Πέντε, της συγκατοίκου γάτας

Πέντε γάτες που σημάδεψαν τη ζωή μου

και όχι μόνο

(που να δείτε τα χέρια μου)

(Ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα της Ραλλούς μου και με το σκεπτικό ότι δεν τις έχω μιλήσει για τις γάτες μου)

1/ Τσιμπλής ο γάτος της γιαγιάς. Εξορίστηκε από το σπίτι μετά από εντολή της μητέρας, καθότι αγαπημένος του χώρος ήταν να κοιμάται όχι μόνο στη κούνια του μωρού, αλλά πάνω στο μωρό. Εγώ ήμουν το μωρό. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η φράση ¨εξαιτίας σου έδιωξα τον Τσιμπλή μου" να στοιχειώσει τα παιδικά μου χρόνια, μιας και η γιαγιά την έλεγε κάθε φορά που ήθελε να της κάνω το κέφι. Έχω βάσιμες υποψίες, ξέροντας και το σατανικό μυαλό των γυναικών της οικογένειας, ότι αυτός ήταν και ο πραγματικός λόγος που ο γάτος εξορίστηκε από το σπίτι.

2/ Άτσα η γάτα που μας υιοθέτησε. Τη βρήκα τριών ημερών, ένα κάτασπρο μωρό με κλειστά μάτια, στο Λιανοκλάδι που είχε σταματήσει το τρένο (όσοι σπούδασαν στη Θεσσαλονίκη την κρίσιμη περίοδο 81-90 θα καταλάβουν). Μια παρέα φαντάρων την χρησιμοποιούσε ως μπάλα ποδοσφαίρου. Τη πήρα, ταξίδεψα 7 ώρες στο διάδρομο του τρένου, γιατί κάτι συμπαθέστατες κυρίες φοβόντουσαν τα γατιά. Όταν έφτασα σπίτι, ο κτηνίατρος μου είπε ότι δεν πρόκειται να ζήσει γιατί ήταν μόνο 2 το πολύ τριών ημερών γατάκι. Τη βάλαμε σε ένα κουτί στη είσοδο του σπιτιού και βγήκαμε. Όταν γυρίσαμε είχε εξαφανιστεί, χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε πως μπόρεσε να βγει από το κουτί. Μετά από ώρα τη βρήκαμε να κοιμάται πάνω στο κρεβάτι μου, χωρίς πάλι να μπορούμε να εξηγήσουμε πως ανέβηκε. Έτσι ήταν και στην υπόλοιπη ζωή της. Έκανε πράγματα χωρίς ποτέ να μπορούμε να βρούμε μια λογική εξήγηση για τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε.

3/ Γιώργης γιος της Άτσα. Άσπρος με λίγο μαύρο. Η επιτομή του γάτου. Εξαιτίας του δε πρόκειται να εκλείψει το είδος, μιας και η μοναδική του ασχολία από τότε που κατάλαβε την αποστολή του ήταν να το διαιωνίζει. Αυτό υπήρξε και η αιτία του θανάτου του μάλλον. Έχοντας καταστήσει έγκυες όλες τις γάτες της περιοχής επεκτάθηκε και μια μέρα δε γύρισε.

4/ Μωρό, γιος της Άτσα και αδελφός του Γιώργη. Έχοντας ως μωρό περάσει τη τραυματική εμπειρία να κινδυνεύσει από τον πατέρα του, αποφάσισε να ζήσει όσο ζωή του αναλογούσε μέσα σε μια παντόφλα του πατέρα μου. Και βέβαια όταν ήταν μικρό τα πράγματα ήταν εύκολα. Μεγαλώνοντας, καθότι εξελίχθηκε σε ένα τεράστιο κάτασπρο γυαλιστερό γάτο, το πράγμα άρχισε να γίνεται επικίνδυνο. Ούτε ξέρω πόσες φορές τον σώσαμε από βέβαια ασφυξία έτσι που κυκλοφορούσε με μια παντόφλα σφηνωμένη στο κεφάλι του.

5/ Μαντού, ο σημερινός μας γάτος. Κάτασπρος και αυτός, μοιάζει εάν και βιολογικά δεν έχει σχέση, να είναι ένα ποτ- πουρί όλων των προηγουμένων. Κοιμάται πάνω μας σαν τον Τσιμπλή, έχει αυτό της απόλυτης ανεξαρτησίας της Άτσα, βρίσκεται σε κατάσταση μόνιμου οίστρου και έχει φετίχ όχι τις παντόφλες, αλλά τις κουβέρτες, σαν τον Λάινους ένα πράγμα κυκλοφορεί.

Για γάτες και όχι μόνο, η συνέχεια εδώ:

allmylifelila

goudaki

typosnyxterinos

curiosity-killed

isavvas