Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008

Ξανά μανά


το έχουμε πει πολλάκις σε αυτό το μπλογκ: "τα χρέη στο μπλόγκινγκ και στα χαρτιά πρέπει να πληρώνονται". Τα χρέη στη Μιχαλού πάλι όχι (μη το ψάχνετε αστειάκι εσωτερικής κατανάλωσης το τελευταίο).
Η MenieK και ο Άμμος -η αναφορά των ονομάτων υπακούει στους κανόνες του savoir vivre και όχι τη χρονική ακολουθία, εάν και μεταξύ μας υπακούει στο γνωστό με μια ανάσα τρόπο γραφής μου που δε μου επιτρέπει να βρω το πραγματικό χρόνο των προσκλήσεων, ναι βρε τη τεμπελιά μου εννοώ- με προσκάλεσαν στο πιο ευφυές,ως προς τη σύλληψη, παιχνίδι της μπλογκόσφαιρας και τους ευχαριστώ τα μάλα για αυτό.
Την ήθελα αυτή τη πρόσκληση, γιατί θεωρώ ότι ο γραφικός χαρακτήρας είναι ένας ακόμα τρόπος ανάγνωσης των συνομιλητών μου στη μπλογκόσφαιρα, δίνει πρόσωπο στη γραφή τους εάν με εννοείτε.
Τέλος πάντων πέρασα απόψε από τον Άμμο, για να δω ακριβώς τους κανόνες του παιχνιδιού, θέλοντας αυτή τη φορά να παίξω με τους κανόνες και επ' ευκαιρία είπα να διαβάσω και τα καινούργια του -ιδέα μου ή επανέρχεστε αγαπητέ;-.
Σε ένα ποστ του για την Αμαλία Καλυβινού (το οποίο καιρό θα ήθελα να είχα γράψει και εγώ και με εκφράζει απόλυτα) διάβασα την απόφαση των διαχειριστών του μπλογκ http://autographcollectors.blogspot.com να αφιερωθούν τα κείμενα όσων έπαιξαν στο συγκεκριμένο παιχνίδι στην Αμαλία Καλυβινού και εκεί αποφάσισα ότι εγώ αυτό το παιχνίδι δε θα μπορούσα να το παίξω σεβόμενη τους όρους του.
Για να μη δημιουργηθούν παρεξηγήσεις με τους διαχειριστές του μπλογκ, τη πορεία των οποίων σέβομαι απόλυτα, όπως και την συγκεκριμένη επιλογή τους, δε μπορώ να παίξω το παιχνίδι .
Και εξηγούμαι:
Επέλεξα για να συμμετάσχω το παρακάτω κειμενάκι:



ήταν η αφιέρωση στα δώρα για τα Χριστούγεννα στη Νερίνα (τα άπαντα της Μαφάλντα και μια πυξίδα). Το επέλεξα γιατί ήταν το πρώτο που βρέθηκε μπροστά μου αφού η Νερίνα κυκλοφορεί μαζί του σε όλο το σπίτι και όχι μόνο, αλλά όπως λέω συνήθως αυτό είναι θέμα άλλου ποστ. Από την άλλη ήταν μια απόλυτα ειλικρινής απεικόνιση του γραφικού μου χαρακτήρα, αφού γράφτηκε στην κυριολεξία στο γόνατο την ώρα που γονατισμένη τύλιγα τα δώρα 6 παιδιών Χ6 και 5χ4 ενηλίκων με τις έξη γύρω μου και τη Νερίνα πάνω από το κεφάλι μου να προσπαθεί να καταλάβει σε ποιον θα δώριζα τη Μαφάλντα και για ποιον ήταν και τι είχε μέσα το κουτί που έφερε η κούριερ από το Πλανητάριο.

Μια ευτυχισμένη στιγμή, νομίζω ότι η γραφή την απεικονίζει καθαρά, ακόμα και τη διάθεση μου να τραβήξω την αγωνία της Νερίνας στα όρια άμα ψάξει κανείς θα δει, ή τουλάχιστον εγώ τη βλέπω και η Νερίνα την είδε νομίζω. Και κάτι ανάλογο από την καθημερινότητά τους επέλεξαν και οι περισσότεροι από ότι είδα.
Δε ξέρω πως αυτό θα μπορούσα να το "αφιερώσω" σε μια νεκρή, δε ξέρω τι θα μπορούσα να αφιερώσω ακόμα και σε ένα δικό μου νεκρό, ίσως μόνο ένα "γαμότι μου γιατί με παράτησες;" όσο και εάν αυτό ακούγεται εγωιστικό και στερούμενο λύπης για αυτόν που έφυγε.
Σε καμμία περίπτωση όμως, όπως εξήγησα και στον Άμμο, δε θα μπορούσα να "αφιερώσω" μια ακόμα απόδειξη ότι εγώ είμαι ακόμα εδώ, με τη ζωή μου για την ώρα να ακολουθεί τον κύκλο της μέσα στην επισφαλή σιγουριά ότι και αφού αυτός έφυγε, εγώ τα κατάφερα να παραμείνω στην εικόνα.
Ξαναλέω ότι αυτό δεν εμπεριέχει κανένα στοιχείο κριτικής στην επιλογή των εμπνευστών του παιχνιδιού, τη δικιά μου ίσως ανικανότητα να αντιμετωπίσω το θάνατο σαν συνέχεια μάλλον σηματοδοτεί.

