Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007

Η αναμονή


Πέρασαν εννιά μήνες. Έξη στο κρεβάτι διότι εμείς δεν ήμασταν αγαπητέ μου αναγνώστα ότι και ότι. Η Νερίνα φρόντισε από την αρχή να κάνει ορατά τα όρια, κόβοντας μας από την αρχή οποιαδήποτε δυνατότητα παρέμβασης στο τρόπο που θα ζήσει. Εμείς ακόμα και τώρα που ξέρουμε την πικρή αλήθεια συνεχίζουμε να ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Στο κάτω κάτω είμαστε γονείς εμείς, έχουμε άγρια ένστικτα; Γονείς είμαστε, έχουμε χαρτιά που το αποδεικνύουν, τώρα για ένστικτα και πόσο μάλλον άγρια, όποιος τα βρει να μας τα φέρει πίσω…
Έτσι να 'μαι στο κρεβάτι για εξήμισυ μήνες περίπου. Στην αρχή πανικοβλήθηκα. Για κάποιο περίεργο λόγο, ενώ όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος τρόμαξα, βλέποντας το γεμάτο λαχτάρα βλέμμα του Τάσου όταν του το είπα, ένοιωσα ότι όλα θα πάνε καλά. Και για λίγο πήγαν. Μέχρι που στο δεύτερο υπέρηχο ο Πάνος μου είπε «ο πλακούντας είναι πολύ χαμηλά, σε θέλω κάτω μέχρι νεωτέρας» και συμφώνησε και ο γυναικολόγος μου. Τον ρώτησα εάν θα ζήσει. Μου είπε ότι χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Η υπομονή δεν υπήρξε ποτέ το στοιχείο μου και η επιμονή, μάλλον η πίστη μου ότι αυτή τη φορά θα τα κατάφερνα ως νεοαποκτηθείσα δεν μου άφηνε και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Έξω με περίμενε η μαμά μου. Με ρώτησε τι μου είπε ο γιατρός και της είπα «εσύ τι φαντάζεσαι ότι μου είπε;». ήμουν θυμωμένη. Θυμωμένη με το Τάσο, θυμωμένη με τις οικογένειες μας που ήθελαν ένα παιδί, μα πάνω από όλους θυμωμένη με εμένα που επέτρεψα να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Έβαλα τα κλάματα, όταν είδα το Τάσο να έρχεται προς το μέρος μου. Δεν μπορούσα να τον περιμένω και είχα πάει μόνη μου στο γιατρό μου. Κάτι στο περπάτημα του μου φάνηκε περίεργο. Ήταν ένας άνθρωπος που περπατούσε προς τα εμένα, αλλά μου έδινε την αίσθηση ότι περπατάει αντίθετα σε εμένα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι και όντας αντικειμενική, μάλλον ένα φόβο ότι θα τον αρχίσω στις σφαλιάρες τον είχε. Τότε λειτούργησα συναισθηματικά – οι ορμόνες βλέπετε - και του είπα «όλα θα πάνε καλά» σφίγγοντας τα χέρια μου μέσα στις τσέπες μου.
Το γεγονός παρέμενε. Έπρεπε να μείνω στο κρεβάτι χωρίς να ξέρω πόσο. Έπρεπε να βρω ένα τρόπο να μείνω ψύχραιμη για το καλό όλων μας. Τότε θυμήθηκα πως ξεπέρασε μια φίλη τη κατάθλιψη της, μετά από συμβουλή ενός δίχως αμφιβολία νοικοκύρη ψυχολόγου και πήρα ένα τεράστιο κέντημα –μετρητό παρακαλώ- που με βοήθησε να περάσω τους εννιά μήνες με σχετική λέμε ηρεμία. Λυπάμαι που το λέω αλλά το διάβασμα και η μουσική δεν βοηθούσαν καθόλου.
Κατά τα άλλα επέμενα ηλιθιωδώς να αγνοώ τα σημάδια που λέγανε ότι εγώ και το συγκεκριμένο παιδί δε θα είχαμε αυτό που λένε μια συμβατική σχέση μάνας κόρης, ή μάλλον μάνας πρώτου παιδιού ή τέλος πάντων μάνας παιδιού από καιρού Μήδειας μέχρι σήμερα. Και βέβαια δεν αντιλήφθηκα, η άφρων μάνα, ότι τα περί ελέγχου, διαπαιδαγώγησης και γιατί όχι χειραγώγησης του συγκεκριμένου παιδιού, στη καλύτερη περίπτωση ανάγονταν στη σφαίρα του μεταφυσικού και στη χειρότερη του αστείου μέχρι ξεσαλώματος. Όποτε η Νερίνα ένοιωθε πως πιεζότανε απλά την έκανε. Ούτε μιλούσε, ούτε λαλούσε, για την ακρίβεια ακούνητη και άντε εγώ να