Και τώρα η EYXH

"Αγαπιτό χαρτή θέλο μια χάρι. Να σου πο θέλο αυριο τα πραγματα να γίνουν οπος θελο."

Δια χειρός Νάσιας, η ευχή όλων μας για όλους σας !

Άσχετο

Το μωρό μου μεγαλώνει.

Η Νάσια τσακώθηκε με τον πατέρα της, γιατί δεν της δίνει το κίνητό του. Θυμωμένη πήγε στο δωμάτιο της, απ' όπου γύρισε μετά από λίγο και του έδωσε ένα σημείωμα που έγραφε:

Αγαπιτέ κιριε ....................... θέλο να φίγο από εδώ.

Νάσια

χορις επονιμο

Μετά πήρε αγκαλιά το κουμπαρά της, μας ευχήθηκε ¨Καλά Χριστούγεννα" και άνοιξε τη πόρτα να φύγει για να γυρίσει μετά απο ένα λεπτό. Στοίχημα ότι θέλετε, ότι αυτή τη στιγμή ο πατέρας της ζητάει γονυπετής συγνώμη.

Υ.Γ. Ως συνήθως όταν δημοσιεύονται κείμενα της Νάσιας διατηρείται στο ακέραιο η ορθογραφία τους.

Καλά χριστούγεννα και σε εσάς!

Πρωϊνό ξύπνημα

Christmas time is here,

happiness and cheer,

fun for all that children

call their favorite time of year.

Snowflakes in the air,

carols everywhere,

olden times and ancient rhymes

and love and dreams to share.

Sleigh bells in the air;

beauty every where;

yuletide by the fireside

and joyful memories there.

Christmas time is here;

we'll be drawing near;

oh that we could always see

such spirit through the year,

such spirit through the year.

Καλημέρα. Θέλετε δε θέλετε έρχονται Χριστούγεννα.

Κιθάρα παίζει ο γνωστός :

Επιτέλους βρήκα τι στο καλό θέλει στη ζωή μας αυτός ο χαριτωμένος κοκκινομύτης!

Όχι άλλο μύγδαλο

Μ' αρέσει η νύχτα απόψε, έτσι που μυρίζει φρέσκο βούτυρο, καβουρντισμένα μυγδαλάκια, ανθόνερο και όλα αυτά μέσα σε μια ομίχλη ζάχαρης άχνης. Ναι σωστά καταλάβατε. Τα κουραμπιεδάκια αναπαύονται μακάρια μέσα στη ζαχαρίτσα τους και εγώ φέρνω πολύ στο γνωστό κύριο με τη κόκκινη μύτη στη φωτογραφία, άμα δε ανάψω και τα φωτάκια μου, ένα ακόμα όνειρό μου θα γίνει αληθινό και εννοώ αυτό του σωστού styling.
Όμορφες γιορτές να έχουμε όλοι μας και προσοχή στις σκάλες!

Οι βλαβερές συνέπειες μιας τραχολαρυγγίτιδας

Η Νάσια δίπλα μου αναρρώνει απο δύο ακόμα -ιτιδες, για την ακρίβεια τραχολαρρυγίτιδα αυτή τη φορά, βλέποντας παιδικά, για την ακρίβεια Donald, το σπίτι του οποίου για μια ακόμα φορά έχει γίνει μπάχαλο και όταν λέμε μπάχαλο εννοούμε έως κατεδαφίσεως και τι μου είπε το τσογλάνι ¨πιο χάλια και απο το δικό μας σπίτι έγινε το σπίτι του μαμά αυτή τη φορά". Και ερωτώ: Αποτελεί αυτό κριτική για τις επιδόσεις μου ως νοικοκυρά; Εάν πάρουμε υπόψη μας δε, ότι απο όλες τις μέρες της εβδομάδας τη μόνη που ξέρει πότε είναι, είναι η Τετάρτη, μέρα που μια καλή κυρία ονόματι Bogda (Θεοδώρα στα πολωνικά, απο ότι μου είπε η ίδια, αλλά και αυτό να μη σήμαινε πάλι έτσι θα τη φωνάζαμε σε αυτό το σπίτι) έρχεται και φέρνει το σπίτι στα ίσα του. Εάν υποψιαστώ ότι ισχύει κάτι τέτοιο, ε, θα υποψιαστώ ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Στη τελική δεν χωράνε άλλα υπαρξιακά στη ζωή μου.

