Καλημέρα σου

Στα πέντε πράγματα (τι πέντε; εκατόν πέντε έγραψα, αλλά τέλος πάντων) που έγραψα, ξέχασα να γράψω ότι είμαι λίγο δύσκολη στην επικοινωνία με τα συμβατικά μέσα (τηλέφωνο, mail κ.λ.π.). Γενικά πρέπει να μου ‘ρθει για να το κάνω και μου έρχεται σπάνια. Επίσης εάν κάποιος δεν μου το ζητήσει δεν πρόκειται να το κάνω πρώτη. Σήμερα το έκανα πρώτη και αυτό γιατί για κάποιο λόγο ανησυχώ για μια από μας, έτσι χωρίς λόγο και εμφανή αιτία. Μπορεί αν φταίει το «όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις», μπορεί να φταίει το ότι σαν ιδιοσυγκρασία φέρνω πολύ στη γνωστή "πάστα φλώρα" και ότι θυμάμαι χαίρομαι, μπορεί να φταίει ότι φέρνω λίγο και σε πατέρας, κάτι σε Παπαγιαννόπουλο στο "Δεσποινίς Διευθυντής", μπορεί να φταίει το ότι βλέπω πολύ παλιό ελληνικό σινεμά, μπορεί να φταίει «το κακό το ριζικό σας και ο θεός που σας μισεί» που με έριξε στο δρόμο σας, η ουσία παραμένει η ίδια. Κάτι μου έκατσε στραβά και το έστειλα το mail. Τελικά ο λογαριασμός δεν ήταν mail ήταν κάτι που το λένε msn, ότι και να σημαίνει αυτό δεν με νοιάζει και το mail δεν έφτασε στον προορισμό του. Το στέλνω λοιπόν από εδώ και ας φταίει αυτό της πριμαντόνας που κρύβω μέσα μου για όλη την ιστορία:

«Καλημέρα σου
Είναι η πρώτη φορά που στέλνω mail σε κάποιον στο ίντερνετ χωρίς να έχω κάποια σχέση μαζί του και κυρίως χωρίς να μου έχει δώσει αυτός το δικαίωμα να το κάνω. Έτσι με το δίκιο σου μπορείς να θυμώσεις, αλλά χρησιμοποιώ σαν ελαφρυντικό την ιδιότητα μου ως μάνας που με έχει κάνει επιρρεπή σε ανησυχίες. Αυτό και άλλο ελαφρυντικό δεν έχω.
Ελπίζω όλοι και όλα να είναι καλά και εάν δεν είναι να γίνουν.»