τρέχω ανεξάρτητα ώρας όπου προλάβαινα να βρω παλμογράφο να την ακούω για να ηρεμώ. Δε λάτρευε την επαφή με το πολύ κόσμο, για αυτό όταν βρισκόμουν κάπου με κόσμο χοροπηδούσε σα τρελή. Οφείλω να ομολογήσω ότι υπήρξε άψογη στο γάμο μας, ο οποίος έγινε όταν μπόρεσα να σηκωθώ και αφού είχα κλείσει πια τον έβδομο μήνα. Α, περάσαμε υπέροχα, γελάσαμε πολύ και η Νερίνα δεν έδειξε κανένα σημείο δυσανασχέτησης. Και γιατί να δυσανασχετήσει άλλωστε, αφού ήταν το κέντρο της τελετής. Αλλά και εγώ δε την ταλαιπώρησα ιδιαίτερα, μέχρι και τις γόβες έβγαλα στη μέση της τελετής και ευτυχώς που ο παπάς ήταν καλός άνθρωπος και περίμενε να τις φορέσω στο «Ησαϊα χόρευε». Θυμάμαι τη φωτογράφο να προσπαθεί να με φωτογραφήσει από γωνία που να μη φαίνεται η κοιλιά τόσο, αλλά γρήγορα παράτησε κάθε προσπάθεια, αφού και εγώ και ο καλός μου, μόνο φωτεινή επιγραφή δεν είχαμε βάλει πάνω από τη μικρή στρόγγυλη κοιλιά μου.
Μέχρι και τον όγδοο μήνα ήταν ένα μωρό με το κεφάλι κάτω. Είκοσι μέρες πριν γεννήσω η Νερίνα είχε ήδη κάνει μια μεγαλοπρεπή τούμπα και είχε σφηνώσει έτσι που τίποτα δεν έδειχνε ότι υπάρχει περίπτωση να γεννήσω φυσιολογικά. Κάπως έτσι αποκτήσαμε ημερομηνία. Δεκαπέντε μέρες πριν περίπου από την τελευταία ημερομηνία εάν γεννούσα με φυσιολογικό τοκετό. «Δευτέρα, είπα στο Παντελή, δε το συζητάω». «Ωραία, μου είπε, Δευτέρα 10 Νοέμβρη». Χάρηκα. Μου φάνηκε σημαδιακό. 10 Φλεβάρη γεννήθηκε η μαμά μου, 10 Γενάρη εγώ και 10 Νοέμβρη αυτή. Στις 22 Οκτώβρη το πρωί είχα συνεννοηθεί με το Πάνο –ο προσωπικός μου ακτινολόγος και κολλητός, υπεύθυνος για όλη την εγκυμοσύνη μου- για ένα ακόμα υπέρηχο. Πήγαμε πρωί, όταν χτύπησε το κινητό του Τάσου. Η μητέρα του είχε πεθάνει. Πήρε το πατέρα μου για να έρθει να με πάρει και έφυγε. Γύρισα σπίτι. Η Νερίνα ήταν ήρεμη, αλλά δεν ανησυχούσα. Ψιλόβρεχε μια όμορφη φθινοπωριάτικη βροχή, από εκείνη που μαντεύεις το ουράνιο τόξο πίσω από τα σύννεφα. Πέρασα τη μέρα σπίτι φροντίζοντας την τελευταία ανιψιά μου, μόλις δυόμιση μηνών για να μπορέσει η μητέρα της να μείνει στο πατρικό σπίτι. Η Νερίνα συνέχιζε να είναι ήρεμη, οι γύρω μου και ο Τάσος προσπαθούσαν να με κρατήσουν μακριά. Το απόγευμα η Νερίνα ήταν ανήσυχη, ή έτσι την ένοιωθα εγώ. Άφησα τη μικρή στη μάνα της και πήγα στο πατρικό του Τάσου. Η μαμά μου και η θεία του βάλανε τις φωνές. «Τι θέλεις εδώ, δε κάνει να στενοχωρηθείς», αλλά μόλις μίλησα με το Τάσο η Νερίνα ηρέμησε. Έτσι μείναμε μέχρι το βράδυ μαζί του και γυρίσαμε μαζί στο σπίτι μας να συνεχίσουμε το μπέιμπι σίτινγκ στην ανιψιά μου. Μέχρι σήμερα η Νερίνα δε μπορεί να κοιμηθεί εάν ο πατέρας της δεν είναι κάπου γύρω της. Άλλος ένας κανόνας της είχε μπει και εμείς παρόλα αυτά συνεχίζαμε ηλιθιωδώς να διαβάζουμε βιβλία σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση μωρών, να κάνουμε διαφωτιστικές κουβέντες με γονείς, να συλλέγουμε κάθε πιθανή πληροφορία μέχρι που πια ήμασταν σίγουροι ότι όχι μόνο τα είχαμε προβλέψει όλα, αλλά ότι τα είχαμε και όλα υπό έλεγχο.
Όλα; Ας μην είμαστε αχάριστοι αγαπητέ μου αναγνώστα. Γιατί με τον καιρό η λέξη «όλα» συνέχισε να μην τα περιλαμβάνει «όλα» τα «όλα».
Με αυτά και με αυτά ο μήνας είχε πάει εννιά η επόμενη μέρα ήταν Δευτέρα, 10 του Νοέμβρη και σύμφωνα με το πρόγραμμα είχε έρθει η ώρα εμείς και η Νερίνα να γνωριστούμε…………
Συνεχίζεται

