Δευτέρα 9 Απριλίου 2007

Άμα γίνεις θεία θα καταλάβεις



Υπάρχουν πολλοί τρόποι να περάσεις την επόμενη μέρα της Κυριακής του Πάσχα. Ας πούμε με μια μέρα που θυμίζει καλοκαίρι θα μπορούσαμε να είμαστε αραχτοί σε μια παραλία, να ξεσαλώνουν τα σκασμένα και εμείς να μαζεύουμε ήλιο και σεροτονίνη απαραίτητη για να αντιμετωπίσουμε τις μέρες που έρχονται. Ή ξαπλωμένοι στο κρεβατάκι μας να κοιμόμαστε μακάριοι ελπίζοντας, όνειρο κακό και φωνή σκασμένου τον ύπνο μας να μην ταράξει. Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Και φαντάζομαι ότι σε όλα τα φυσιολογικά σπίτια που σέβονται τον εαυτό τους κάτι από όλα τα παραπάνω θα έγινε και θα γίνεται.

Όχι στο δικό μας σπίτι όμως. Οφείλω να το παραδεχτώ, μπορεί ότι κάνουμε να μην είναι αυτό που θα έκανε εμάς τους ενήλικες επιεικώς αραχτούς, αλλά σίγουρα μας κάνει διαφορετικούς. Ή τουλάχιστον κάνει τη δικιά μου μέρα διαφορετική από τις μέρες των άλλων. Και εξηγούμαι: Ενήλικες δύο -όχι εγώ, είπα ενήλικες- τελείωνουν μια εργασία με κάτι που το λένε java. Μην με ρωτήσετε τι είναι όσα ξέρετε ξέρω. Παιδιά τέσσερα, γυρνάνε με μια μεμβράνη στο κεφάλι - δηλαδή και οι ενήλικες το ίδιο γυρνάνε, όχι εγώ δεν είμαι ενήλικας ούτε παιδί, μην με ρωτήσετε τι είμαι δεν ξέρω/δεν απαντώ-, έχουμε και λέμε, άτομα έξη γυρνάνε με την προαναφερθείσα μεμβράνη στο κεφάλι, μιας και το πρωί ανακαλύψαμε ότι εκτός απο τις 11 ψυχές στο σπίτι έμεινε τουλάχιστον άλλη μια, μικρή, μαύρη και πηδηχτούλα, που περνούσε τις ώρες της στο κεφάλι της Έλενας. Αμέσως προχωρήσαμε στη γνωστή και ιατρικώς αποδεκτή θεραπεία "πνίξτε τις ψείρες στο οινόπνευμα και κλείστε και τις διόδους διαφυγής", εξ ου και το στύλινγκ μεμβράνη στο κεφάλι και περιμένουμε τα αποτελέσματα της πολεμικής μανίας που μας έπιασε. Εγώ πάλι πέρασα το πρωινό μου ξαναδιαβάζοντας το «Καπλάνι της βιτρίνας» ώστε να μπορέσω να επιτελέσω το ρόλο μου ως θεία της Έλενας. Βλέπετε η Έλενα έπρεπε να διαβάσει το παραπάνω βιβλίο, να γράψει περίληψη του βιβλίου, να επιλέξει αγαπημένο χαρακτήρα και να εξηγήσει γιατί τον επέλεξε, να χαρακτηρίσει τους ήρωες, να δημιουργήσει ένα καινούργιο ήρωα και να τον εντάξει στη ροή του βιβλίου και τέλος να ξαναγράψει με δικά της λόγια το τέλος της ιστορίας.

