Τρίτη 3 Απριλίου 2007

Πρωινό ξύπνημα



Τα αστεία τελείωσαν, έφτασε η ώρα, όχι του χωρισμού, η άλλη.
Κυρίες και κύριοι, αγαπητέ Μέρλιν, η μέρα σήμερα υπαγορεύει ΚΟΥΛΟΥΡΑΚΙΑ και ΤΣΟΥΡΕΚΑΚΙΑ.

Έτσι με τη γνωστή συλλογική διάθεση που διακατέχει αυτό το μπλογκ, επαυξημένη κατά μια ενήλικα, δύο σκασμένα ακόμα, τη Μέγκυ το σκυλάκι τους και τις δύο χελώνες που εδώ και τρίμηνο συμβιώνουν μαζί μας, σύνολο δηλαδή 11 ψυχές ζωή να 'χουμε, θα επιτελέσουμε το χρέος μας στις παραδόσεις, ή θα τις εκτελέσουμε, θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα.

Θα ακολουθήσει αναλυτική περιγραφή του εγχειρήματος με τίτλο:
"Η αβάσταχτη ελαφρότητα των κουλουριών". Διότι όπως έλεγε και η γνωστή γιαγιά το σωστό κουλούρι το τρώμε, το λάθος το πετάμε στο κεφάλι των οχθρών μας. Ή το ανάποδο;

Καλή σας μέρα

Υ.Γ. Χωρίς μουσική. Το Radio blog φτιάχνει και αυτό κουλούρια....

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλη επιτυχια και καλημερα Μαζι με τα τσουρεκια θα εχουμε και τα καλαμαρακια νο4?
Με 12 κανετε ποδοσφαιρικη ομαδα να στειλω τον Περση? Να χει παρεα και ο Μαντου?
Γιωτα
Μοσχομυρισαν!

Ανώνυμος είπε...

Άντε, κάνε κάτι χρήσιμο! Όλο internet και internet...

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα! Η γιαγιά είχε δίκιο Νερίνα, όπως η Καλάμιτυ Τζέιν (αυτή στο Λούκυ Λουκ) που τα χρησιμοποιούσε και σαν πέτρες τα κουλουράκια της!

Κι εγω ετοιμάζομαι για το τσουρέκι.
Ισμήνη

just me είπε...

Οι εχθροί μας δεν αξίζουν ούτε τα κακά κουλουράκια, γιατί τρέφονται με οτιδήποτε "μυρίζει" ενασχόληση (έστω και αρνητική) με το άτομό τους. Αντίθετα, συρρικνώνονται και πεθαίνουν από ασιτία, αν τους ταΐσεις με γενναίες μερίδες αδιαφορίας και σιωπής.

Οπότε, αν έχεις κουλουράκια που θεωρείς ότι δεν πέτυχαν, στείλ'τα σε μένα που, ως γνωστή κόρη ακαμάτρα, δεν επιδίδομαι σε τέτοια εγχειρήματα ούτε στον ύπνο μου. Θα τα εκτιμήσω δεόντως, αναμένοντας να γίνουν οι νεραντζανθοί καρπός και ο καρπός το υπεσχημένον γλυκό [ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ :)].

Καλά φουρνίσματα και καλό Πάσχα σε όλους σας, Νεράιδα.
Σε φιλώ.

Ανώνυμος είπε...

Θέλω και γω ....

ralou είπε...

Aγαπητέ Μαντου!
Καθώς μαθαίνω ότι αρχίζει η περίοδος κατασκευής τσουρεκοκουλουριών στο σπίτι σου, που τόσο γενναιόδωρα μοιράζεσαι με το ασκέρι των 10, δυο τρεις συμβουλές από μένα που όντας μεγαλύτερος όλο και περισσότερη πείρα διαθέτω.
Κατ΄ αρχάς και επειδή υποθέτω ότι αυτό είναι το πρώτο σου Πάσχα, ή αν είναι το δεύτερο σίγουρα το πρώτο ήσουν πολύ μικρός να το θυμάσαι σε ενημερώνω ότι τα τσουρεκοκούλουρα αντενδείκνυνται παντελώς για το διαιτολόγιο σου.
Φρόντισε λοιπόν να παρενοχλήσεις συστηματικά όλο τον πληθυσμό του σπιτιού που ασχολείται μ αυτά και στείλε τους για ψάρεμα.
Όταν η δικιά μου ασχολιόταν με την ίδια δουλειά φρόντισα:
1. Περδούκλωμα στα πόδια της την ώρα του ζυμώματος -κραυγές αγωνίας μην με πατήσει. Χεκ Χεκ!-
2. Κουτούλες και νιαουρίσματα την ώρα του πλασίματος -διακοπή, πλύσιμο χεριών, τάισμα, πλύσιμο χεριών, συνέχεια και Χεκ Χεκ... ούτε καν πεινούσα-
3. Γρατζούνισμα της πόρτας για να έξοδο για τσάρκα την ώρα που έβγαζε το καυτό ταψί από το φούρνο -αααα! κάηκα, βρε γ/νο ηλίθιο γατί τώρα βρήκες να γρατζουνάς Χεκ Χεκ… και ούτε καν ήθελα πραγματικά να βγω έξω.

Όπως καταλαβαίνεις το άπαν στην συμβίωση μαζί τους είναι να μην τις αφήνεις να κάνουν αυτό που θέλουν αλλά αυτό που θέλεις εσύ.
Στα λέω όλα αυτά επειδή είσαι μικρούλης και η πείρα των μεγαλύτερων είναι χρήσιμη μικρέ μου.
Τώρα που το σκέφτομαι – φρίκη φρίκη- ελπίζω να είσαι μέσα στο ασκέρι των 11 και να μην σε έχουν σε καμιά αυλή τάχα μου για να μην περιορίζουν την ελευθερία σου!