63 σχόλια:

νατασσΆκι είπε...

....
(μ' αρέσει πολύ, δεν έχω κανένα σχόλιο...μα ήθελα να πω καλησπέρα, και να περιμένω τη συνέχεια... :))
Καλό βράδυ.

Μαριλένα είπε...

αντιγράφω απο μένα

"...και περιμένω και το τέλος της ιστορίας σου (αν και ξέρω το αποτέλεσμα :ΡΡΡΡ)"

xxxxxxx

Ανώνυμος είπε...

τι ομορφες, συγκινητικες στιγμες...
οσο και να διαβαζω θελω κι αλλο...κι αλλο!

καληνυχτα!!!

Ανώνυμος είπε...

Αναμονή...για άλλη μια φορά!!!

MenieK είπε...

εμένα μου 'κατσε αυτό με το κέντημα... Δε θα το πιστέψεις, άλλα το 2000 πολυτραυματίας μετά από ένα πόλυ άσχημο τροχαίο στην εθνική Κορίνθου Πατρών, το μόνο που μπορούσε να με κρατήσει ακίνητη (όταν γύρισα στο σπίτι), ώστε να μην μετακινούνται τα άπειρα εξωτερικά και εσωτερικά σίδερα, βίδες, καρφιά και νάρθηκες που είχα, ήταν αυτό... το κέντημα, ούτε τα βιβλία, ούτε η μουσική. Ναι, ξέρω πως λένε ότι τα ετερώνυμα έλκονται, αλλά εγώ νομίζω ότι υπάρχει κάτι καρμικό στο ότι συναντιόμαστε με αυτούς τους ανθρώπους που ταιριάζουμε, μοιάζουμε (όπως θες πες το) ακόμη και στην εικονική πραγματικότητα...

Ανώνυμος είπε...

