πρωινό ξύπνημα

Καλημέρα σε όλους σας.

Πολλά πολλά φιλιά στη Ραφαηλία, το βλαστάρι της Μαριλένας, που αναρρώνει από μια "αροστηα". Διατήρησα την ορθογραφία της λέξης, γιατί πάντα πίστευα ότι η αρρώστια ενός παιδιού, όσο απλή και να είναι, δεν αποτελεί παρά μια ανορθογραφία. Ευτυχώς όπως μαθαίνω, συνηγορούντος και του ότι η Ραφαηλία είναι "χορτοφάγος", η γαστρεντερίτιδα την έκανε με μικρά πηδηματάκια.

Αυτό τον καιρό η οικογένεια ζει την απόλυτη παραφροσύνη, ζώντας σε ρυθμούς άρρυθμους και αρκούντως εξοντωτικούς. Ναι, καλά το καταλάβετε: παιδιά τέσσερα, ενήλικες τρεις, γάτος ένας, σκυλί ένα, χελώνες δύο. Ακόμα και ένα καναρίνι, που το βρήκαμε στο μπαλκόνι μας πεινασμένο και αδύναμο, αφού πήρε δυνάμεις, την έκανε, θεωρώντας ότι ο κόσμος έξω από το σπίτι μας είναι προτιμότερος και σαφώς ευκολότερος και έτσι μας έμεινε το κλουβί και η τροφή που του αγοράσαμε (όποιος ενδιαφέρεται ας μου στείλει mail να του τα στείλω).

Ναι και αυτό καλά το καταλάβατε: Ακόμα δεν έχω τελειώσει το σιδέρωμα. Αυτή τη σχέση σιδερώματος και διαταραγμένης ψυχικής γαλήνης που με διακατέχει πρέπει να τη ψάξω, αλλά πάλι με τόσο σίδερο, πότε να προλάβω....

Α! Just καλώς μου το.

N. Ago εγώ ευχαριστώ που μου επέτρεψες να συμμετάσχω σε αυτή την ιστορία.

Μάνο δεν ξέχασα, αλλά έκανα τάμα: άμα δεν τελειώσω το σίδερο παιχνίδια και άλλα συναφή χαλαρωτικά δεν έχει..

Μουσική επένδυση (κατάλληλη για σίδερο και όχι μόνο)

* Ως συνήθως η μουσική σε αυτό το blog ανήκει στην κατηγορία "τρεις λαλούν και εμείς χορεύουμε". (Πάλι καλά που αυτό τον καιρό ο Κασσιανός μάλλον είναι σε διακοπές) .........