Κάτσε κάτω απο τη μπάρα

Στη ζωή της Νάσιας υπάρχει ο Γιάννης. Ο Γιάννης είναι ο δάσκαλος της. Έχει αναλάβει την ιερή υποχρέωση να διαβάζει με τη Νάσια τα μαθήματά της, μιας και εμείς αποδειχτήκαμε ανίκανοι να διαχειριστούμε με την πρέπουσα σοβαρότητα την περίπτωση. Πολύ καλός άνθρωπος. Δεν ξέρω τι είναι τελικά ως δάσκαλος, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι ακόμα και μετά από κρίσεις του στυλ «σας πληρώνω για να της κάνετε εσείς τα μαθήματα», ή ανεξέλεγκτες κρίσεις γέλιου, που ο ίδιος πια τις θεωρεί την καλύτερη άσκηση για να αποκτήσει τους τέλειους κοιλιακούς, εξακολουθεί να μοιράζεται μαζί της την προσπάθεια ένταξής της στο εκπαιδευτικό μοντέλο. "Όχι Νάσια δεν εννοώ την Ναόμι, για το σχολείο μιλάω". (Αυτό το γράφω γιατί το σκασμένο μου διαβάζει τα post μου και ειδικά αυτά που την αφορούν, με περισσή σοβαρότητα.)

Το μάθημα σήμερα γίνεται στην κουζίνα, καθότι όλοι οι άλλοι χώροι του σπιτιού είναι γεμάτοι από πεταμένα παιχνίδια, έτσι που για να διασχίσουμε το σπίτι να κάνουμε σλάλομ. «Και σλάλομ, σλάλομ μωρό μου» που έλεγε και ο Σίντ (ο γνωστός βραδύπους από την "Εποχή των παγετώνων").

Απευθείας μετάδοση από την κουζίνα, από το μάθημα ήθελα να πω:

Γιάννης: Τα ρήματα που τελειώνουν σε –ιζω, το «ι» πως γράφεται;

Νάσια: Τι εννοείτε;

Γιάννης: π.χ. το αρχίζω.

Νάσια: Με «ει»

Γιάννης: Όοοοοχι !!!!!!

Νάσια: Κοντά έπεσα όμως.

Γιάννης: Άμα βγάλεις ένα γράμμα.

Νάσια: Εεε………

Γιάννης: Ναι, το «ε»!

Νάσια: Εεεε, ναι ίσως βγάλω το «ε» τελικά.

Γιάννης: Μπράβο το παιδί μου. Μπράβο το αστέρι μου. Μπράβο η κούκλα μου. (Μην βιαστείτε να τον κρίνετε, εγώ που τους έβλεπα αυτό που περίμενα να της πει ήταν «κάτσε κάτω από τη μπάρα».)

Nάσια: Τελικά στην κουζίνα αποδίδω καλύτερα.