Τι είναι οι δάσκαλοι; Μην είναι οι κάμποι; Σαφώς και δεν είναι οι κάμποι, όπως επίσης δεν είναι και οι κάμπιες, ούτε οι καμπίνες και σταματώ εδώ διότι έχουμε ένα επίπεδο. Σκεφτόμουνα ότι ως γονείς δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις από τους δασκάλους των παιδιών μας, πέραν από αυτές που μας δίνει ο νόμος –με την προϋπόθεση ότι κάπου θα τον εντοπίσουμε βέβαια- διότι δε ξέρω εάν το έχετε παρατηρήσει αλλά οι από το νόμο καθοριζόμενες υποχρεώσεις και δικαιώματα του συμπαθούς κλάδου, παραμένουν επιμελώς μακριά από τα μάτια όλων εμάς των αδαών-ναι καλέ των γονιών εννοώ-, βασικά οι υποχρεώσεις, καθότι τα δικαιώματα θα τα βρείτε ευκρινώς καταγραμμένα σε διάφορα σημεία, ενίοτε και στους τοίχους, υπό τη μορφή αφισών –μην παρεξηγιόματε κιόλας-. Έτσι λοιπόν φρονώ ότι απλά και μόνο αυτή η παραδοχή, ότι δηλαδή ένα νομικό πλαίσιο και μόνο ρυθμίζει τα αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα του συμπαθούς κλάδου πάνω στις ζωές των παιδιών μας, αρκεί για να λειτουργήσει ως απαγορευτικό για οποιαδήποτε γονεϊκή απαίτηση όσο και αν μοιάζει απόλυτα συνυφασμένη με τη βασική συνταγματική παραδοχή ότι «Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα» (και αναφέρομαι στα σχετικά περί ισότητας, ανεξιθρησκείας, και λοιπών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων) και η οποία μοιάζει πια να είναι η μόνη στην οποία μπορεί κανείς να στηριχθεί, γιατί όλα τα άλλα σου επιχειρήματα προσκρούουν στο αλάθητο της άλλης πλευράς, το οποίο μάλιστα με την ιδιότητα του ως θεσφάτου μεταφράζεται στην καθομιλουμένη σε «σκάσε και κολύμπα» ή σε κάποιες άλλες περιπτώσεις στο συμπαθές «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά», το οποίον είναι και ιδιαιτέρως επιμορφωτικό, αφού σε αντίθεση με το πρώτο, που θα μπορούσε δυνητικά να θεωρηθεί ως μια απόδειξη μη σωστούς διαπαιδαγώγησης από το δικό τους γονεϊκό περιβάλλον και όχι μόνο, το δεύτερο περιέχει χρήσιμες πληροφορίες για τον παραλήπτη σχετικά με τα ανατομικά χαρακτηριστικά της συμπαθούς καθ’ όλα αχλαδιάς.
Μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα ότι τελικά δε μπορώ να στηριχτώ ούτε στο Σύνταγμα, αφού ρητά το ορίζει στην ακροτελεύτια διάταξη «…επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων», όπου Έλληνας στη δική μου περίπτωση θα ταίριαζε και η αχλάδα, για την οποία οφείλω να το παραδεχτώ καμίαν αναφορά δεν κάνει το Σύνταγμα, το Δαρβίνο μου μέσα.
Y.Γ.
Για όσους πρόλαβαν να διαβάσουν το προηγούμενο κείμενο:Αφαίρεσα τη τελευταία παράγραφο από το κείμενο θεωρώντας ότι είναι μισό, αφού δεν είναι δυνατόν και στις δύο πλευρές να καταθέσουν την άποψή τους.
Καλό καλοκαίρι σε όλους μας
Εκ της Διεύθυνσης