Πρωϊνό ξύπνημα σκέτο (Τόση αισιοδοξία τη βαρέθηκα)

Καλημέρα. Τους ζυγούς λύσατε. Σήμερα δεν έχει γυμναστική. Αυτό με τα μελομακάρονα ήρθε και το γονάτισε το blog και έτσι για σήμερα αρκούν απλές ασκήσεις αναπνοών σαν αυτές του ανώδυνου τοκετού. Ταβλιαστείτε στο πάτωμα και αρχίστε τις ανάσες, άλλωστε ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου χρειαστούν. Ξέρετε πόσα παιδικά πάρτυ άντεξα εγώ εξασκώντας αυτή τη τακτική; 79 πάρτυ γενεθλίων, οκτώ αποκριάτικα και τέσσερα ονομαστικών εορτών. Στο πάτωμα λοιπόν!

Πρωϊνό ξύπνημα Δευτέρας, Τρίτης, Τετάρτης και ποιος ξέρει πόσων ημερών ακόμα. (Μην προκαλείτε τη τύχη σας με λίγα λόγια)

Καλημέρα. Επί τριημέρου βρισκόμαστε σε αναγκαστική blogαγρανάπαυση, μπας και κλείσουμε, λέω τώρα εγώ γιατί έχω και αυτό της αισιοδοξίας, καμιά εκκρεμότητα του πνέοντος τα λοίσθια 2006, όχι πως βλέπω προκοπή, αλλά πάντα πίστευα ότι σαφώς η προσπάθεια δεν αρκεί, αλλά όταν δεν έχεις και τίποτα καλύτερο να κάνεις, κάνε ότι προλαβαίνεις, εάν με εννοείτε βέβαια, γιατί ένα "τρεις λαλούν και οκτώ χορεύουν" επικρατεί γύρω μου και καλά οι οκτώ που χορεύουν αντέχονται, οι τρεις που λαλούν όμως; Διότι χόρευε και ας είναι ρόγες, αυτό του ποντιακού ένα πράγμα, τον ήχο όμως τι τον θέλεις; Ελπίζω να παρατηρήσατε την αισθητή βελτίωση που έχει σημειωθεί στον ειρμό της σκέψης μου και συνακολούθως στο τρόπο γραφής μου, επαληθεύοντας τη σωστή ρήση ότι οι Χιώτες πάνε δύο δυο, γιατί εάν πήγαιναν τρεις τρεις πως θα χορεύανε μπάλο, ο οποίος ως γνωστό απαιτεί ζευγάρια και όχι τριάδες, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω, καθώς επίσης καθότι νησί η Χίος δεν μπορεί θα χορεύουν και μπάλο και εν κατακλείδι που να με κλείδωναν και να πέταγαν το κλειδί, να ησύχαζα η γυναίκα. Με λίγα λόγια έτσι και βρείτε κλειδί στο δρόμο αφήστε το εκεί που είναι, εάν ακούσετε κραυγές από υπόγειο αγνοήστε τις, απλά πετάξτε κάνα τρόφιμο μέσα, κατά προτίμηση κουραμπιεδάκια με μπόλικο χοντροκομμένο μύγδαλο και με φρέσκο βούτυρο φτιαγμένα – όταν βρω χρόνο θα παραθέσω τη συνταγή, διότι εάν είναι να κάνουμε μια δουλειά να τη κάνουμε σωστά, όχι τσιγγουνιές και προχειρότητες στις καλές πράξεις μέρες που έρχονται – και συνεχίζω τον κατάλογο, σοκολατίτσες ΙΟΝ Αμυγδάλου τις μεσαίες παρακαλώ και κάνα μπουκαλάκι southern για το κρύο το θέλω, ο πάγος είναι προαιρετικός, μην είμαι και αχάριστη και αφού τα κάνετε όλα αυτά αγνοήστε τις απέλπιδες κραυγές, εκτός εάν είναι του στυλ «μεσαίο μέγεθος είπαμε για τις σοκολατίτσες», ευχαριστώ και καλές γιορτές να έχετε καλή κυρία μου και Σκλιναρίκοβα του χρόνου, εάν και με τις τιμές που έχουν πάει τα καλσόν δε νομίζω ότι συμφέρει αυτή η ευχή και μετά στους άντρες τι να ευχηθώ; Άντε και Καρεμπέ στο ξασπρισμένο; Ελπίζω αυτή η κρίση προσπάθειας που έχει ενσκήψει στη ζωή μου να τη κάνει μαζί με τα Καλικαντζαράκια και να επανέλθει η ζωή μου στους γνωστούς ασυγχρόνιστους ρυθμούς, που δεν σας τους εύχομαι για τη δικιά σας ζωή, καθώς επίσης το blog να ξαναποκτήσει τη γνωστή μορφή του, ξέρετε αυτό της Βουγιουκλάκης όταν έπαιζε την Αστέρω με το λαλημένο βλέμμα λέω ντε, εάν και εδώ που τα λέμε και υπολείψεις δε θίγω, μάλλον συγγενές είναι το πρόβλημα, όχι της Αστέρως μοναχά, αλλά και της κάθε Αστέρως. Διότι που πας κυρά μου ξυπόλητη στ’ αγκάθια; Και άντε και πας στ’ αγκάθια, που τα βρήκες να τα βρω και εγώ να ολοκληρώσω την εικόνα μου, να έρθει η καταστροφή να αποκτήσει τη σωστή της διάσταση; Εδώ καταστρέφουν τα δάση στον Αμαζόνιο – την προσέξατε ελπίζω την οικολογική αναζήτηση - τα αγκάθια θα τη γλύτωναν; Γιατί αυτό είναι για μένα το βάσανο μιας ζωής. Δεν έχω στυλ. Κάνω τα πάντα με λάθος ντύσιμο, όσο για τα σκηνικά άστα να πάνε. Ίσως πρέπει να αλλάξω μπογιατζή. Καλά καλά σταματάω Κερασιά, γιατί είναι σαν να σε βλέπω και να σ’ ακούω «το ‘χα πει εγώ είναι τελείως κομμένο το άτομο».
Και που να δείτε και τη μουσική, για να μη λέτε ότι είμαι μόνο εγώ. Κυρίες και κύριοι με ένα ταρατατζούμ:

