Τα παιδικά χρόνια του μικρού Νικόλα κι όταν μεγαλοσε
Όλα άρχισαν από τη μέρα που γενιθηκαι ο μικρός Νικόλας.
Όταν προτοπήγε ο Νικόλας στο σπίτι του έννιοσε πολύ δύναμη. Και αυτό έκανε πολύ καλό στη ζωή του.
Με τα χρώνια άρχηζε να περπατάει και να πηγαίνει σχολείο.
Πρώτη τάξη του διμοτικού σχολείου: Ο Νικόλας πήρε τη πιο καλή δασκάλα του κόσμου. Όταν η δασκάλα μοίραζε τα βιβλία της πέταξε το φαγητό του. Τον πήγε στο ποιο αυστιρό διεφτιντή του κόσμου. Τον έπιασε από το τσουλούφι μέχρι να ζιτήσει συγνόμη από τη δασκάλα του.
Διάλογος
Νικόλας: Άντε συγνόμι. Τώρα αφίστε μου το τσουλούφι μου.
Διευφηντής: Στο άφισα και τρέχα στη τάξη σου!
Όταν προτοπήγε ο Νικόλας στο σπίτι του έννιοσε πολύ δύναμη. Και αυτό έκανε πολύ καλό στη ζωή του.
Με τα χρώνια άρχηζε να περπατάει και να πηγαίνει σχολείο.
Πρώτη τάξη του διμοτικού σχολείου: Ο Νικόλας πήρε τη πιο καλή δασκάλα του κόσμου. Όταν η δασκάλα μοίραζε τα βιβλία της πέταξε το φαγητό του. Τον πήγε στο ποιο αυστιρό διεφτιντή του κόσμου. Τον έπιασε από το τσουλούφι μέχρι να ζιτήσει συγνόμη από τη δασκάλα του.
Διάλογος
Νικόλας: Άντε συγνόμι. Τώρα αφίστε μου το τσουλούφι μου.
Διευφηντής: Στο άφισα και τρέχα στη τάξη σου!
Κάθε μέρα τα ίδια.
Δευτέρα διμοτικού: (Λίγο αυστιρή η κυρία που πήρε και ο ίδιος διαφιντής). Όταν η κυρία μίραζε τα βιβλία της έβαλε τρικλοποδιά, στο διαφιντή τώρα ο Νικόλας.
Διάλογος
Διαφιντής: Μικρενικόλα τι έκανες πάλι;
Νικόλας: Έβαλα τρικλοποδιά στην κυρία μου.
Διαφιντής: Πώς, τι, γιατί;;; Έξω από το σχολείο τώρα.
Νικόλας: Μάλιστα.
Κάθε μέρα τα ίδια
Διάλογος
Διαφιντής: Μικρενικόλα τι έκανες πάλι;
Νικόλας: Έβαλα τρικλοποδιά στην κυρία μου.
Διαφιντής: Πώς, τι, γιατί;;; Έξω από το σχολείο τώρα.
Νικόλας: Μάλιστα.
Κάθε μέρα τα ίδια
Αλλαγή σελίδας: συνέχια του μ. Νικόλα
Τρίτη διμοτικού: (πιο κακιά η δασκάλα και τον ίδιο διαφιντή). Όταν μήραζε η δασκάλα τα βιβλία ο μικρός Νικόλας της έριξε εκατό βρισιές και Στο διαφιντή
Διάλογος
Νικόλας: Καλησπέρα, χα,χα,χα,χα!!!!!
Δ.: Γιατί γελάς παιδί μου;
Ν.: Έτσι
Δ: Τι έκανε;
Δα.: Με έβρισε.
Δ. Τι πώς, που, γιατί;;; Θα γράψεις 1.000.000.000 φορές «δε θα το ξανακάνω ποτέ στη ζωή μου»
Κάθε μέρα τα ίδια
Νικόλας: Καλησπέρα, χα,χα,χα,χα!!!!!
Δ.: Γιατί γελάς παιδί μου;
Ν.: Έτσι
Δ: Τι έκανε;
Δα.: Με έβρισε.
Δ. Τι πώς, που, γιατί;;; Θα γράψεις 1.000.000.000 φορές «δε θα το ξανακάνω ποτέ στη ζωή μου»
Κάθε μέρα τα ίδια
Πέμπτη διμοτικού (πάρα πολύ αυστιρή δασκάλα, διαφιντή τον ίδιο): Όταν μύραζε τα βιβλία ο μικρός Νικόλας της έριξε μπουγέλο. Στο διαφιντή…
Διάλογος
Δ.: Νικόλα τι κάνεις εσύ εδώ;;
Δα.: Μου έριξε μπουγέλο
Ν.: Ουφφφφ:
Ο διαφιντής τον κρέμασε ανάποδα για δύο ώρες
Κάθε μέρα τα ίδια
Έκτη δημοτικού
Ο διαφιντής μιράζει τα βιβλία
Ν.: Μπλα, μπλα, μπα
Δ.: Τώρα θα δεις Νικόλα. Μπουφφφφφ (τον πέταξε από το παράθυρο)
Ν.: Ααααααααααααααααααα!