Αντε και καλό Πάσχα!
Κι αν ψήσουν αρνί σφύρα το για να σου δώσω άλλες συμβουλές.
Ξέρεις τι γούστο έχει να παρακολουθείς την σούβλα!
Με αγάπη
Μέρλιν ο Πορφυρογένητος!

Mh Xeirotera είπε...

Have fun :)

Unknown είπε...

Ax vre Nerina mou den erxesai na ftiakseis kai ta dika mou ta koulourakia? Exo ta ulika kai ta koitao....

dodo είπε...

Tέτοια ώρα πιά μάλλον θα έχετε τελειώσει- με επιτυχία, ασφαλώς!
Και τού χρόνου...

αμμος είπε...

"Tο σωστό κουλούρι το τρώμε, το λάθος το πετάμε στο κεφάλι των οχθρών μας"
LOOOOL!

Lost είπε...

xaxaxaxa, it must be fun to be you!

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Γιώτα: Στείλε όποιον θέλεις. Απο έναν αριθμό και μετά δεν σε νοιάζει τίποτα.
Για Ισμήνη:Ελπίζω να έγιναν καλά τα τσουρέκια. Εγώ τσουρέκια αύριο. Κοντά 200 κουλούρια αρκούν για μια μέρα. Δεν αντέχω άλλες συγκινήσεις.
Για just me: Ούτε εγώ ξεχνώ. Η αλήθεια είναι ότι τα κουλουράκια γίναν τραγανά.
Για Ντόρα: Πριτς. Τρέχουμε στις Βρυξέλλες και στα Στρασβούργα και ξεχνάμε το ρόλο μας ως γυναίκες, αριστερές και .......που έλεγε και μια φίλη φίλου παλιά.
Για Μέρλιν
(απο Μαντού)
Αγαπητέ Μέρλιν έχεις δίκιο. Αυτό είναι το πρώτο κανονικό μου Πάσχα. Βλέπεις γεννήθηκα 7 Απρίλη του 2006. Ναι το Μεγάλο Σάββατο γίνομαι1 χρόνου. Όλη τη βδομάδα συζητάνε το πως θα είναι τα γενέθλια μου και μόλις με δουν να πλησιάζω σταματάνε, ντεμέκ θέλουν να μου κάνουν έκπληξη. Είναι τόσο προβλέψιμοι που καταντάει βαρετό. Άσε που καθόλου δεν μου αρέσουν οι εκπλήξεις. Η τελευταία που ου κάνανε ήταν σκύλος και μάλιστα θηλυκός. Εγώ κάτι σε θηλυκό σαφέστατα ήθελα, αλλά όχι σε σκύλο.
Τέλος πάντων, σε ευχαριστώ για τις συμβουλές, αλλά εγώ πέρασα τη μέρα παρασκευής τσουρεκοκουλουρακίων κάτω απο το τραπέζι παρασκευής τους (με "π" μικρό όπως λέει η ξέρεις ποια), ρίχνοντας κάτι ύπνους, μα τι ύπνους!!!! Και έτσι μπόρεσα να μαζέψω δυνάμεις για να μην τους αφήσω να κοιμηθούν το βράδυ. Γιατί εγώ και εσύ ξέρουμε ότι πρέπει να τους τη φέρνεις εκεί που δεν το περιμένουν (μεγαλοφυής σύλληψη, στα πλαίσια αυτής της λογικής, η σκηνή με το ταψί)και δεν μπορούν να αντιδράσουν. Ουπς 12:30! Πρέπει να αρχίσω σιγά σιγά να ξυπνάω. Φαγητό και μετά η απαραίτητη γυμναστική...
Καλό σου βράδυ και περιμένω συμβουλές για το αρνί. Δεν ξέρω τι είναι, αλλά ελπίζω να μη μείνει και αυτό μαζί μας.
Για μηχειρότερα: Όμορφη νύχτα. Επιτέλους, δε ξέρω που είσαι, αλλά σίγουρα η ώρα είναι ίδια και για τους δυο μας.
Για zoaki: Πίστεψέ με αυτή είναι η καλύτερη επιλογή. Συνέχισε να τα κοιτάς και μείνε μακρυά τους. Περάσαμε καλά απο ότι κατάλαβα!
Για dodos: Ευχαριστώ.
Για άμμος: Loll και πάλι
Για Lost: To be me;
Όμορφο βράδυ και ευχαριστώ για τις ευχές.
Καλό Πάσχα για όλους μας.

Ανώνυμος είπε...

Καλημερίζω και χαιρετώ. Και ελπίζω να πέτυχαν κουλούρια και τσουρέκια. Εμείς, αν και στρίβουμε πια, κοντεύει να μας στρίψει από τη δουλειά, τις αρρώστειες των παιδιών και προσφάτως και τον πονόδοντο. Γιατί, ως γνωστόν, ταλαιπωρία is my middle name! Γιαγιά -ταλαιπωρία- Duck!! Τα φιλιά μου!

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Giagiaduck: Κάτι τέτοιο υποψιαζόμουν και εγώ, ο πονόδοντος μου ξέφυγε. Τελικά έχουμε αρκετά κοινά στοιχεία. Νευροκαβαληκέματα, δυο κόρες και πονόδοντους, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Αυτό είναι που λένε οι αναποδιές ενώνουν τους ανθρώπους.
Καλό σου μεσημέρι