Radio.blog.club is under maintenance at this moment, please come back later.We appoligize for this inconvenience.

Υ.Γ. Εγώ πάλι δεν appoligize, γιατί έτσι και ξεκινήσω να appoligize ούτε η Πεύκη του mhxeirotera δε με σώζει, ίσως να βοηθούσε η θεία Μαρκέλλα, τουλάχιστον στο τομέα των κουραμπιεδακίων.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ (προς απανταχού ενδιαφερόμενους)

Σήμερα το blog ως συλλογικός μάγειρας φτιάχνει μελομακάρονα. Εάν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας, να κουνήσουμε τα χέρια μας και πάνω από όλα εάν τα καταφέρουμε, θα σας ενημερώσουμε για τα αποτελέσματα της συλλογικής διαχείρισης του εγχειρήματος "μαμά πότε επιτέλους θα φτιάξουμε και εμείς δικά μας γλυκά για τις γιορτές;".

Σήμερα το blog ως συλλογικός μάγειρας φτιάχνει μελομακάρονα. Εάν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας, να κουνήσουμε τα χέρια μας και πάνω από όλα εάν τα καταφέρουμε, θα σας ενημερώσουμε για τα αποτελέσματα της συλλογικής διαχείρισης του εγχειρήματος "μαμά πότε επιτέλους θα φτιάξουμε και εμείς δικά μας γλυκά για τις γιορτές;".

Σήμερα το blog ως συλλογικός μάγειρας φτιάχνει μελομακάρονα. Εάν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας, να κουνήσουμε τα χέρια μας και πάνω από όλα εάν τα καταφέρουμε, θα σας ενημερώσουμε για τα αποτελέσματα της συλλογικής διαχείρισης του εγχειρήματος "μαμά πότε επιτέλους θα φτιάξουμε και εμείς δικά μας γλυκά για τις γιορτές;".