Κάθε μέρα τα ίδια
Διάλογος
Δ.: Νικόλα τι κάνεις εσύ εδώ;;
Δα.: Μου έριξε μπουγέλο
Ν.: Ουφφφφ:
Ο διαφιντής τον κρέμασε ανάποδα για δύο ώρες
Κάθε μέρα τα ίδια
Έκτη δημοτικού
Ο διαφιντής μιράζει τα βιβλία
Ν.: Μπλα, μπλα, μπα
Δ.: Τώρα θα δεις Νικόλα. Μπουφφφφφ (τον πέταξε από το παράθυρο)
Ν.: Ααααααααααααααααααα!
Κάθε μέρα τα ίδια
Πρώτη Γυμνασίου και μετά το γνωστό: Κάθε μέρα τα ίδια
Αφιέροση σε όλους
Νάσια
Νάσια
(Έχει και λίγη ακόμι σηνέχεια)
Παρατήρησεις
Του αντιγραφέα: Εκ παραδρομής ή για λόγους σκοπιμότητας άραγε ξεχάστηκε από την συγγραφέα η Τετάρτη Δημοτικού στο κείμενο, λαμβάνοντας υπόψη μας ότι είναι η τάξη που πάει φέτος η μικρά;
Της μάνας: Μεταξύ μας η επανάληψη της φράσης "κάθε μέρα τα ίδια" με απογείωσε...
και
Γενικές πληροφορίες: Η Νάσια μετά από μια πληροφορία που πήρε για τη συγγραφέα ενός βιβλίου που διάβαζε και συγκεκριμένα ότι πήρε την απόφαση να γίνει συγγραφέας στα εννιά της χρόνια, αποφάσισε ότι θα γίνει και αυτή συγγραφέας α και χημικός. Το δεύτερο είναι δικό της και δε το πολυαναλύσαμε ως οικογένεια, γιατί η πέννα της αντέχεται (παιδή μας ήνε τω αγαπάμαι ή παιδί μας είναι το αγαπάμε), η ενασχόληση της με τη χημεία πάλι ψυλλιαζόμαστε ότι μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη για την ασφάλεια του κυττάρου μας (της οικογένειας ντε). Το πρωτόλειο έργο της λοιπόν απόκτησε σάρκα και οστά σήμερα μια μέρα που μοιάζει να συνωμότησαν όλα για να γραφτεί. Πήγε σχολείο, έβρεχε και έλειπε και η δασκάλα της. Όπως και να το κάνεις όλα τα μεγάλα κάπως έτσι ξεκινάνε όταν δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει κανείς.
4 σχόλια:
Νασια μου ωραία η πρώτη συγγραφική προσπάθεια.
Έχει απ όλα!
-Αισιόδοξο πρόλογο με τον Νικόλα να που "εννιοσε πολύ δύναμη"
-Ξεκάθαρη τοποθέτηση ως προς την θέση του καθενός.
Ο Νικόλας πετάει το φαγητό στην δασκάλα, της βάζει τρικολποδιά, την έβρισε, μπουγέλο, μπλαμπλα.
Έτσι ο ήρωας σου δίνει σαφές μήνυμα για το ποιος έχει το πάνω χέρι.
-Δείγμα αντιδραστικού, αυταρχικού διαφιντή που καμιά ιδέα δεν έχει για Μοντεσοριανή αγωγή, με τσουλούφια στο χέρι, αποβολές τιμωρίες. Λίγο με άγχωσε αυτός ο -αντι-ήρωας σου, υποθέτω ότι στην Πρώτη Γυμνασίου θα τον έχεις κάνει διαφιντη του Γκουανταναμο, αν βέβαια δεν έχει προλάβει να το κλείσει ο Μπάρακ μέχρι τότε!
-Επίσης το "Κάθε μέρα τα ίδια" είναι ένα καταπληκτικό εύρημα που χρησιμοποιούν εμείς οι συγγραφείς για να παίξουν με τις λέξεις και να δώσουν μια πιο ανάλαφρη νότα σε ένα, βαθιάς σκέψης δοκίμιο πάνω στο φλέγον θέμα της επικινδυνότητας του σχολείου. Το χρησιμοποίησες τέλεια!
Εύγε νέα μου!
Μόνο που φοβάμαι ότι η κριτική είναι λίγο πιο μεγάλη από το ίδιο το κείμενο.
Αλλά έτσι δεν πρέπει να είναι οι κριτικές που σέβονται τον εαυτό τους;
Θεία Ραλού
εύγε της Νάσιας... και σ' ανώτερα και σε διακειμενικότερα ;-)
πήρα την απάντησή μου από αυτό το ποστ.
ναι - θα με έκανε φίλη της :))
(αφήστε που μοιάζουμε)
(εμφανισιακά εννοώ
&
προ αμνημονεύτων εννοώ επίσης)
Ωωωωω!
Τι ωρέα ιστωρία :)))
Δημοσίευση σχολίου