Η συνέχεια στους :

μεθυσμένα χρώματα, όταν επιστρέψει με το καλό
kerasia, αυτής το χειρόγραφο και εάν θέλω να δω
Γιώτα φίλη από την άλλη πλευρά
dodos, ίσως εάν είμαι τυχερή χωρίς εικονίτσες
γιαγιά με ταρτικές ανησυχίες, έτσι για να της πω ότι ζει τούτο
Μαριλένα (του Ανάργυρου & του Ρίκου), από εσάς δεχόμεθα και σκίτσα
holly, εάν και νομίζω ότι ήδη έπαιξε, εάν έχω καταλάβει καλά
butterfly, δε σας το έχω πει αλλά πολύ μου αρέσει αυτό το παιδί
Αθανασία, ίσως έτσι πειστεί να το ανοίξει εκείνο το μπλογκ που καιρό τώρα προσπαθεί να τη πείσει η Μαριλένα να ανοίξει
stardustia, κάτι από εκείνα τα τετράδια της ίσως

και (αντιγράφοντας από το natassaki)


Οι οδηγίες είναι απλές:

1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποία! Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε: για το http://autographcollectors.blogspot.com
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν. (επίσης απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται)



34 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Φωτούλα τέρας, αυτό το "Σε καμμία περίπτωση όμως... εγώ τα κατάφερα να παραμείνω στην εικόνα." μού φάνηκε μεγαλειώδες.

Mh Xeirotera είπε...

To koino:

Kalhmeraaaaaaaaaaaaaaa!

:)

athanasia είπε...

Μου αρέσει που ακόμη και σ' ένα παιχνιδάκι όπως αυτό κατάφερες κι είπες πολλά περισσότερα απ' όσα θα περίμενε κανείς για ένα παιχνίδι.

Το μπλογκ μπορεί να μην είναι στα προσεχή μου σχέδια, αλλά ευχαριστώ έτσι κι αλλιώς! Προς το παρόν, προτιμώ να "σκιτσάρω" μ' ένα σχόλιο εδώ κι εκεί, αν μ' ενδιαφέρει αυτός που μιλάει. Στην εικόνα, λοιπόν, κι εγώ, με τον τρόπο μου.

:)

MenieK είπε...

Εμένα η αφιέρωση με βρήκε στην πορεία κι εσύ εξέφρασες ακριβώς τα συναισθήματά μου (ίσως και κάποιων άλλων, φαντάζομαι) όσον αφορά τη διαχείριση των γεγονότων... Σ'ευχαριστώ που ανταποκρίθηκες στην (εν μέρει δική μου) πρόσκλησή :-)

αμμος είπε...

Αγαπητή Φωτούλα, ουδέποτε αποχώρησα τελείως από το μπλογκ, εκτός από περύσι το καλοκαίρι που μου καιγόταν μην πω τι με τη μετακόμιση Αθήνα, το υπόμνημα για το διδακτορικό κτλ. Απλώς φέτος γράφει συχνότερα η Ινδιάννα, και εγώ περίπου μία φορά την εβδομάδα. Χαίρομαι πάντως για την αίσθηση έλλειψης που σου προκάλεσα.
Για την Αμαλία τα είπαμε και στο μπλογκ, ευχαριστώ για τα καλά λόγια σχετικα με το κείμενο και εδώ. Άσχετο σχετικό, αλλά πολιτικά πρέπει να είμαστε πολύ κοντινοί. Αν δεν είναι πολύ προσωπική η ερωτηση, πώς την παλεύεις στο Άργος σχετικά με αυτό;

αμμος είπε...

Άσχετο αρ. 2 γιατί είμαι και στους legato και στους ρετσιτατίβο; Νόμιζα ότι αφορούσαν μόνο το ύφος, έχουν και κάποια άλλη σημασία;

giota persis είπε...