Σήμερα το blog ως συλλογικός μάγειρας φτιάχνει μελομακάρονα. Εάν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας, να κουνήσουμε τα χέρια μας και πάνω από όλα εάν τα καταφέρουμε, θα σας ενημερώσουμε για τα αποτελέσματα της συλλογικής διαχείρισης του εγχειρήματος "μαμά πότε επιτέλους θα φτιάξουμε και εμείς δικά μας γλυκά για τις γιορτές;".

Σήμερα το blog ως συλλογικός μάγειρας φτιάχνει μελομακάρονα. Εάν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας, να κουνήσουμε τα χέρια μας και πάνω από όλα εάν τα καταφέρουμε, θα σας ενημερώσουμε για τα αποτελέσματα της συλλογικής διαχείρισης του εγχειρήματος "μαμά πότε επιτέλους θα φτιάξουμε και εμείς δικά μας γλυκά για τις γιορτές;".

Υ.Γ. Το κείμενο, σωστά βλέπετε, δεν κάνουν τα μάτια σας πεντάκις πουλάκια, σκοπίμως γράφτηκε έτσι, διότι καλή η συλλογικότητα, αλλά πέντε είμαστε στην οικογένεια και μεταξύ μας στο δικό μας σπίτι η συλλογικότητα έχει μια περίεργη διάσταση αυτονομίας (και που να μην πετύχουν τα μελομακάρονα).

Ένα παραμύθι

Καλημέρα. Δικό σου το παραμύθι!!!!

Πρωϊνό ξύπνημα χωρίς Άσκηση Αισιοδοξίας (δουλεύει 5νθήμερο)

Καλημέρα. Είναι άραγε αυτό το κατάλληλο ντύσιμο για να φτιάξω μελομακάρονα; Οι διαστάσεις του καπέλου είναι άραγε οι σωστές; Πόσα ακόμα πρέπει να ξέρει μια γυναίκα για να αποτελεί στο διηνεκές την ολοκλήρωση των πόθων ενός άντρα; Και αυτό το διηνεκές σημαίνει, ότι το μικρό μαύρο φόρεμα δεν θα χάσει ποτέ την αξία του σε συνάρτηση με τα κουζινικά σκεύη; Και επίσης τι να φορέσω για να φτιάξω κουραμπιέδες;

Για Κερασιά

Έγινε!!!!!!!

Το φουστανάκι όμως Κερασία μου δεν βλέπω να κατεβαίνει. Εγώ είμαι αυτή με το καρό, γιατί όπως και έχω ξαναπεί, εγώ φόραγα καρό μικρό, άσε που είναι δικό μου το blog και διαλέγω πρώτη!

Υ.Γ. Ίδια είμαι, απλά εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα είχα αφήσει τις ξανθές κοτσίδες μου στο σπίτι, ή τώρα που τη ξαναβλέπω κάποια γνωστή και μη εξαιρετέα, που ζήλευε το υπέροχο χρώμα των μαλλιών, είχε αδειάσει το μελανοδοχείο της επάνω μου. Διότι εκτός των άλλων είμαι και η μικρότερη στη φωτογραφία. Τώρα που το θυμάμαι καλά καλά δε περπάταγα για αυτό και επιλέχθηκε αυτή η συγκεκριμένη στάση από το φωτογράφο.
Είναι φοβερό πόσες αλήθειες κρύβει μέσα της μια φωτογραφία.

Πρωϊνό ξύπνημα ή Άσκηση Αισιοδοξίας Νο 6

Καλημέρα. Everybody hurts. You are not alone, αυτό της συλλογικότητας στη διαχείριση των κρίσεων είναι που μας έφτασε εδώ που είμαστε.

Άσχετο. Για Παταγωνία πόσοι μαζευτήκαμε;

Πρωϊνό ξύπνημα ή Άσκηση Αισιοδοξίας Νο 5

Καλημέρα. Τελευταία νοιώθω την ανάγκη μιας έντονης και γεμάτης κίνησης ζωής. Εξ' ου και οι κινούμενες εικόνες.