Αναμένοντας και γω την ιστορία, να σου πω πως ,επειδη τον τελευταίο καιρό κάποιες άλλες ασχολίες (βλ.τα ανηψάκια-διδυμακια που μας ήρθαν με το καλό) δεν ασχολούμαι τόσο με το θέμα μπλόγκιν, είχα καιρό να περάσω από εδώ.
Νιώθω ντροπή, μιας και το nerinanasia είναι από τα αγαπημένα μου, αλλά υπόσχομαι πως δε θα ξανα-επαναληφθεί πάλι.... :D

Και γω νομίζω πως ξέρω το τέλος, αλλά η αναμονή είναι ωραίο ταξίδι...

Καλημέρα σας (πλέον)

nyctolouloudo είπε...

αχά...ο Πάνος ήταν λοιπόν υπεύθυνος για όλη την εγκυμοσύνη σου.....

Ανώνυμος είπε...

Αν κρίνω από το αποτέλεσμα..χαλάλι η αναμονή :))

Μαριλένα είπε...

Νερίνα, υπέροχο το χτεσινό, αλλά το κείμενο για την πεθερά σου είναι άφθαστο.

Mh Xeirotera είπε...

Ante tora ti na po gi' auto to keimeno... Mono auto: H Nerina ki ego mallon exume poly konta ta genethlia mas, ektos ki an exei kamia foverh anatroph h istoria.

Kalhmera :)

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή,
εγώ τους δύο μήνες υποχρεωτικής κατάκλισης στην πρώτη εγκυμοσύνη τους πέρασα πλέκοντας (με άθλιες επιδόσεις είναι η αλήθεια, γιατί κουβερτούλα ξεκίνησα να φτιάχνω και σε κάτι σε απροσδιόριστο πλεκτό πανί κατέληξε, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας). Και, ναι, ούτε σε μένα έκανε τίποτα το διάβασμα και η μουσική.
Άλλα δεν έχω να πω. Πρωί είναι ακόμη και τις συγκινήσεις τις κρατώ έγκλειστες.
Αναμένω τη συνέχεια moi aussi.
Τα σέβη μου.

Ανώνυμος είπε...

Mια Καλημέρα να πω κι εγώ!
Διαβάζω μη νομίζεις...
Απλά μερικές φορές νομίζω τα σχόλια είναι περιτά.

just me είπε...

Είμαι η τελευταία που δικαιούται να σχολιάσει (εκτός που συνεχίζω _και θα συνεχίσω_ να στέλνω ανελλιπώς τα φιλιά μου στις νεραϊδούλες. Κι αν παραλείπω καμιά φορά το σχόλιο τα φιλιά μου είναι, σταθερά, εδώ _το ξέρεις, νομίζω).

Και σένα σε φιλώ, Νεράιδα μου!

tassoula είπε...

Καλημέρα
Περιμένω την συνέχεια της ιστορίας μιας κούκλας!
Φιλιά και στις δύο!

Ανώνυμος είπε...

Mου αρέσει να διαβάζω τέτοια! Και μια χαρά και το κέντημα...όντως δεν πιάνουν σε όλους διάβασμα/μουσική...
άντε περιμένουμε!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"...είχε έρθει η ώρα εμείς και η Νερίνα να γνωριστούμε…………"

Εδώ δεν άντεξα... ο κόμπος είναι βασανιστικός και τα μάτια μου θόλωσαν..

Περιμένω τη συνέχεια...
Βρε...λες;
;-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Και ο μήνας....έχει δέκα...

Και;...παρακάτω;
Δεν αντέχω...
Πες το..

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ!!!!!!!!!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

tassoula είπε...

Ηρθε η μεγάλη μέρα!
ΧΡΟΝΙΑ
ΠΟΛΛΑ
ΠΟΛΛΑ
&
ΚΑΛΑ!
Να την χαίρεστε την Νερίνα σας!
Να είναι πάντα γερή!

Ανώνυμος είπε...

Ωραία μέρα σήμερα ε; :) Χρόνια της πολλά και καλά!

Ανώνυμος είπε...

τι γλυκο ποστ!με γύρισες πίσω και στις 2 εγκυμοσύνες μου...αντιφατικά συναισθήματα στην πρώτη,εντελώς απροετοίμαστη για μωρο κι ακόμη χειρότερα για γονιός...αλλά και στη δεύτερη, με το τρελλο χτυποκαρδι αγωνιας που προκαλεί μια αιμορραγια και σε καθηλώνει στο κρεββατι...
περιμένω τη συνεχεια :)
καλώς σε βρήκα επισης!

dodo είπε...