Η Έλενα, παρόλο που ανήκει στα διαβαστερά της οικογένειας, δεν συμπάθησε, πάλι επιεικώς, το βιβλίο και μετά τη δέκατη σελίδα το παράτησε. Εδώ συμφώνησα μαζί της. Ούτε εγώ συμπάθησα το βιβλίο όταν το διάβασα και δεν άλλαξα γνώμη τώρα που το ξαναδιάβασα. Παρόλα αυτά η οφείλω να ομολογήσω ότι η επιλογή της δασκάλας εξαιτίας της δομής του βιβλίου ήταν σωστή, με μια μικρή λεπτομέρεια που αφορά στην ηλικία. Το βιβλίο είναι κατάλληλο για παιδιά από 12 χρονών και επάνω και η Έλενα μόλις έκλεισε τα 11 και αρκετοί συμμαθητές της δεν τα έχουν ακόμα κλείσει. Και μην μου πείτε τι 11, τι 12, γιατί η ηλικία αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα κατανόησης, αφού αναφερόμαστε σε ένα μέσο όρο ηλικίας και όχι στις ιδιαίτερες περιπτώσεις.

Επίσης θεωρώ απαράδεκτο να δίνεις ένα τέτοιο βιβλίο για τις διακοπές ζητώντας από τα παιδιά να το δουλέψουν μόνα τους και να θεωρείς ότι θα τα δουλέψουν μόνα τους και ακόμα χειρότερο να θεωρείς ότι μπορούν και αντικειμενικά να το κάνουν. Και όχι δεν έχω πρόβλημα με την αναφορά της «δικτατορίας» ως κατάστασης, αλλά δεν μπορώ εύκολα να βρω ένα τρόπο να μιλήσω για αυτό σε ένα 11χρονο. Για αυτό και επέλεξα να κάνω την εργασία της και μέσα από τον σκελετό που θα φτιάξω να μιλήσουμε για το βιβλίο. Επιμένω όμως ότι αυτό δεν είναι δουλειά για να γίνει σπίτι, αλλά δουλειά που πρέπει να γίνεται εξ ολοκλήρου στο σχολείο.

Υ.Γ. Επίσης πολύ μου στοίχισε που δεν πρόκειται να δω καμιά ανιψιά μου να γίνεται συγγραφέας εάν βέβαια θεωρήσουμε ότι έχει δίκιο η κ. Ζέη όταν λέει: «Όταν έχεις μια θεία σαν τη Διδώ, αντί να μάθεις να φτιάχνεις κουλουράκια, μαθαίνεις να γράφεις…».

Εγώ ήμουν αυτή που μόλις προχθές τις έμαθα να φτιάχνουν κουλουράκια, άσε που δεν είμαι και συγγραφέας. Όλα τα περίμενα από τα πασχαλιάτικα κουλουράκια μου, αλλά ότι θα ήταν εν δυνάμει ανασταλτικός παράγοντας στη συγγραφή βιβλίων δεν το περίμενα……..Και επειδή άλλα λέω άλλα καταλαβαίνουν πλάκα κάνω.....

26 σχόλια:

elmelissa είπε...

Νομίζω ότι το να μάθουν να κάνουν κουλουράκια το Πάσχα είναι πολύ πιο σημαντικό. Και σίγουρα πιο διασκεδαστικό.
Χρόνια πολλά και καλά!

Mh Xeirotera είπε...

Metaksi mas tora, ki emena stis protes takseis tu gymnasiou tis ergasies epi ton logotexnikon vivlion mu tis egrafe h mana mu :( meta pu ta erga mporusan na "milisun" ke se mena, tis egrafa monos mu...

Xronia Polla!

Juanita La Quejica είπε...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Πέρασα αυτές τις μέρες με δυο άγγελους, στους οποίους μάθαινα όλες τις παλιοκουβέντες που ξέρω σε ξένες γλώσσες! Τί να κάνω; Αφού κουλουράκια είχαν φτιάξει στο σπίτι τους, χιχι!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Βιώνεις, δηλαδή,το "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του".Κλασσική οικογενειακή ημέρα με παιδιά φορτωμένα(;) με τις σχολικές εργασίες των διακοπών. Με τη "μαύρη πηδηχτούλα" το καταδιασκέδασα .
Εγώ στα παιδικά μου χρόνια δεν τις είχα ακουστά. ΄Οταν η μάνα μου τις ανακάλυψε στα μικρά μου,που τότε πήγαιναν παιδικό σταθμό, το θεώρησε λιαν προσβλητικό (κατοχικό κόμπλεξ), άστραψε και βρόντηξε... Και αναρωτιέμαι τώρα, εμείς δεν ξέραμε ...το χρώμα τους και τώρα με τόση καθαριότητα πήζουνε τα παιδάκια; Και ενα περίεργο πράγμα, μόλις φτάσουν γυμνάσιο, οι επισκέπτριες εξαφανίζονται....

