Η Νάσια δίπλα μου αναρρώνει απο δύο ακόμα -ιτιδες, για την ακρίβεια τραχολαρρυγίτιδα αυτή τη φορά, βλέποντας παιδικά, για την ακρίβεια Donald, το σπίτι του οποίου για μια ακόμα φορά έχει γίνει μπάχαλο και όταν λέμε μπάχαλο εννοούμε έως κατεδαφίσεως και τι μου είπε το τσογλάνι ¨πιο χάλια και απο το δικό μας σπίτι έγινε το σπίτι του μαμά αυτή τη φορά". Και ερωτώ: Αποτελεί αυτό κριτική για τις επιδόσεις μου ως νοικοκυρά; Εάν πάρουμε υπόψη μας δε, ότι απο όλες τις μέρες της εβδομάδας τη μόνη που ξέρει πότε είναι, είναι η Τετάρτη, μέρα που μια καλή κυρία ονόματι Bogda (Θεοδώρα στα πολωνικά, απο ότι μου είπε η ίδια, αλλά και αυτό να μη σήμαινε πάλι έτσι θα τη φωνάζαμε σε αυτό το σπίτι) έρχεται και φέρνει το σπίτι στα ίσα του. Εάν υποψιαστώ ότι ισχύει κάτι τέτοιο, ε, θα υποψιαστώ ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Στη τελική δεν χωράνε άλλα υπαρξιακά στη ζωή μου.
7 σχόλια:
Καλημέρα!
Απάντηση στο τρίτο ποστ από κάτω για πράγματα που μου' βαλες ερήμην στο στόμα μου (...)
Οταν μιλώ για σένα η μόνη φράση που χρησιμοποιώ είναι: "Η θεά!"
(Ελπίζω μόνο να μην έχει διαβάσει Ζαν Ζενέ)
"Ελπίζω μόνο να μην έχει διαβάσει Ζαν Ζενέ)"
Τι μου θύμησες τώρα; Μέσα της δεκαετίας του 70 περίπου (76-77). Γυρίζω σπίτι και βρίσκω τη μητέρα στα πρόθυρα εγκεφαλικού, κρατώντας ένα βιβλίο στο χέρι. Η μαμά μου πάντα διάβαζε ότι διάβαζα, γενικώς όπως και εγώ διαβάζει τα πάντα, γραπτό να είναι και ότι να 'ναι. Έχει βρει στο δωματιό μου τη Παναγία των Λουλουδιών και πήρε να τη διαβάσει, χαιρόμενη που παρόλο την ενασχόλιση μου με το Ρήγα διατηρώ και κάποιες αναζητήσεις θρησκευτικού περιεχομένου και με αυτή τη διάθεση ξεκίνησε την ανάγνωση, τέλος μετά απο ένα μήνα ξεκολλήσαμε το βιβλίο απο τα χέρια της, είχαν πάθει αγκύλωση απο το σοκ. Μετά απο καιρό μου είπε ότι κατά κάποιο τόπο είναι και αυτό ένα θρησκευτικό βιβλίο, ίσως το εγκεφαλικό, ίσως να είναι και αυτή μια προσέγγιση του, ίσως μια μάνα μπορεί να κάνει τα πάντα για το παιδί της, ίσως το ότι μεγάλωσα χωρίς κανένα περιορισμό στο τι μπορώ να διαβάζω και έπρεπε να στηρίξει το μοντέλο διαπαιδαγώγησης μου σε αυτό το τομέα, δε ξέρω.
Εγώ πάντως τα χρόνια των εφηβικών μου ερώτων τα πέρασα με αποσπάσματα απο αυτό το βιβλίο, απλά δεν αποκάλυπτα στο παραλήπτη των επιστολών τη πηγή μου.
Τί άλλα; πετύχανε τα μελομακάρονα;
Ετσι μ αρέσουν οι μικρές κυριούλες!
Με άποψη και παρρησία.
Φαντάσου να μην την ταλαιπωρούσε και η -ιτιδα.
Αντε μικρή μου Νάσια! Περαστικά.
η beta-γατα είναι απλά ενα τρυκ για να σχολιάζω στα beta-blogs.
Αλλά είναι σπαστικό να αλλάζω κάθε φορά το identity και σχολιάζω με ότι μου βρίσκεται κάθε φορά.
Το blog σταθερά στον σκέτο-blogger.
Σιγά μην ήμουν από τους πρωτοπόρους.
Περαστικα στη μικρη! Οχι μην βαλεις αλλο υπαρξιακο ερωτημα στη ζωη σου ,ενα σπιτι που εχει παιδια δεν ειναι δυνατο να κρατηθη καλυτερα απο μπαχαλο. Κι εμεις ενα κατι το χουμε απο μπαχαλο αν δεν το χουμε κατι μας λειπει!
Γιωτα
Για Κερασιά: Μια χαρά μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες να δεις!!!
Για Ραλλού: Έτσι τη πατάω μια ζωή. Και κμου το είχανε πει, όχι παιδιά και ζώα στο blog.
Για Γιώτα: Ναι αλλά να μου την πει το ίδιο το σπλάχνο μου;
Όμορφο βράδυ να έχετε!
και ο Βρούτος τον πατέρα του ..έφαγε!
από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια....
Δημοσίευση σχολίου