Πρωϊνό ξύπνημα Δευτέρας, Τρίτης, Τετάρτης και ποιος ξέρει πόσων ημερών ακόμα. (Μην προκαλείτε τη τύχη σας με λίγα λόγια)

Καλημέρα. Επί τριημέρου βρισκόμαστε σε αναγκαστική blogαγρανάπαυση, μπας και κλείσουμε, λέω τώρα εγώ γιατί έχω και αυτό της αισιοδοξίας, καμιά εκκρεμότητα του πνέοντος τα λοίσθια 2006, όχι πως βλέπω προκοπή, αλλά πάντα πίστευα ότι σαφώς η προσπάθεια δεν αρκεί, αλλά όταν δεν έχεις και τίποτα καλύτερο να κάνεις, κάνε ότι προλαβαίνεις, εάν με εννοείτε βέβαια, γιατί ένα "τρεις λαλούν και οκτώ χορεύουν" επικρατεί γύρω μου και καλά οι οκτώ που χορεύουν αντέχονται, οι τρεις που λαλούν όμως; Διότι χόρευε και ας είναι ρόγες, αυτό του ποντιακού ένα πράγμα, τον ήχο όμως τι τον θέλεις; Ελπίζω να παρατηρήσατε την αισθητή βελτίωση που έχει σημειωθεί στον ειρμό της σκέψης μου και συνακολούθως στο τρόπο γραφής μου, επαληθεύοντας τη σωστή ρήση ότι οι Χιώτες πάνε δύο δυο, γιατί εάν πήγαιναν τρεις τρεις πως θα χορεύανε μπάλο, ο οποίος ως γνωστό απαιτεί ζευγάρια και όχι τριάδες, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω, καθώς επίσης καθότι νησί η Χίος δεν μπορεί θα χορεύουν και μπάλο και εν κατακλείδι που να με κλείδωναν και να πέταγαν το κλειδί, να ησύχαζα η γυναίκα. Με λίγα λόγια έτσι και βρείτε κλειδί στο δρόμο αφήστε το εκεί που είναι, εάν ακούσετε κραυγές από υπόγειο αγνοήστε τις, απλά πετάξτε κάνα τρόφιμο μέσα, κατά προτίμηση κουραμπιεδάκια με μπόλικο χοντροκομμένο μύγδαλο και με φρέσκο βούτυρο φτιαγμένα – όταν βρω χρόνο θα παραθέσω τη συνταγή, διότι εάν είναι να κάνουμε μια δουλειά να τη κάνουμε σωστά, όχι τσιγγουνιές και προχειρότητες στις καλές πράξεις μέρες που έρχονται – και συνεχίζω τον κατάλογο, σοκολατίτσες ΙΟΝ Αμυγδάλου τις μεσαίες παρακαλώ και κάνα μπουκαλάκι southern για το κρύο το θέλω, ο πάγος είναι προαιρετικός, μην είμαι και αχάριστη και αφού τα κάνετε όλα αυτά αγνοήστε τις απέλπιδες κραυγές, εκτός εάν είναι του στυλ «μεσαίο μέγεθος είπαμε για τις σοκολατίτσες», ευχαριστώ και καλές γιορτές να έχετε καλή κυρία μου και Σκλιναρίκοβα του χρόνου, εάν και με τις τιμές που έχουν πάει τα καλσόν δε νομίζω ότι συμφέρει αυτή η ευχή και μετά στους άντρες τι να ευχηθώ; Άντε και Καρεμπέ στο ξασπρισμένο; Ελπίζω αυτή η κρίση προσπάθειας που έχει ενσκήψει στη ζωή μου να τη κάνει μαζί με τα Καλικαντζαράκια και να επανέλθει η ζωή μου στους γνωστούς ασυγχρόνιστους ρυθμούς, που δεν σας τους εύχομαι για τη δικιά σας ζωή, καθώς επίσης το blog να ξαναποκτήσει τη γνωστή μορφή του, ξέρετε αυτό της Βουγιουκλάκης όταν έπαιζε την Αστέρω με το λαλημένο βλέμμα λέω ντε, εάν και εδώ που τα λέμε και υπολείψεις δε θίγω, μάλλον συγγενές είναι το πρόβλημα, όχι της Αστέρως μοναχά, αλλά και της κάθε Αστέρως. Διότι που πας κυρά μου ξυπόλητη στ’ αγκάθια; Και άντε και πας στ’ αγκάθια, που τα βρήκες να τα βρω και εγώ να ολοκληρώσω την εικόνα μου, να έρθει η καταστροφή να αποκτήσει τη σωστή της διάσταση; Εδώ καταστρέφουν τα δάση στον Αμαζόνιο – την προσέξατε ελπίζω την οικολογική αναζήτηση - τα αγκάθια θα τη γλύτωναν; Γιατί αυτό είναι για μένα το βάσανο μιας ζωής. Δεν έχω στυλ. Κάνω τα πάντα με λάθος ντύσιμο, όσο για τα σκηνικά άστα να πάνε. Ίσως πρέπει να αλλάξω μπογιατζή. Καλά καλά σταματάω Κερασιά, γιατί είναι σαν να σε βλέπω και να σ’ ακούω «το ‘χα πει εγώ είναι τελείως κομμένο το άτομο».
Και που να δείτε και τη μουσική, για να μη λέτε ότι είμαι μόνο εγώ. Κυρίες και κύριοι με ένα ταρατατζούμ:

Radio.blog.club is under maintenance at this moment, please come back later.We appoligize for this inconvenience.

Υ.Γ. Εγώ πάλι δεν appoligize, γιατί έτσι και ξεκινήσω να appoligize ούτε η Πεύκη του mhxeirotera δε με σώζει, ίσως να βοηθούσε η θεία Μαρκέλλα, τουλάχιστον στο τομέα των κουραμπιεδακίων.