Υ.Γ. Για Παταγωνία πάω καλά;

Πρωϊνό ξύπνημα ή Άσκηση Αισιοδοξίας Νο 4

Καλημέρα. Για πόσο καιρό θα εμπιστευόμαστε έναν υπέργηρο που κυκλοφορεί με τάρανδο και κόκκινη μύτη να μας σώσει;

(Το βάζω για προβληματισμό)

Και βιαστείτε να καταλήξετε, γιατί όπου να 'ναι έρχεται και πρέπει ή να φτιάξετε επιτέλους εκείνο το τζάκι που όλο αναβάλλατε την κατασκευή του, ή να αγοράσετε βαριοπούλα για να κατεδαφίσετε αυτό που, σε μια κρίση παλιμπαιδισμού, έχετε ήδη αναγείρει στο σαλόνι.

Πρωϊνό ξύπνημα ή Άσκηση Αισιοδοξίας Νο3

Καλημέρα. Έξω βρέχει. Η δικαίωση είναι πάντα μια καλή αρχή.

Τρία πουλάκια κάθονται, στην κυριολεξία όμως!

Πρωϊνό ξύπνημα ή Άσκηση Αισιοδοξίας Νο 2

Καλημέρα. Αυτοοργανωθείτε γιατί χανόμαστε!!! Από την άλλη η μετεωρολογική μας ενημέρωσε ότι για τρεις μέρες θα βρέχει, άρα προς το παρόν αυτό που προέχει είναι να βρούμε που στο καλό έχουμε βάλει τις ομπρέλες. Έτσι, ένα πράγμα κάθε φορά και θα τις κλείσουμε όλες μας τις εκκρεμότητες μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Πρωϊνό ξύπνημα και μαύρη μαυρίλα ο καιρός απο το παραθυρό μου. Αυτό σημαίνει ότι θα βρω χιόνι στις Άλπεις;

Καλημέρα. Σήμερα εκτός των άλλων στολίσαμε το blog. Και όταν λέω στολίσαμε βοήθησε και ο τεχνοφρίκ καλός μου. Χωρίς τη πολύτιμη βοήθεια του κατά πάσα πιθανότητα θα σας έλεγα καλημέρα άντε το πολύ στις 10:00 το πρωί. Του χρωστάτε και άμα έχετε εχθρούς να τον προτιμήσετε για χριστουγεννιάτικο δώρο. Βέβαια πατσίσαμε γιατί για να συνέλθω από το σοκ κάνει αυτός μπάνιο τα σκασμένα, φουλ περιποίηση. Γέμισμα μπανιέρας, μπουρμπουλήθρες μέχρι το ταβάνι και η χαρά της δεινοπαθούσας μάνας και γυναίκας, η γόνιμη αντιπαράθεση, με αυτόν στη μέση, για την ακρίβεια με αυτόν αόρατο μέσα στις μπουρμπουλήθρες, να κάπως έτσι: «μπαμπά η Νάσια μου πήρε το σφουγγάρι μου», «όχι μπαμπά πες στη Νερίνα η ροζ πεταλούδα είναι δικιά μου, εγώ παίρνω ροζ», «όχι μπαμπά το θυμάσαι, η Νάσια πήρε Μπομπ ο Σφουγγαράκης σφουγγαράκι και εγώ πήρα τη ροζ πεταλούδα, γιατί δεν είχε άλλο χρώμα πεταλούδες και εγώ σιχαίνομαι το ροζ αλλά αγαπάω τις πεταλούδες», «να τον πάρεις εσύ τον ηλίθιο το Μπόμπ το Σφουγγαράκη εγώ θα πάρω τη πεταλούδα», «δεν τον θέλω τον βρωμοσφουγγαράκη θέλω τη πεταλούδα μου», «μπαμπά πες της, έτσι είσαι και εγώ δεν θα σου δώσω το cd που μου έφτιαξε ο μπαμπάς με τα κάλαντα της Βανδή», «έσκασα εμένα μου πηρέ αφίσα του παραπέντε». «Μπαμπά μην αδειάζεις τη μπανιέρα», «μπαμπά, έτσι είσαι και εγώ αύριο δεν πάω σχολείο, έτσι και αλλιώς δεν έπρεπε να πηγαίνω στη δευτέρα δημοτικού, γιατί δεν έχω πάει παιδικό και εγώ δεν ξαναπάω αγγλικά γιατί θέλω να μάθω ουκρανικά για να σπουδάσω μπαλέτο στην Ουκρανία και κινέζικα για να πάω στους ολυμπιακούς», «είσαι ηλίθια μπαλέτο δε σπουδάζουν στην Ουκρανία, εγώ που δε παράτησα τα αγγλικά θα ξέρω να μιλήσω το καλοκαίρι που θα πάμε στην Ιταλία και άμα πάμε και στην Αγγλία», «ε και εγώ ξέρω να μιλάω αγγλικά «Hello my name is Nasia» και θα μιλάω και εγώ»………………
Μερικές φορές έχουν δίκιο όταν λένε ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, ενίοτε δε δένει υπέροχα με σως μπουρμπουλήθρας αρωματισμένη με άνθη ροδακινιάς, όπως τουλάχιστον λέει το μπουκάλι του αφρόλουτρου. Και κάπου πολύ πολύ βαθιά, όπως στα καλά κρασιά, φυλαγμένο ένα άρωμα, ένα άρωμα ευτυχίας, αδιόρατο, έτσι όπως πρέπει να είναι και στα καλά κρασιά τα αρώματα και οι γεύσεις που τα κάνουν μοναδικά. Αλλά τι ξέρω εγώ από κρασιά. Εγώ μόνο φιλέρι πίνω και ψυλλιάζομαι με λάθος συνδυασμούς, αλλά για να το λένε οι ειδικοί κάτι θα ξέρουν. Αλλά σας ορκίζομαι, πριν λίγο που με φίλησε ο καλός μου θα έπαιρνα όρκο ότι μύρισα φιλέρι, άντε και μια υποψία άνθους ροδακινιάς.
Όμορφη νύχτα……

