Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης - Το Ποίημά μου

* Είσαι η ζωή μου

δια χειρός Νάσιας

Σαν τα μάτια σου κοιτώ
τόσο πιο πολύ σε αγαπώ
Είσαι η σκέψει στο μυαλό μου
η φαντασία στο όνειρό μου
Είσαι ότι πιο σημαντικό έχω στη ζωή μου
είσαι η καρδιά και η ψυχή μου
Θα σε αγαπώ για πάντα
δεν θα σε αφήσω
Γιατί είσαι αυτή που με έφεραι στο κόσμο
αυτή που μου έδειξε τι σημένει αγάπη
Είσαι η ζωή μου
η σκέψη στο μυαλό και η ανάμνηση μου
Είσαι η ζωή μου που με το τρυφερό σου χάδι
με κάνεις να κιμάμαι κάθε βράδυ
Μαζί σου τα αστέρια θέλω να κοιτώ
και δίπλα σου στον όμο σου να αποκιμιθώ
Θέλω όταν μου λες σ' αγαπώ
όλοι να είναι εκεί να μοιάζουν σαν χαρούμενη γιορτή
Μακάρι να γυρίσω πίσω
όταν είμουν μωρό
ώστε να με έχεις αγκαλιά για να κυμιθώ
Είσαι η ζωή μου
η σκέψη το μυαλό κι η ανάμνησή μου
με κάνεις και κιμάμαι κάθε βράδυ
Αχ να είχα ένα μολίβι και μια γόμα
για να σβήσω τις κακές στιγμές και να γράψω
καινούργιες καλές
Κάθε πρωί ένα λουλούδι να σου φέρω
σαν προτομαγιά και χωρίς δουλιά
Πάντα να είμαστε αγκαλιά
και να λέμε πράγματα τριφερά

Υ.Γ. και να ξέρεις εάν ερωτευτώ εσένα θα έρθω να συμβουλευτώ
(τι θα πει ποίημα με υστερόγραφο, στα δικά μου παιδιά το υστερόγραφο είναι γεννετική πληροφορία)

* Σημείωση: Το ποίημα γράφτηκε πριν αρκετά χρόνια από τη Νάσια μετά από ένα καυγά μας για να με "ρίξει" ψυλλιάζομαι. Το βρήκα πριν λίγο έτσι από το πουθενά στο πάτωμα του καθιστικού και ενώ έβλεπα ένα αφιέρωμα στην ποίηση.
Όπως σε όλα τα κείμενα της όταν δημοσιεύονται εδώ δεν "αγγίζεται" η ορθογραφία του κειμένου, με πόνο ψυχής ομολογώ...