Αφιερωμένα

και



κατά τα άλλα είναι μια υπέροχη μέρα, δε νομίζετε;

Catch the ball είπα! (Τελικό)

Συνέχεια εκ του προηγουμένου

όχι εγώ η Ραλλού μου.

ΠΟΙΗΜΑ

Γέλως ηκούσθη ηχηρός πολύ προσιδιάζων

σε γέλωτα ειρωνικό και ολίγον αλαλάζων

Όπως αυτός που ακούς συχνά και εις τα ταβερνεία

όταν βοηθούντος του ποτού τις λέει μια ιστορία

Ότι δεν εξαφνιάστηκα τρανό θα ήταν ψέμα

να τα κοιτώ συνέχισα μ’ απορημένο βλέμμα

(Το ξέρω ότι περισσεύουν συλλαβές, αλλά τι θέλετε να κάνω. Πρέπει να ξεκολλήσω. Χθες έφτιαξα μπισκότα στα παιδιά με τραγικές συνέπειες. Όλα τα υλικά διαιρούνταν με το 15 και το χειρότερο είναι ότι τα έψησα και στους 15 βαθμούς για 15 λεπτά. 15 ώρες πέρασαν και ακόμα να συνέλθει η οικογένεια από το διατροφικό σοκ.)

«Άλλο δεν πάει, σκέφθηκα, ε πρέπει να συνέλθω,

και στης ζωής τη ρότα μου πρέπει να επανέλθω

Άστα κριάρια να μιλούν, άστα σκυλιά να άδουν

τη μπάλα βρες την αυθωρεί γιατί θα σε συλλάβουν»

Με μέθοδο αφαιρετική επέλεξα να αρχίσω

και περιττά στοιχεία της ευθύς να αποκλείσω

Η κυκλαδίτικη εκκλησία πρώτη εγκαταλείφθη

καθώς βοήθεια εκ του θεού αλί δεν μου ερίχθη

Και οι ελαίες ακολούθησαν την ίδια τη πορεία

αφού η σημασία τους είχε διατροφική αξία

Βοσκοί κριάρια και σκυλί και ζώα ίσως άλλα

απλά μου αποκλείσανε τη γνώμη για τη σκάλα

Μονάχη πρέπει να το βρω το βρωμερό μπαλάκι

και έπρεπε και να βιαστώ πλησίαζε βραδάκι

Αφού φιδάκι άναψα που πάντα έχω μαζί μου

ξεκίνησα το ψάξιμο η τάλαινα αλί μου

Μα όπου κι αν εκοίταξα και όσο κι αν χτυπήθη

λύση δε βρήκα ικανή το αίνιγμα να λύσει

Και τότε αποφάσισα, απόφαση σπουδαία

και αφού αποχαιρέτησα την στοργική παρέα

και εκαβάντζωσα κι ελιές να πάω στη μητέρα

να τις προσφέρει τσακιστές σ’ επόμενη βεγγέρα

ευθύς εκατηφόρισα εις τη μεγάλη ευθεία (;)

που οδηγούσε ευτυχώς στην κεντρική πλατεία

Εκεί υπήρχανε πολλά, θαρρώ τα λεν’ Greekartια

και σε ένα βρήκα πάμπολλα χρωματιστά μπαλάκια

Αφού προβληματίστηκα τι χρώμα να διαλέξω

μην παραλείποντας ευγενικά τον πωλητή να ψέξω

που χρώματα συμβατικά είχε μόν’ επιλέξει

και που δεν αναγνώριζε το μπουρμπουλί ως λέξη,

μπαλάκι αγόρασα ευθύς σε χρώμα πράσινου μήλου

με βούλες χρώματος καφέ ίδιο με της ερήμου

Επάνω έγραψα γραφή με χρώματα ωραία

και στην Ραλλού την έστειλα με ένα μεταφορέα

(δεν λέω ποιον, να μην θεωρηθεί έμμεση διαφήμιση)

«Ραλλού – το γράμμα έλεγε- προσπάθησα τα μάλα

αλλά γραφτό δεν ήτανε για να τη βρω τη μπάλα

Σου στέλνω υποκατάστατο κι ο άνεμος το παίρνει

μα όταν θα φυσά νοτιάς πίσω θα μου το στέλνει

Και με τα χρόνια τα πολλά ίσως αποδεχθούμε

πως εσύ και εγώ ήταν γραφτό για να συναντηθούμε

Μπάλα να παίζουμε τρελή με εξαίρετας φιγούρας

χωρίς κοινό και θεατές και άλλας φιοριτούρας

Μονάχα σε παρακαλώ για λόγους ευνοήτους

να δείξεις κατανόηση στου μπαλακιού τους χτύπους

Και όταν μπαλάκι απρόσμενα θα τρως εις το κεφάλι

να με θυμάσαι πάντοτε, σαν σου περνά η ζάλη».

ΤΕΛΟΣ

Υ.Γ. Και υπόσχομαι το επόμενο σε "15" που θα εμφανιστεί σε αυτό το blog να είναι η ημερομηνία.

Και ο τυχερός/η της ημέρας. Όχι που θα γλυτώνατε, just me χαρά μου......