Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2006

Πρωϊνό ξύπνημα ή Άσκηση Αισιοδοξίας Νο 6

Καλημέρα. Everybody hurts. You are not alone, αυτό της συλλογικότητας στη διαχείριση των κρίσεων είναι που μας έφτασε εδώ που είμαστε.



Άσχετο. Για Παταγωνία πόσοι μαζευτήκαμε;

6 σχόλια:

Mh Xeirotera είπε...

Simfono apolitos. Ke oi Souliotisses an den sinaspizontan den tha anige oute routhouni. Eno parea, egrapsan mia apo tis iroikoteres selides sthn istoria tu ethnus.

Kalo savvatokyriako!

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για mhxeirotera: Απο το μήνυμα να συμπεράνω ότι είσαι μέσα για Παταγωνία;
Καλό Σαββατοκύριακο

ioeu είπε...

Οπωσδήποτε παράθυρο...

(την εκδουλευσούλα για τα λινκς με τα τραγουδάκια θα την περιμένω όποτε μπορέσετε. ενεργοποίησα το μέιλ...)

kerasia είπε...

Τι λες θα μείνουμε πολύ ώρα έτσι κρεμασμένοι; Άντε γιατί μου έχει ανεβεί το αίμα στο κεφάλι και έχουμε και ταξίδι.
Τελικά με τί πάμε Παταγονία;

just me είπε...

Εμένα, που «ανδρώθηκα» (γμ τον μισογυνισμό των γλωσσολόγων) τραγουδώντας «στον αγώνα ενωμένοι, κι ας μη λείψει κανείς», τι να κάνω, μου ‘μεινε το κουσούρι. Ούτε τις κρίσεις μου, ούτε τα λεφτά μου, ούτε δυο γαϊδουριών άχυρο δεν μπορώ να διαχειριστώ μόνη μου. Κι ας ήμουν μοναχοπαίδι και τα παιχνίδια τα είχα όλα δικά μου.
(Στο λιμάνι θα είναι δυο πού θα ΄χουν ξεχάσει τις βαλίτσες. Θα αναλάβει η Κερασιά να κάνει τις συστάσεις).

nyctolouloudo είπε...

καλέ, πάτε Παταγωνία;
στο τέλος του κόσμου; στην απέραντη ησυχία;
είμαι μέσα...!!!!!!!!!