Πρωϊνό ξύπνημα, χωρίς Άσκηση Αισιοδοξίας (δουλεύει 5νθήμερο)

Καλημέρα. Τα πράγματα πάνε καλύτερα. Η φωτογραφία αποτελεί τρανή απόδειξη της ορθότητας της ρήσης "ούτε να καταρρεύσει με αξιοπρέπεια ή έστω με στυλ δεν μπορεί πια κανείς".

Πρωϊνό ξύπνημα ή Άσκηση Αισιοδοξίας Νο 1

Καλημέρα. Το blog απο σήμερα αυθυποβάλλεται και επίσης αυτοοργανώνει το δικό του "άλλο κακό να μη σε βρεί" ή "Ω! Περίμενε, αυτό θα μπορούσε να συμβεί στον οποιονδήποτε". Απόδειξη το άσμα που ακολουθεί!

ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ (εντάξει, εντάξει, πάλι πήρα κιλά)

Επειδή ο blogger, όπως διαπίστωσα και άλλη φορά, κάνει ότι μπορεί για να με πετάξει έξω απο την μπλοκόσφαιρα, ενημερώνω τους απανταχού σχολιάζοντες τα κείμενα μου, ναι mh heirotera σε εσένα αναφέρομαι και σε ένα Ινδό που δεν μπορώ ούτε να γράψω το όνομά του, σας ενημερώνω λοιπόν ότι δεν μπορώ να δω εάν έχετε στείλει σχόλιο, παρά μόνο τσεκάροντας το e-mail μου. Έτσι μην το πάρετε προσωπικά και μου κόψετε το σχόλιο, που στη τελική είναι και το ψωμάκι του blogger. Έχω που έχω τα υπαρξιακά μου να μην καταρρεύσω και εντελώς.

Εκ της διεύθυνσης του blog

Ευχαριστώ!

Υ.Γ. Φίλη απο άλλο χώρο μου υπέδειξε αυτή την διεύθυνση http://quizilla.com/users/Ryshtyan/quizzes/What%20kind%20of%20cat%20are%20you?/, για να απαντήσω στα υπαρξιακά ερωτήματα που με βαραίνουν. Ξέρετε "ποια στ' αλήθεια είμαι εγώ και που πάω", εάν θέλετε μπορείτε να το δοκιμάσετε και εσείς!

