Πρωινό ξύπνημα

Καλημέρα. Το άκουσα χθες το βράδυ και μου άρεσε:

Ιστορικό: Συνέντευξη υποψήφιας πολιτικού και πεθεράς (Ναι από τη γνωστή σειρά)

Δημοσιογράφος: Ας νικήσει η καλύτερη.

Υποψήφια: Θα νικήσω η καλύτερη!!!!!!

Υ.Γ.1: Φωτογραφία και μουσική εντάσσονται στο πρότζεκτ "Ξεκουνήσου και φτιάξε εκείνο το γλυκό του κουταλιού και τη μαρμελάδα φράουλας, να έχουμε να βάζουμε στο παγωτάκι μας και στο τσιζ κέικ της οικογένειας». Και γιατί παρακαλώ; Eγώ είμαι παραδοσιακή, μου αρέσει η μαρμελάδα βατόμουρο στο τσιζ κέικ…

Άσε που τελευταία έχω βαρύ πρόγραμμα. Πως άλλοι παρατηρούν πουλιά; Eγώ παρατηρώ -με τα κυάλια, γιατί ένα κοκτέιλ μυωπίας με πρεσβυωπία το έχω- μωρά νερατζάκια να μεγαλώνουν, γιατί όπως λέει και μια γνωστή παροιμία, εντάξει περίπου "μην τάξεις σε άγιο κερί και στην just me γλυκό νερατζάκι".

Tώρα θυμήθηκα τον Αθηναίο, που τα Χριστούγεννα έφτιαχνε διάφορα κεράσματα για δώρα. Μήπως να πλακωθώ να φτιάχνω και εγώ γλυκό νερατζάκι να σας το στείλω; Τώρα που το ξανασκέφτομαι κανένα άλλο γλυκό εκτός απο το πράσινο νερατζάκι δεν θα μπορούσε να δένει τόσο με αυτό το blog. Και ως γνωστό στο γλυκό του κουταλιού το σημαντικό είναι να δέσει. Το σιρόπι βέβαια όχι το blog, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Βέβαια και το περγαμόντο θα μου ταίριαζε ως γλυκό μασκώτ, αλλά ίσως θα έκανε πια προφανή αυτή τη τάση της πριμαντόνας που έχω ως blogger. Επίσης δεν θα την πέσω τώρα και στις περγαμοντιές, μου αρκούν οι νερατζιές.

Υ.Γ.2: Elafini πήρα την πρόσκληση αλλά ακόμα δεν έχω αποφασίσει, όχι ποιες είναι οι μουσικές μου, αλλά το για ποιες θέλω να μιλήσω.