσε και θα συνεχίσετε εσείς τη δουλειά». Καλά με πιστέψατε; Έλα συνεχίστε να κάνετε το Γάμα στον καναπέ, λίγες είναι οι χαρές στη ζωή μας, μάθετε να τις απολαμβάνετε. Εάν σηκωθούν μόνο τα μέλη της οικογένειας σας και οι φίλοι σφυρίζουν αδιάφορα, είναι φανερό ότι πρέπει να ξαναδείτε τη συγκεκριμένη επιλογή σας και απλά πετάξτε τους έξω από το σπίτι, το οποίο επειδή δεν πρέπει και να προδοθείτε, βολεύει να το κάνετε λόγω στάσης, κουτουλώντας τους. Εάν τώρα το κάνουν μόνο οι φίλοι σας και οι δικοί σας κρυφτούνε πίσω από τη λεκάνη, δέστε το αισιόδοξα, τους πείσατε για τη λύση λεκάνη στην υπηρεσία του ντυσίματος. Στη περίπτωση που δεν το κάνει κανείς τους, ή ακόμα χειρότερα βάλουν και το δίσκο με τα φαγητά στη μέση, που είναι και το αναμενόμενο, είστε σίγουρες ότι είστε όλοι μέλη της ίδιας οικογένειας και παρέας; Και σε τελική ανάλυση μήπως πρέπει επιτέλους να βγείτε στους δρόμους σε αναζήτηση της κατάλληλης για να στεγάσει την ύπαρξη σας στέγης; Εάν τελικά αντιδράσετε έτσι μην ξεχάσετε να φύγετε όπως είστε. Διπλωμένη με το δίσκο με τα φαγητά στη μέση, γιατί ο χωρισμός χωρίς φαί δεν αντέχεται*.
* Εάν έχετε γάτο μην τον αφήσετε πίσω σας. Άλλωστε είναι και ο μόνος που πλένεται και σιδερώνεται μόνος του. Ευχαριστώ εκ μέρους του γάτου!