Πρωϊνό ξύπνημα

Καλημέρα.

Περσινά ξινά σταφύλια, αλλά εγώ σήμερα έκανα απόψυξη στο ψυγείο.

Θα τη κόψω τη τσάρκα στη μπλοκόσφαιρα. Εκεί που είχα μια ηρεμία, μια για δύο δε το βλέπω τώρα κοντά, τι λέτε ότι βρήκα;
Τσα, ο μικρός Αλέξανδρος ξαναχτύπησε - εντάξει εγώ τώρα το πήρα είδηση, βλέπετε ο γιατρός μου έχει απαγορέψει τις συγκινήσεις και μου κρατάνε κρυφά τα σημαντικά γεγονότα - και όχι μόνο ξαναχτύπησε αλλά έβαλε και αυτός ένα λιθαράκι, ώστε να μπορέσω να ξεπεράσω τη κρίση ταυτότητας που περνάω ως μάνα εδώ και εννέα συναπτά έτη:
Έγραψε λοιπόν αυτό το καλό παιδί, (πως το παρεξήγησα εγώ έτσι;):
«ΜΠΟΡΕΙ (το παιδί το σωστό, το κατασταλαγμένο εννοεί, που τον ελεύθερο χρόνο του ζει στο καναπέ στην αγκαλιά των δικών του, με το φάντασμα του Καβάφη να απαγγέλει) να μην αρπάζει τα χρήματα που θα βρει στο δρόμο, να αγαπά τα ζώα, να βοηθά γέροντες και ανάπηρους, να σέβεται τη φύση, να κάνει καλές πράξεις να επιβραβεύεται στο σχολείο, να κρατά ζωντανές τις πνευματικές αξίες που του εφοδίασε η ίδια η οικογένεια και η εκπαίδευση».
Και αυτό το τελευταίο ήταν που με ηρέμησε, γιατί τα δικά μου παιδιά:
1/ Δεν ξέρω εάν θα αρπάξουν τα χρήματα που θα βρουν στο δρόμο, γιατί «μεγάλη μπουκιά να φας μεγάλο λόγο να μην πεις», ας πούμε εάν η Νάσια βρει κραγιόν στο δρόμο η μόνη περίπτωση να το επιστρέψει είναι το χρώμα - το λεγόμενο "σάπιο μήλο» το σιχαίνεται, το ροζ πάλι το σιχαίνομαι εγώ, ενώ η Νερίνα λατρεύει το φούξια -,
2/ τα ζώα τα αγαπάνε: αλλά και πάλι όρκο δεν παίρνω, γιατί το σκυλί της θειάς τους που την έπεσε στο Μαντού όλο μέσα στο φούρνο το έβρισκα,
3/ να βοηθάνε γέροντες και αναπήρους: ανάπηρη είναι η γιαγιά τους τελευταία, πιάστηκε η καλή μου μητέρα και πολύ τους αρέσει γιατί αλωνίζουν στο σπίτι και τη βγάζουν καθαρή, όσο για να βοηθάνε γέρους πάντα περιμένουν τον ταχυδρόμο που φέρνει τη σύνταξη του παππού τους, τον παππού δε τέτοιες μέρες τον βρίσκουμε φιμωμένο στην αποθήκη. Να σκεφθείτε σε μια απεργία των ταχυδρομικών μέχρι Νικολούλη φτάσαμε και έτσι ανακαλύψαμε που τον κρύβουν και του πάμε φαί και νερό.
4/ να σέβονται τη φύση: τη σέβονται τη φύση, αρκεί να μην χρειάζεται να την περπατήσουν. Θεωρούν ότι τα βουνά έχουν πολλές ανηφόρες και οι πεδιάδες πολύ χορτάρι, η θάλασσα πολύ νερό και πέτρες (η Νάσια αυτό) κ.λ.π., κ.λ.π.,
5/ να κάνουν καλές πράξεις: έχουν πάντα την άποψη, η μικρή βασικά, γιατί η Νερίνα έχει ένα πιο ανανεωτικοαριστερό όπως έχω ξαναπεί προφίλ, έχει λοιπόν η μικρή την άποψη, ότι τις καλές πράξεις τις κάνει η τράπεζα με εκείνο το μηχάνημα που έχει απέξω, όπου μπορεί να πάει όποιος θέλει και να κάνει ότι και ο μπαμπάς της, να πάρει λεφτά και να τα δώσει στα παιδιά του,
6/ να επιβραβεύονται στο σχολείο, εδώ πάσο, «στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί».
Και εκεί που έλεγα τι μάνα είμαι τι παιδιά ανατρέφω ήρθε το υπ' αριθμ. επτά σημείο και ανένηψα η μάνα,
7/ "να κρατά ζωντανές τις πνευματικές αξίες που του εφοδίασε η ίδια η οικογένεια και η εκπαίδευση": Ναι τα δικά μου παιδιά δεν ξέρω πόσα από τα παραπάνω θα κάνουν ή δεν θα κάνουν, αλλά η ζωή μου μαζί τους με έμαθε ένα πράγμα: Ότι ποτέ μα ποτέ ΔΕΝ πρόκειται να κρατήσουν ζωντανές τις πνευματικές αξίες που του εφοδίασε η ίδια η οικογένεια και ΕΙΔΙΚΑ η εκπαίδευση.
Και αυτό όσο να 'ναι είναι μια παρηγοριά στις δύσκολες μέρες που περνάω.
Και για να σας αποτελειώσω, η κατάληξη του κειμένου (όχι του δικού μου του δικού του, σαν τραγούδι των αδελφών Μαρξ κατάντησε η πρόταση, που ίσως έλθει ίσως δεν έλθει):
«Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ τον Θεό να μην με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω.»
( έγραψε Ανδρικόπουλος δια χειρός Σεφέρη).

