Για όλα φταίει ο Μαντέλα

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, υπογράφω ψηφίσματα, κείμενα διαμαρτυρίας, κείμενα συμπαράστασης, κείμενα γενικώς και ενίοτε ακρίτως. Ότι ήθελε υπογραφή το υπέγραφα. Υπήρξα άλλωστε η γενιά του Μαντέλα. Ίσως η δικιά μου γενιά είναι αυτή που έχει βάλει τις περισσότερες υπογραφές για ένα αίτημα. Ούτε καφέ δεν πίναμε το πρωί εάν δεν υπογράφαμε και ένα σχετικό κείμενο για τον Μαντέλα και το δικαίωμα του να πίνει καφέ στη φυλακή, και μετά ένα άλλο για το δικαίωμα του να επιλέγει το είδος καφέ που θέλει κ.λ.π., κ.λ.π. Με τα χρόνια οι αντιστάσεις μου απέναντι σε αυτά τα κείμενα άρχισαν να μεγαλώνουν, μιας και άρχισαν πια να φιλτράρονται μέσα από τη γνώση και την εμπειρία που μου έδινε αφενός η αποτελεσματικότητα αυτών των πρακτικών και αφετέρου τα κίνητρα τους. Θα μου πείτε τι ενδιαφέρει το κίνητρο το αποτέλεσμα μετράει. Εάν τα πράγματα είχαν αυτή την αθώα διάσταση και έμεναν εκεί το επιχείρημα είναι βάσιμο. Έλα όμως που πολλές φορές η υπογραφή μου σε ένα ψήφισμα, δεν απελευθέρωνε κάποιον, ή δεν ζητούσε να σταματήσουν οι πυρηνικές δοκιμές κάπου, αλλά αποτελούσε ένα ακόμα στατιστικό στοιχείο υπεράσπισης μια πολιτικής στην καλύτερη περίπτωση απομόνωσης ενός λαού και στη χειρότερη ακόμα και κήρυξης πολέμου εναντίον του. Η αλήθεια είναι ότι οι Κινέζοι και οι Κορεάτες τελευταία είναι οι προτεινόμενοι των ψηφισμάτων. Τι αυτή η διατροφική τους συνήθεια να θεωρούν, τα οικόσιτα μας στη καλύτερη περίπτωση, ή τα αδέσποτα μας που εμείς τα καθαρίζουμε με αυτοκίνητα, τροφή και μάλιστα αγαπημένη, τι αντί να φοράνε όπως εμείς ωραιότατα δερμάτινα από αγελαδίτσες αυτοί φοράνε τα δέρματα των παραπάνω οικοσίτων, τι που μέσα στα τόσα εκατομμύρια κόσμο εμείς ένα δείγμα καταπιεσμένου έχουμε για να διαμαρτυρηθούμε, τι που κουβέντα δεν γίνεται για το είδος των καθεστώτων, εάν και στατιστικά να το δούμε εδώ δεν έχουμε τη κόλαση της λογοκρισίας αλλά τον παράδεισο της ελευθερίας έκφρασης. Μόνο δύο δείγματα στο δισεκατομμύριο κατοίκων. Ούτε καν ισχνό στατιστικό δείγμα δεν μπορείς να το θεωρήσεις, ούτε καν δείγμα εδώ που τα λέμε. Από την άλλη σε αυτό το εμπνευσμένο κείμενο, πραγματικά θεωρώ ότι επικοινωνιακά αυτό το κείμενο είναι εμπνευσμένο, εάν και γίνεται λόγος για το πώς αυτή η ιστορία έφθασε στα αυτιά των, μοχθηρών καταναλωτών οικόσιτων με σακάκια από το δέρμα τους, αρμοδίων, με μια σοφή επιλογή λέξεων η συμμετοχή του yahoo αναφέρεται μεν, αλλά με όσο πιο ανώδυνο τρόπο γίνεται. Για να είμαι δίκαιη στο site της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρονται τα στοιχεία για την διαμαρτυρία και προς αυτή την πλευρά, αλλά μετά από μια βόλτα στη μπλογκόσφαιρα οι περισσότεροι δεν το πρόσεξαν, μια και το κείμενο σε κατευθύνει ευγενικά στο προφανές του. Σώστε δύο ανθρώπους. Και αυτό είναι το άμεσο. Για μένα η σωστή διατύπωση αυτού του κειμένου, το οποίο τιτλοφορείται «Κλειστόν λόγω αυστηρής λογοκρισίας», θα ήταν το κεντράρισμα του στο ρόλο του Yahoo και του κάθε Yahoo που αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής του είναι σε χώρες που η δημοκρατική θεώρηση των πραγμάτων έχει διαστρεβλωθεί –τι ευγένεια είναι αυτή που με διακρίνει- να δίνεται η δυνατότητα άνθρωποι να διώκονται για την διαφορετική τους άποψη. Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν αμφισβητώ στο ελάχιστο την κριτική που ασκείται στο τρόπο διακυβέρνησης αυτών των χωρών, αλλά αυτή είναι μια διαμαρτυρία για τη λογοκρισία και αυτός που με λογοκρίνει δεν είναι μόνο αυτός που με φιμώνει, αλλά πιο πολύ αυτός που του δίνει τα όπλα να το κάνει. Και ως πολίτης του Ιντερνέτ αυτό με αφορά και αυτό είναι και το πρώτο που οφείλω να υπερασπιστώ. Το δικαίωμα του καθενός μας να εκφράζεται χωρίς να καταγράφεται και να παραδίδεται ως μυαλό σιδηροδέσμιος πριν παραδοθεί και σωματικά.

Το κείμενο το υπέγραψα. Όσο και να γκρινιάζω τα υπογράφω στο τέλος όλα. Στο κάτω κάτω, έστω και εάν ήταν αποτέλεσμα συσχετισμών ο Μαντέλα απελευθερώθηκε….