Να είστε γερές και αγαπημένες ΠΟΛΛΑ, ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ!

Μαριλένα είπε...

Nα είναι πάντα γερή, δυνατή, χαρούμενη, να σε στηρίζει, να νοιάζεται, να τη βλέπεις να χαμογελαει, να σου κρατάει το χέρι στα δύσκολα, να την καμαρώνεις, να σε καμαρώνει, να είστε πάντα όπως τώρα κι ακόμα περισσότερο, να είναι η Νερίνα σου ΚΑΛΑ.

Και να μου τη φιλησεις.
Και να της κανεις μια μεγάλη αγκαλιά.
Από μένα :)))))))))))))

Heliotypon είπε...

Διάβασα την ιστορία με κομένη την ανάσα, Σαν θρίλλερ μου έμοιαζε. Καλά γεννητούρια καλή μου...

kerasia είπε...

Έχουμε λιώσει τις σόλες μας πήγαινε έλα στο διάδρομο της αναμονής. Αργείτε;
:)

mimikaki είπε...

"Όλα; Ας μην είμαστε αχάριστοι αγαπητέ μου αναγνώστα. Γιατί με τον καιρό η λέξη «όλα» συνέχισε να μην τα περιλαμβάνει «όλα» τα «όλα»."

...νομίζω πώς αυτό τα λέει όλα!...

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Μόλις έμαθα από το blog της Φύρδην-μίγδην πως έχει γενέθλια η αγγελουδίτσα σας & παρότι δεν έχω ξαναπεράσει από το σπιτικό σας, είπα να μπω οπωσδήποτε για να ευχηθώ: ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ & ΠΟΛΛΑ! Να την καμαρώσετε όπως ποθείτε σας εύχομαι!!!
Πολύ ζεστό το σπιτικό σας ακόμη ομορφότερη η ιστορία σας!

aspasia είπε...

Αχ βρε Νερίνα! Τι μου έκανες!!!! Μου θύμισες τα δικά μου, μόνο που εγώ δεν είχα αίσιο τέλος.... :(
Να χαίρεσε την κοράκλα σου!!! Άξιζε την ταλαιπωρία της κατάκλισης!!!!!!
Να τα χιλιάσει και να λέει πάντα τα ωραία που λέει!!!

Μαριλένα είπε...

Που είσαι καλέ;
πες μας τι είπε στα γενέθλια της.
της άρεσε η τούρτα, έσβυσε τα κεράκια μονη της ή με τη Νάσια, τι εγινε;

αντε κι εχω αγωνία :))))

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κοιτα τώρα τί μας κάνεις... που αν δεν ξέραμε πως η Νερίνα σου είναι μια νεράϊδα πανέμορφη...θα είχαμε κακοβάλει με το μυαλό..

Μή μου πεις, πως περάσατε και την 10η και ....η μπουρλοτιέρισαα έσκασε μύτη τη 12η του μηνός....

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Χαρούμενα και τυχερά,
τα χρόνια της ζωής της...
Ότι καλύτερο!!!

Mh Xeirotera είπε...

Efxes kai kalhmeres :)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για νατασσάκι : Καλή σου βδομάδα, ευχαριστούμε όλοι μας για τις ευχές. Τα φιλιά μας στον Άκη.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Μαριλένα * : Ξέρεις το τέλος; Μα τελείως διάφανη είμαι πια; Ευχαριστούμε για τις ευχές. Τα φιλιά μας στις πριγκίπισσες.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για una mama και οχι μονο : Καλό μεσημέρι, Τρίτη πια. Άραγε για πόσα χρόνια αυτή η ιστορία θα συνεχίζει να είναι η ωραιότερη της ζωής μας;

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Manos s.: Και δεν τελειώνει λέμε!!!! Φιλιά σε Αναστασία και στις ανάσες σας.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για MenieK : Όταν εγώ το λέω με κοιτάνε περίεργα. Τίποτα μα τίποτα δε γίνεται χωρίς
λόγο είτε στην «κανονική» είτε στην εικονική ζωή μας. Πολλά φιλιά…
Υ.Γ. Το τελείωσες το κέντημα;