ralou είπε...

A! μαμάδες και θείες, πατεράδες και θείοι αυτου του κόσμου!
Ποσα, μα πόσα 10αρια από εργασίες έχετε πάρει!
Στο τέλος του χρόνου μαζί με το αποδεικτικό σπουδών στα παιδιά πρέπει να σας απονέμεται τιμητικός έπαινος.
Εμένα μόνο στα Αγγλικά, όπου οσονούπω θα ξαναπάρω μετά από 25 χρόνια και το lower.

kiki είπε...

Ούτε στην κόρη μου άρεσε αυτό το βιβλίο....Όσο για τις εργασίες στο σπίτι, ανοίγεις μαύρο κεφάλαιο...

ΔΙΑΙΡΕΤΗΣ είπε...

Καλησπέρες :)

ΔΙΑΙΡΕΤΗΣ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔΙΑΙΡΕΤΗΣ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
dodo είπε...

Γέλασα πολύ με την περιγραφή τής ψειροκαταδίωξης!

just me είπε...

Εγώ πάλι το "Καπλάνι" το διάβασα στα δεκάξι και το λάτρεψα γιατί ταυτίστηκα με τη μικρομέγαλη Μέλισσα και γιατί στην ηλικία της και στην ηλικία της ανιψιάς σου μού βάζανε εργασίες για τον "ΓΕροστάθη" και για το "Χωρίς οικογένεια".
(Τώρα βέβαια, για τα σημερινά παιδιά, ένα βιβλίο σαν το "ΚΑπλάνι" μάλλον θα δημιουργεί παρόμοιες εντυπώσεις με το "Χωρίς Οικογένεια", οπότε συμφωνώ με τον τρόπο που βοήθησες την Έλενα).

Καλή σας μέρα, καλή εβδομάδα και... περαστικά από την επιδρομή των μαύρων και πηδηχτών άλιεν!

Ανώνυμος είπε...

Εμπρος στον δρομο που χαραξαν οι θειες. Και απο την αλλη δεν λογαται διακοπες και σχολικες εργασιες Ας τα αφησουν να παρουν ανασα τα παιδια Αμαν!
Γιωτα

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για elmelissa: Καλώς ήρθες απο τα μέρη μου και σίγουρα τα κουλουράκια είναι πιο σημαντικά και μερικές φορές όχι μόνο για το Πάσχα.
Για μηχειρότερα: Τίποτα δεν είναι τυχαίο λοιπόν. Μου λείπεις λιγάκι, επαναλαμβάνω.
Για Juanita La Quejica: Χι,χι. Καλώς την.
Για φύρδην μίγδην: όταν η Νερίνα κόλλησε στο σχολείο, κάναμε τρεις μήνες να το καταλάβουμε, γιατί η μαμά μου έλεγε ότι το δικό μας το παιδί, που πάει και σε τόσο καλό σχολείο είναι αδύνατον να κολλήσει ψείρες. Χρειάστηκε να ξυπνάει η Νερίνα τη νύχτα και να ξύνεται σαν τρελλή για να αποδεχθεί το γεγονός.
Για Ραλλού: Εγώ έχω πάρει και σημείωμα "Δεν είναι ανάγκη να εμβαθύνετε τόσο"...
Για ονειρομαγειρέματα: Μαύρο κεφάλαιο δε λες τίποτα. Ας μου εξηγήσει κάποιος τη λογική αυτής της ιστορίας, μόνο έτσι για να ξέρω ποιος δουλεύει ποιον. Εγώ τη δασκάλα ή η δασκάλα με τιμωρεί για τα σκασμένα που της φόρτωσα.
Για διαιρέτη: Καλώς το μου. Ελπίζω η μικρή να είναι καλά.
Για dodos: Εγώ να δεις!!!!!
Για just me: Τώρα που το ξαναδιάβασα ως θεία, οφείλω να ομολογήσω ότι τεχνικά είναι σχεδόν άψογο, αλλά ακόμα δεν θα ήταν στις επιλογές μου.
Καλά να περνάτε όλοι

