Τότε
"Εάν φύγεις τώρα, όταν ξαναγυρίσεις αυτή τη πόρτα θα τη βρεις κλειστή"
'Έφυγες σίγουρος ότι "αυτή" η πόρτα, σε απόλυτη ευθεία με τη μήτρα, δεν κλείνει ποτέ, αγνοώντας κάθε ήχο πίσω σου...
Τώρα
"Μη φεύγεις, γιατί φεύγεις, γιατί έφυγες ;;"
Γύρισες κουβαλώντας τη δικιά σου πόρτα πάνω σου και το λώρο στα ματωμένα σου δόντια.. Είχες δίκιο, η δικιά τους πόρτα ήταν ανοιχτή...
E και ;;;
Όπως και τότε έτσι και τώρα αγνόησες τους ήχους..
Το μόνο που έμοιαζε να έχει σημασία πια ήταν ότι πάντα θα υπήρχε μια πόρτα, δικιά σου δικιά τους δεν είχε καμμιά σημασία πια, ακόμα στη λάθος μεριά ήσουν.
Ή μήπως όχι ;;
Μακάρι η πόρτα που γαντζώθηκες πάνω της να είναι "αυτή" σε απόλυτη ευθεία με τη μήτρα..
8 σχόλια:
(Kalhmera)
πολύ προσωπικό για σχόλια
ρε γαμωτο μου ,αν και αρκετες φωρες επισκεπτης στο μπλογκ σου [η meniek φταιει] δεν ξερω τι να γραψω?Το post σου εχει εναν πανικο .Ειμαι σιγουρος οτι δεν θα τον εχεις αυριο,μεθαυριο...
Καλή σου μέρα πια.
ΝΑ την πω την καλησπερα μου και την αγαπη μας απο ολους μας για ολους σας
έτσι αισθάνθηκα .
πως αυτή η πόρτα ήταν σε απόλυτη ευθεία.
και λάθος να κάνω με συγκινήσατε πολύ.
Οι πόρτες κλείνουν.
Έπρεπε να το ξέρεις πια.
ποσο ομορφο κειμενο... γιατι ειναι αληθινο... ασχημο συναισθημα :(
Δημοσίευση σχολίου