Καλησπερααααα Αρτι αφιχθεις απο χθεσινη σχολικη εκδρομη
Την ιδια ανικανοτητα εχω κι εγω...
Σε ευχαριστω για την προσκληση Βεβαια προλαβαν αλλοι και η εκπληρωση της ειναι εδω
Ομολογω οτι και μενα μου αρεσε σαν ιδεα το παιχνιδι αυτο

http://spiti.pblogs.gr/2008/05/heirografh-apodeixh.html

just me είπε...

Καλησπέρα (όχι "πια", καλησπέρα ήθελα να πω εξαρχής)!
:)
(και φιλιά)

neoinileias είπε...

Συγνώμη για την όχληση, αλλά κάνουμε διαφήμιση στο blog http://neoinileias.blogspot.com/

Ελπίζουμε να συνεχίσετε να μας διαβάζετε…

mamma είπε...

Καλησπέρα. Πολύ μου άρεσε η αφιέρωση της μανούλας στην κόρη, συγκινήθηκα.

Ανώνυμος είπε...

Πιστεύω τα ίδια, και αυτό δεν οφείλεται στην αδυναμία μου αντιμετώπισης του θανάτου σα συνέχειας. Γιατί, όπως έχει πει κι ο ποιητής "Ένας «Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας «Ερχόμενος»". Κι εγώ αυτόν τον ποιητή, και ειδικά αυτό το συγκεκριμένο του ποίημα, ας το πούμε έτσι, το αγαπώ πολύ.
Όσο για την πρόσκληση, ευχαριστώ τα μάλα, όπως πάντα. Και θα προσπαθήσω να υπερνικήσω τεχνικές δυσκολίες για να ανταποκριθώ και μόνον, και όχι να αποδείξω την αναβίωση.
Σας φιλώ γλυκά όλους

ralou είπε...

To είχα καταλάβει ότι με μποϊκοτάρεις από μπλογκ και μέιλ.
Σε είχα καλέσει και εγώ καλό μου...
Δεν μου λείπει η αναφορά σου, απλά δεν καταλαβαίνω γιατί.

I'm quite dead now και μάλλον για πολύ ακόμα.

Marily είπε...

Καλησπέρα και από μένα!
Κι εμένα με άγγιξε η αφιερωσούλα, πολύ όμορφη!!

Ανώνυμος είπε...

για πολύ παραμφερείς λόγους ενώ έπαιξα :) ( καλά θυμάστε) δεν θέλησα να συμμετέχω στο ομαδικό μπλογκ.

-ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!
- εξαίρετη η αφιέρωση στην κόρη
- τελικά δεν την πείθουμε την Αθανασία να ανοίξει μπλογκ απ' ότι βλέπω....

butterfly είπε...

Καλησπέρα Φωτούλα!

Μέρες ήθελα να σου απαντήσω, αλλά ήθελα να 'χω χρόνο. Κατ' αρχάς, ευχαριστώ πολύ.

Κατά δεύτερον, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου σε σχέση με το παιχνίδι. Για να πω την αλήθεια, είναι ακριβώς το ότι απ' τη μία συμφωνώ κι από την άλλη όταν διαχωρίζω τη θέση μου σε κοινά πράγματα σκέφτομαι λιγάκι "δεν εισ' εσύ το θέμα, κόφτο", που μ' έκανε να καθυστερήσω να απαντήσω.

Τελικώς αποφάσισα να ακολουθήσω τη δική σου τακτική. Μόνο που θα περάσουν κάποιες μέρες για να ανταποκριθώ. Αλλά θα ανταποκριθώ.

:)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Μαριλένα, ξύπνησα το πρωί της επόμενης που έγραψα το ποστ αποφασισμένη να σβήσω αυτή τη παράγραφο. Ακόμα πιστεύω ότι το έκανα. Όταν έκανα ανανέωση βρήκα το σχόλιο μου και το κείμενο όπως ήταν αρχικά.
Κυρία μου "ελέγχετε" το μπλογκ μου;;
(Ντιπ μεταφυσικά πράγματα λέμε)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Μαριλένα, ξύπνησα το πρωί της επόμενης που έγραψα το ποστ αποφασισμένη να σβήσω αυτή τη παράγραφο. Ακόμα πιστεύω ότι το έκανα. Όταν έκανα ανανέωση βρήκα το σχόλιο μου και το κείμενο όπως ήταν αρχικά.
Κυρία μου "ελέγχετε" το μπλογκ μου;;
(Ντιπ μεταφυσικά πράγματα λέμε)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Kωνσταντίνε μου

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Αθανασία μπορείς να σκανάρεις ένα κείμενάκι και να μου το στείλεις να το δημοσιεύσω εγώ. Σε περίπτωση που θα ήθελες να "παίξεις"
Καλή μας βδομάδα