Ανώνυμος είπε...

Άρα δεν είσαι μόνο ακατάλληλη ως μάνα. Αλλά και ως θεία!
Κάντε τις εργασίες τους, απαξιώστε τους δασκάλους, κάντε ό,τι μ@*&%$α σας κατέβει στο κεφάλι ως ανεύθυνοι και "μη ενήλικες", προσφέρετε κι εσείς ακόμα ένα άχρηστο πλάσμα σε τούτο τον κόσμο, ΜΠΟΡΕΙΤΕ!!! Ρίξτε μετά μια ματιά γύρω σας (ήδη φαίνεται το χάλι) και απολαύστε τα αποτελέσματα των κόπων σας...

Ανώνυμος είπε...

Α, και κάτι άλλο: εγώ την Άλκη Ζέη είχα την τύχη να τη γνωρίσω από κοντά, όπως και τη Ζορζ Σαρρή κ.ά.
Σήμερα οι επίδοξοι "συγγραφείς των blogs" μπορούν να τις απαξιώνουν και αυτές...
Μεγάλη υπόθεση για τους "μπλογκοσυγγραφείς" της δεκάρας το προσωπικό "μπλογκοχωριουδάκι" όπου ο καθένας φουσκώνει και καμαρώνει, λέει ό,τι θέλει και είναι και "αφεντικό"!

Unknown είπε...

Το καπλανι της βιτρίνας αν θυμάμαι καλά είχε και πολιτικά μηνύματα. Έχεις δίκιο που λες ότι πρέπει να είναι λίγο μεγαλύτερα για να καταλάβουν τα μηνύματα του βιβλίου... Εγώ θα πρότεινα κάτι σε Blyton και μυστικούς εφτά... Είναι πιο περιπετειώδη...:)

Ανώνυμος είπε...

Τα παιδια δεν γινονται αχρηστα γιατι τα βοηθας σε μια εργασια. Ειμαι και εγω μαννα και δεν δεχομαι αυτον τον τροπο εκφρασης απλα και μονο απο εξω Επισης το λεγομενο μπλογκοχωριο δεν νομιζω οτι εχει αναγκη αναγνωρισης απο κανεναν ουτε υπαρχει γι αυτο Ειναι τροπος επικοινωνιας για μας τους πιο απλους ανθρωπους που ναι μεν δεν ειχαμε την τυχη να γνωρισουμε καποιους και που στην τελικη μπορει να τους σεβομαστε αλλα δεν παυουμε να εχουμε την δικη μας γνωση κι αποψη και τον δικο μας τροπο ζωης που επισης ειναι αξιοσεβαστος.Και αυτο δεν διεκδικει τιποτα και απο κανεναν
Γιωτα

Mh Xeirotera είπε...

Kalhmera :)

Ανώνυμος είπε...

Την καλημερα μου κα συγνωμη που καταχραστηκα τον χωρο για να απαντησω σε κατι για τις μαμαδες
Φιλια
Γιωτα

kerasia είπε...

Επέστρεψα με φορτισμένες μπαταρίες!
Εύχομαι να περάσατε καλά. Χρόνια πολλά στη φαμίλια!

leila είπε...