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για tsopanis: Κατ' αρχή τις καλύτερες ευχές μου για την απόκτηση των ανιψιών. Πίστεψε με θα αποκτήσεις άλλη θεώρηση για τη ζωή μαζί τους. Και ναι το συγκεκριμένο ταξίδι είναι γεμάτο αναμονές που τελικά είναι και αυτές που το κάνουν να αξίζει τα πάντα. Καλημέρα σας Τρίτη πια

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για nyctolouloudo: Και για τις δύο εγκυμοσύνες μου παρακαλώ :))))))) Γύρνα πίσω στη ζεστασιά του σπιτιού σου να ξαναβρώ και εγώ τη σειρά μου…

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για NIOBH: Και η αναμονή που προηγήθηκε αλλά ακόμα περισσότερο αυτή που συνεχίστηκε. Ευχαριστούμε για τις ευχές.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Μαριλένα: Τα τέσσερα κείμενα για τη πεθερά μου είναι και εμένα από τα αγαπημένα μου. Ευχαριστούμε για τις ευχές, όπως θα πρόσεξες άκουσα τη προτροπή σου και στρώθηκα και το τελείωσα το κείμενο. Καλή σας μέρα κυρία μου.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Mh Xeirotera: Ακριβώς αυτή είναι η ανατροπή Κωνσταντίνε μου, το ότι δεν υπήρξε καμία ανατροπή, τότε τουλάχιστον. Νομίζω ότι εσύ και η Νερίνα έχετε πολλά παραπάνω κοινά από ότι ακόμα και εσύ μπορείς να φανταστείς. Πίστεψε με είμαι μάνα εγώ :))))))) Ευχαριστούμε για τις ευχές και να προσέχεις το κρύο :))))))

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για giagiaduck: Αγαπημένες μου οι έγκλειστες συγκινήσεις. Όπως είπα και στη Μενιέκ και νομίζω ότι το έχω γράψει και σε εσένα τίποτα δεν είναι τυχαίο. Φιλιά στα κοράκια…
Τα σέβη μου.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Ισμήνη: Καλημέρα. Ως γνωστό υπερφίαλο άτομο που είμαι ξέρω ότι με διαβάζεις. Και κανένα σχόλιο δεν είναι περιττό, αρκεί να σημαίνει είμαι εδώ και σε σκέφτομαι που και που. Καλή σου μέρα.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για just me: Είσαι από τις πρώτες που δικαιούσαι να σχολιάσεις γιατί μπορείς να καταλάβεις. Ανελλιπώς τα φιλιά της οικογένειας δικά σου.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για tassoula: Η ιστορία μιας κούκλας; Ναι η ιστορία μιας κούκλας. Τα φιλιά μας στο Σβούρα.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για M00nchild: Το έγραψα, το έγραψα!!!!! Και εμένα μου αρέσει να διαβάζω τέτοια. Καλά να είσαστε όλοι σας.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ: Εσείς και εάν μπορείτε να καταλάβετε!!!!!! Ευχαριστούμε για τις ευχές και τις ανταποδίδουμε και από εδώ.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για cook: Καλώς ήρθες. Επίσης το κέικ με βύσσινο είχε την τιμητική του στα γενέθλια της Νερίνας. Έτσι σε βρήκα άλλωστε. Η Νερίνα ήθελε ένα κέικ με βύσσινο. Θα περάσω από τα μέρη σου να κουβεντιάσουμε μια μικρή παραλλαγή που δε ξέρω εάν ήταν λάθος ή σωστή:))) Όμορφη μέρα να έχεις

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για dodos: Ναι να είμαστε γερές και αγαπημένες ΠΟΛΛΑ, ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ!