Υ.Γ. Και για να μην παραπονιέστε, έχω και μουσικούλα. Δυστυχώς δεν μπορώ να έχω ακριβή αναπαραγωγή της, αλλά θα σας την περιγράψω.

Φανταστείτε σκηνή:

Εκ δεξιών Σαββόπουλος
Εξ ευωνύμων - που είναι και το καλό της προφίλ- Μπήλιω Τσουκαλά
Χώρος κρατική τηλεόραση.
Τραγουδούν η Μπήλιω, σεκόντο βέβαια διότι μια έμφυτη συστολή και ευγένεια την έχει, το, αν είσαι Χριστιανός και βαπτισμένος: "Ω παίδες ευλογείτε ιερείς ανυμνείτε".
Για να πω την αλήθεια όταν το πρωτάκουσα και το πρωτόειδα τα είδα όλα, αλλά σήμερα και με το βάρος των νέων στοιχείων - για μένα -, τι άλλη καλύτερη μουσική θα μπορούσα να βρω για ένα τέτοιο πόνημα, που πόνημα να σε πει η ξαδέλφη μου η Πίτσα, εκ του Χαρουπίτσα ντε!

Πρωϊνό ξύπνημα

Καλημέρα. Χρόνια πολλά στο "Ν" του Νερίνα!

και

Πρωϊνό ξύπνημα (αυτό το Κυριακάτικο, ξέρετε)

Καλημέρα. "I close my eyes" και για σήμερα μου αρέσει.

Έτσι γιατί το θυμήθηκα!

Πρωϊνό ξύπνημα

Καλημέρα.

Μου αρέσει η μέρα σήμερα, η δικιά μου μέρα.

Πρωϊνό ξύπνημα

"Tο Πολώνιο-210 είναι εξαιρετικά σπάνιο στη φύση και επίσης σπάνιο στα εργαστήρια, αφού πιστεύεται πως παρασκευάζονται μόλις 100 γραμμάριά του τον χρόνο. Tο Πολώνιο-210 υπάρχει σε αναλογία 100 μικρογραμμαρίων ανά τόνο στο ουράνιο".:

Είναι αυτό που λέμε "εαν έχεις τύχει διάβαινε" και στη συγκεκριμένη περίπτωση "πέτα"!

Καλημέρα και καλό μας μήνα. Τα πετούμενα με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο εκδικούνται!