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Μενιέκ μου παρακαλούσα για αυτή τη πρόσκληση
Φιλιά στο τέκνο και ευχήσου του καλές διακοπές από μένα

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

- Άμμε ξέρω ότι δεν εγκατέλειψες ποτέ το μπλογκ, απλά τελευταία έχω την αίσθηση μιας επιστροφής, ίσως είναι ιδέα μου
- Δε ξέρω εάν είμαστε σε συγγενείς χώρους, υπήρξα παιδί του Ρήγα παιδιόθεν, από τον οποίο επίτης ουσίας δεν αποχώρησα ποτέ.
Εδώ που είμαι δε το παλεύω η αλήθεια, ίσως η παραπάνω παράγραφος να στο εξηγεί...
- Η πρόθεση ήταν να μεταφερθείς στο legato εδώ και καιρό, αλλά κάποιο λάθος μου σε άφησε και στις δύο κατηγορίες. Και ναι οι κατηγορίες έχουν σχέση με τους ορισμούς των όρων

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Σχολική εκδρομή εσύ, σχολικές παραστάσεις και γιορτές εγώ, είσαι να "σαλτάρουμε και να σαλπάρουμε;"
Φιλιά από όλους μας για όλους σας

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Καλή σου βδομάδα πια
χχχχ

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Αγαπητέ neoinileias καλή σας σταδιοδρομία στο χώρο, δεν οχλήθηκα καθόλου
Πληροφοριακά οι περισσότεροι του χώρου εκλαμβάνουν ως όχληση τέτοιου είδους μηνύματα, εξ ου και θα σου πρότεινα να διαβάζεις τα ποστ, να σχολιάζεις, εφόσον θεωρείς ότι έχεις κάτι να πεις και να είσαι σίγουρος ότι θα σε βρουν και ίσως μείνουν
Καλή σας βδομάδα

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Μάμα εγώ θα συγκινιόμουν περισσότερο εάν της χρησίμευε τελικά και η πυξίδα, αλλά την έχασε το σκασμένο
Φιλιά στον άντρα (άντρες (;) της ζωής σου)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Γιαγιά σας φιλάμε πιο δυνατά

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Ραλλού έστειλα μια εξήγηση μη γίνει παρεξήγηση :))))))))))

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Holly το τι χαίρομαι που θυμόμουν σωστά δε λέγεται
:)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Holly το τι χαίρομαι που θυμόμουν σωστά δε λέγεται
:)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Μαρουλάκι καλώς ήρθες από τα μέρη μου

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

butterfly take your time :)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Ανατριχιαστικό αρχίζει να γίνεται το πράγμα. Οι απαντήσεις μου στη Μαριλένα και στη Holly πολλαπλασιάζονται μόνες τους...

αμμος είπε...

Από αφηγηματικός έγινα συνεχής λοιπόν, χαίρομαι που μου το αναγνωρίζεις. Σε αυτή τη βάση αισθάνομαι ότι συνέβη μετατόπιση και όχι επιστροφή, αλλά όπως λένε και οι φιλόλογοι, τα κείμενα μας αφού δημοσιευτούν δε μας ανήκουν.

Για το πολιτικό κομμάτι, στα δεκαπέντε μου που άρχισα να σκέφτομαι πολιτικά το ΚΚΕεσ ήταν ήδη παρελθόν, με τα μέλη του είτε στο ΣΥΝ, είτε στο ΑΚΟΑ. Για την πολιτική μου "ανατροφή" ήταν όμως πολύ σημαντικό ένα ζευγάρι βιβλιοπωλών στην Καλαμάτα, πρώην μέλη του ΚΚΕεσ και οικολόγοι, που μου δάνεισαν πολλά βιβλία και κυρίως με έκαναν να σκεφτώ. Δεκαέξι χρόνια μετά δε νομίζω ότι κάνω κάτι με το οποίο θα ήταν αντίθετοι (για τον έναν από τους δύο το ξέρω, τον πέτυχα τυχαία σε ένα μπαρ στην Αθήνα και τα είπαμε πριν λίγο καιρό). Όταν πάντως αναφέρομαι σε πολιτική συγγένεια αναφέρομαι στην πολιτική λογική και όχι στην κομματική ένταξη.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Mπα Άμμε τελικά νομίζω ότι η κομματική επιλογή σηματοδοτεί και τη πολιτική και με αυτή την έννοια ανέφερα το Ρήγα
Όσο για το γράψιμο έχεις δίκιο "συνεχής" εννοούσα, δυσκολεύομαι αρκετά να είμαι ακριβής