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Heliotypon: Το ανατριχιαστικότερο θρίλερ που είδα ποτέ :)))))) Καλώς ήρθατε και όμορφη μέρα να έχετε.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για kerasia: Αργήσαμε αλλά ήρθαμε. Τώρα το εάν θα το διαβάσεις είναι άλλη ιστορία. Ένα ακόμα μεγάαααααααλο κείμενο ακολουθεί. :)))

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για mimikaki: Ακριβώς Μιμίκα μου ποτέ δεν θα τα περιλαμβάνει όλα. Τα λέμε στο γνωστό μέρος :)))))))

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ : Ευχαριστούμε για τις ευχές και για τα καλά λόγια. Καλή σας μέρα

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για aspasia: Ασπασία μου πίστεψε με εκεί στη γωνία είναι και σε περιμένουν τα «όλα» σου. Όταν δε θα σου έρθουν κατακούτελα μη πεις ότι δε σε προειδοποίησα. Καλά να περνάς στη νήσο και προσοχή στους αγέρηδες. Φιλιά…

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Μαριλενα *: Τα γενέθλια έγιναν, η τούρτα της άρεσε αφού τη διάλεξε μόνη της, εννοώ δεν με πήρε μαζί, τα κεράκια τα έσβυσε μόνη της με το γνωστό αμήχανο χαμόγελό της, η Νάσια ήταν απασχολημένη με το Μιχάλη, τον έρωτα της ζωής της, που εξαιτίας σχολικού ατυχήματος φορούσε κολάρο και η Νάσια του συμπαραστεκόταν. Εγώ πάλι σήμερα τελείωσα το συμμάζεμα του χώρου μετά τον τριήμερο πανηγυρικό εορτασμό, τη μητρότητά μου μέσα. Φιλιά σε Ανάργυρο και Ρίκο.
Υ.Γ. Εάν νομίζεις ότι με ξεφορτώθηκες είσαι γελασμένη. Θα ξαναχτυπήσω. :)))))))

Μαριλένα είπε...

Ξέρω το τέλος, εννοώ πως έκανες το μωρό βρε :ΡΡΡΡΡ


Με μπέρδεψες: εγώ δεν έχω Ανάργυρο και Ρίκο :ΡΡΡ

και με το αστεράκι στο όνομα, εχω μονο Ελενη και Ραφάκι :)))

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Μαριλενα *: Τα γενέθλια έγιναν, η τούρτα της άρεσε αφού τη διάλεξε μόνη της, εννοώ δεν με πήρε μαζί, τα κεράκια τα έσβυσε μόνη της με το γνωστό αμήχανο χαμόγελό της, η Νάσια ήταν απασχολημένη με το Μιχάλη, τον έρωτα της ζωής της, που εξαιτίας σχολικού ατυχήματος φορούσε κολάρο και η Νάσια του συμπαραστεκόταν. Εγώ πάλι σήμερα τελείωσα το συμμάζεμα του χώρου μετά τον τριήμερο πανηγυρικό εορτασμό, τη μητρότητά μου μέσα.
Φιλία σε Ελένη και Ραφάκι
Υ.Γ. Θα με συγχωρέσεις;;;;

Ανώνυμος είπε...

Hρθα τελευταια και καταιδρωμενη
Και το καλο ειναι οτι δεν θα περιμενω την συνεχεια την βλεπω ηδη πιο πανω Μια αγκαλια σε ολους σας απο ολους μας
Ξες εσυ τι μου θυμισες
Γιωτα

Μαριλένα είπε...

χαχχχ αμέ!!

φιλιά από όλους :)))))

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Γιώτα: Καταϊδρωμένη ναι, έτσι που τρέχεις να τα προλάβεις όλα, τελευταία ποτέ δε θα είσαι σε αυτό το μπλογκ. Και η δική μας αγκαλιά στη διάθεση σας :)))))))

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Για Μαριλένα *: Και αυτό σημαίνει ότι μπορώ να φάω και από το παγωτό των παιδιών, φαντάζομαι :ΡΡΡΡΡ

Μαριλένα είπε...

Aαα βλέπω θυμάσαι την τότε τιμωρία σου :))

φυσικά, φυσικά κυρία μου, να φάτε και απο το παγωτό των κοριτσιών xxxx

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Ευχαριστώ καλέ κυρία. Το έφαγα ΟΛΟΟΟΟΟ!!!!
:))))))))))
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ (Μεγάλα φιλιά λέμε)