Στο καπλάνι της βιτρίνας δεν είναι τα ΕΥ-ΠΟ & ΛΥ-ΠΟ; Το βιβλίο μου άρεσε αλλα το είχα διαβάσει όταν ήμουν στα 14-15 νομίζω και όταν είχα επισκεφτεί τη Σάμο και το μουσείο της ήθελα να δω το "καπλανάκι της βιτρινούλας" όπως το έλεγα..
Πάντως νομίζω και το να μάθουν τα παιδιά να κάνουν κουλουράκια είναι και αυτό σημαντικό, πόσο μάλλον που υπάρχουν πολλοί γονείς που δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν στα παιδιά για τέτοιου είδους πράγματα..
Μπράβο σου που ασχολείσαι με αυτό τον τρόπο, θυμάμαι και γω τη θεία μου! Είναι δασκάλα και εκτός από γράμματα, ήξερε και φανταστικά γλυκά.. νομίζω οτι από κει κληρονόμησα το ότι θέλω να μαγειρεύω και να φτιάχνω γλυκα και εγώ!!

APOTINEDRA είπε...

Χρονια σου πολλά καλή μου!
Ξέρω ότι πολλές μαμάδες των μαθητών μου χρησιμοποιούν ξύδι αντί για οινόπνευμα. Νομίζω θα τσούζει λιγότερο το κεφαλάκι! Φιλία!

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Καλώς τους παλιούς και τους καινούργιους. Εχουμε και λέμε:
1/ Εργασία γράφτηκε.
2/ Ψείρες εξολοθρεύφτηκαν.
3/ Το οινόπνευμα μας τελείωσε
4/ Στο σπίτι πλέον έμειναν 7 ψυχές μόνο, οι υπόλοιπες πήραν την εργασία τους, τις σωρούς των ψειρών τους και αποχώρησαν για τη πρωτεύουσα.
5/ Τα κουλουράκια και τα τσουρέκια φαγώθηκαν σχεδόν όλα. Μυαλό και στομάχι σε πλήρη αρμονία...
Καλή μετα-πασχαλινή εποχή

Μαριλένα είπε...

Να νιώσω ενοχές που δεν μπόρεσα με τίποτα να βοηθήσω την κόρη μου στις εργασίες της λόγω εξαιρετικά έντονης αποστροφής προς τις σχολικές εργασίες?
Αντε, άλλη μια ενοχή στην καμπούρα μου :)
Χρόνια Πολλά και να σαι πάντα καλά κι εσύ και τα παιδιά και τ' ανήψια σου.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Μαριλένα: Καλώς την. Το θέμα στη δική μας οικογένεια με τη στενή και την ευρεία έννοια, υπο τη στενή ψυχές επτά (2 γονείς, 2 παιδιά, ένας γάτος που ζητάει απεγνωσμένα γάτα και δύο χελώνες), υπο την ευρεία εμείς οι επτά και μια ενήλικας και δύο ανηψιές, με τους δύο ενήλικες άντρα και αδελφή του ο ένας τεχνοφρικ και η άλλη εν δυνάμει τεχνοφρικ, έχει περάσει η άποψη ότι εγώ είμαι η διαβαστερή της οικογένειας και άρα εγώ πρέπει να κάνω τη "βρώμικη δουλειά". Α έχω και δύο ακόμα ανηψιές που και σε αυτές κάνω τις εργασίες. Άμα θελεις να σου στέλνω αντίγραφα. Έχω απεριόριστη θεματολογία, απο τα απειλούμενα είδη χλωρίδας και πανίδας μέχρι εργασίες λογοτεχνικού περιεχομένου. Ά έχω και μερικές για νηπιαγωγεία αλλά επετειακού χαρακτήρα (ΟΧΙ, 25η Μαρτίου κ.λ.π.). Καλό σου βράδυ

Αθηναϊς είπε...

Tο καπλάνι της βιτρίνας το διάβασα δύο φορές όταν ήμουν στο γυμνάσιο και το είχα λατρέψει..!Και όντως για 11 χρονών δεν είναι..για 13-14 ναι :)