Χώρος: το κρεββάτι μου.
Χρόνος: Πρωί παραμονής Χριστουγέννων.
Πρόσωπα: Νερίνα και Έλενα σε μια ακόμα κατάληψη του χώρου μου.
Κατάσταση: "Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά, δε φρόντιζες να τα βάλεις και στο κρεββάτι τους;"
Ο διάλογος
Εγώ: Ξυπνήστε, κάλαντα.
Αυτές: ................
Τους τραβάω τα σκεπάσματα. Ένα στυλό ανάμεσά τους...
Εγώ: Έλεος. Έχετε ένα στυλό ανάμεσά σας. Τι το θέλατε;
Νερίνα: Το πήρα εγώ για να γράφω τα όνειρά μου....
Φεύγω για να ξυπνήσω τις άλλες δύο, χαμογελώντας. Ενώ προσπαθώ μάταια, ακούω τη Νερίνα να λέει δυνατά από το διπλανό δωμάτιο: "Μα τι είπα πάλι η θεά !!!!"
Ξεκαρδίζομαι στα γέλια. Χαλάλι τους το αυχενικό αφού πάλι στο διθέσιο έβγαλα τη νύχτα....
Υ.Γ. Ναι αυτό που διακρίνετε είναι μια σιδερώστρα που σέβεται τον εαυτό της και το σπίτι που ζει
4 σχόλια:
Καλημέρα Φωτούλα, σε περιμένει μια πρόσκληση στο μπλογκ μου.
μα είναι θεά, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε????
Υ.Γ. αυτό με τις σιδερώστρες κάποιου είδους ιώση είναι? Μου δίνεις κουράγιο, γιατί νόμιζα ότι είναι ανίατη ασθένεια που χτυπά μόνο στο δικό μου σπίτι ;-)
Kαλό σας σαββατόβραδο πια!
:)
ναι αλλα εγω σε ψαχνω! ελπιζω να ειστε ολοι καλα καιρο εχω να μαθω νεα σας....και τηλ δεν απαντα...
καλησπερα με την ευχη να σε ακουσω
Δημοσίευση σχολίου