Η elafini ζήτησε να μιλήσω για τις μουσικές μου. Στην αρχή σκέφθηκα, απλό αρκεί να τα ταξινομήσω κάπως μέσα μου. Βλέπετε και στη μουσική υπήρξα πώς να το πω κομψά; Υπήρξα το ίδιο λιχούδα, όπως στο διάβασμα. Περνούσα βέβαια μονομανιακές μουσικά περιόδους, αλλά ποτέ το ένα άκουσμα δεν αναιρούσε το προηγούμενο, ποτέ δεν χανόμουν με κανένα από τα παλιά είδη, εάν και θεωρώ ότι μουσικά έκλεισα όταν ανακάλυψα την κλασσική μουσική και ακόμα περισσότερο την όπερα. Θα σας πω ένα μυστικό εάν θέλετε να με κρατήσετε αμίλητη και ακούνητη, βάλτε μου την χοντρή που σκούζει. Αυτό είναι! Έχετε μια απόλυτα ήρεμη στα όρια του φυτού συνομιλήτρια. Όχι η ψυχή της παρέας, αλλά το ξαλάφρωμα των νεύρων σας, γιατί μην με βλέπετε έτσι, άμα μου έρθει μπορώ να κάνω τα νεύρα των άλλων τσατάλια και τα τσατάλια τους μετά πάλι νεύρα κ.ο.κ. Με μια άρια ξεχνιέμαι, αλλά στη κυριολεξία, άμα δεν με πάρεις μαζί σου είμαι ικανή να μείνω εκεί που είμαι για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Αυτό δεν το έχω πει στους κολλητούς μου, γιατί τότε θα ξέρατε πια την ταυτότητα μου, από το δελτίο ειδήσεων, τρελή και αλλοπαρμένη βρέθηκε στα σκαλιά της λυρικής. Δεν ξέρετε τι είναι ικανοί να κάνουν οι κολλητοί μου για να με ξεφορτωθούν.
Αυτή είναι μια από τις πρώτες άριες που άκουσα και ξανάκουσα και ξανάκουσα και ξανάκουσα και συνεχίζω να ακούω, δική σας:
Και για να τελειώνουμε. Δεν μπορώ να γράψω για τις μουσικές μου. Η μουσική δεν υπήρξε ποτέ ένα απλό ντεκόρ για μένα. Ήταν παρούσα σε όλες τις κακές και τις καλές στιγμές της ζωής μου και το να μιλήσω για αυτήν είναι σαν να μιλάω για αυτές, γιατί ξέχωρα δεν μπορώ να τη δω. Ακόμα και η όπερα ήρθε να σαν ένα ακόμα φάρμακο για μια κακή στιγμή, ίσως την πιο κακή που έχω ζήσει μέχρι τώρα. Και με κράτησε, μαζί και με άλλα πράγματα ζωντανή, πιο ήσυχη ίσως, αλλά ζωντανή. Συνεχίζουν δικαιωματικά οι μικρές: Aταλάντη Princess Maggie lactoula ραψωδία ExiLioN_MouToniDioN
8 σχόλια:
Ευχαριστώ Νερίνα μου, ξέρεις πόσο μου αρέσουν τα παιχνίδια και θα απαντήσω από εδώ που είναι το καινούριο μου blog :)
http://princess176nad.blogspot.com/
Θέλεις να διαβάσεις την ιστορία της Ηλίθιας?
Είμαι στο blog μου και πατάω να δω το δικό σου.
Εν τω μεταξύ, το δικο μου παραμένει ανοιχτό και ξεκινάει η μουσική που έχω βάλει, η οποία δεν είναι όπερα ή έστω κάτι παρεμφερές. Κιθάρα που τζαζίζει ελαφρώς είναι.
Οπου πατάω το κουμπί για να ακουστεί αυτό που έχεις ανεβάσει κι όπου συνεχίζεται η μουσική απο το blog μου.
Και σκέφτομαι η χαζή "ααα, μα αυτό δεν ειναι όπερα. Τα μπέρδεψε η Νερίνα καθώς φαίνεται. Και, γνωστή μου ακουγεται αυτή η μουσική.
Δεν είναι κακή. Καθόλου κακή μάλιστα!!"
Μετά κατάλαβα πως ήταν η δική μου...
Tελικα γι αυτο η μουσικη ειναι μεσα μας Γιατι μας συντροφευει και δινει υποσταση στην χαρα η στον πονο Καλο βραδυ
Αληθεια προχθες εσυ ησουν στα σκαλια ?
Φιλακια καλη μου
Γιωτα
σε νιώθω απόλυτα...ακόμη κι αν σε κάλεσα.ξέρω πόσο δύσκολο είναι να μιλάς γιαυτό που είναι η ζωή σου..και να ανασύρεις επιλεκτικά κομμάτια..την έχω συνοδεύσει πολλές φορές αυτή την άρια..και κάθε φορά νιώθω έναν κόμπο..σ'ευχαριστώ που την μοιράστηκες..
Den einai yperoxo na se sinkinei kati se tetio vathmo...!
Kalhmera :)
Οι χειρότερες στιγμές της ζωής μου ήταν εκείνες που χρειαζόμουν λίγη μουσική και ήταν αδύνατον, ή ακόμη πιο κάτω, υπήρχε η μουσική αλλά εγώ δεν ήθελα να ακούω.
Παράδειγμα προς αποφυγήν εκείνες οι στιγμές...
Καλημέρα :)
Σ.
με συγκίνησες που ακούς όπερα....
η αγαπημένη μου είναι η Νόρμα -έρωτας, μίσος, συνείδηση, τύψεις, καθήκον, έρωτας - ελπίζω να σου αρέσει και εσένα.
Eυχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!:)
Η απάντηση μου είναι αυτή http://taksidimiasnotas.blogspot.com ..ισως γράψω και κάτι..κάποια στιγμή αργότερα^^
υ.γ(ωραία τα μουσικά σας γούστα )
Δημοσίευση σχολίου